𝘋𝘸𝘢𝘺𝘯𝘦: 𝘕-𝘯𝘦 𝘥𝘪𝘺𝘰𝘳𝘴𝘶𝘯 𝘱𝘢𝘵𝘳𝘰𝘯 𝘥𝘪𝘳𝘪𝘭𝘦𝘤𝘦𝘬 𝘩𝘢𝘭𝘪 𝘺𝘰𝘬.
𝘑𝘒: 𝘚̧𝘶𝘢𝘯𝘭𝚤𝘬 𝘴𝘦𝘯𝘪𝘯 𝘥𝘦𝘥𝘪𝘨̆𝘪𝘯 𝘰𝘭𝘴𝘶𝘯. 𝘈𝘮𝘢 𝘦𝘨̆𝘦𝘳 𝘺𝘢𝘴̧𝘢𝘥𝚤𝘨̆𝚤 𝘩𝘢𝘣𝘦𝘳𝘪 𝘨𝘦𝘭𝘪𝘳𝘴𝘦 𝘪𝘭𝘬 𝘰̈𝘯𝘤𝘦 𝘰𝘯𝘶 𝘥𝘢𝘩𝘢 𝘴𝘰𝘯𝘳𝘢 𝘴𝘦𝘯𝘪 𝘴𝘪𝘭(𝘬)𝘦𝘳𝘪𝘮.
Bobby'nin gözünden
Samantha gittikten sonra ev eski sessizliğine tekrar bürünmüştü. Ben odama çekilip günlüğümdeki eski olayları okuyordum. Akşam olmuştu. Susadığımdan mutfağa gidip su içtim. Tam kapıyı açacakken yukarıdan sesler duymaya başladım. Delirdim mi ne? Seslere odaklandım. Her defadında daha çok yaklaşıyordu. Yürüme sesiydi. Mutfak giriş kapısının orda olduğu için sesler rahatlıkla duyuluyordu. Kevin yanıma geldi.
𝘒𝘦𝘷𝘪𝘯: 𝘈𝘣𝘪 𝘯𝘢𝘱𝚤𝘺𝘰𝘳𝘴𝘶𝘯 𝘣𝘶𝘳𝘢𝘥𝘢?
𝘉𝘰𝘣𝘣𝘺: 𝘚𝘶𝘴 𝘒𝘦𝘷𝘪𝘯!
𝘒𝘦𝘷𝘪𝘯: 𝘕𝘦𝘥𝘦𝘯?
𝘉𝘰𝘣𝘣𝘺: 𝘋𝘪𝘬𝘬𝘢𝘵𝘭𝘪𝘤𝘦 𝘥𝘪𝘯𝘭𝘦..
Birkaç saniye sessiz kaldık.
𝘒𝘦𝘷𝘪𝘯: 𝘌𝘷𝘪𝘮𝘪𝘻𝘪𝘯 𝘺𝘢𝘬𝚤𝘯𝘭𝘢𝘳𝚤𝘯𝘥𝘢 𝘬𝘪𝘮 𝘰𝘭𝘢𝘣𝘪𝘭𝘪𝘳 𝘬𝘪?
𝘉𝘰𝘣𝘣𝘺: 𝘠𝘢 𝘩𝚤𝘳𝘴𝚤𝘻𝘴𝘢!?
𝘒𝘦𝘷𝘪𝘯: 𝘚𝘦𝘯𝘤𝘦 𝘣𝘪𝘳 𝘩𝚤𝘳𝘴𝚤𝘻 𝘣𝘪𝘻𝘪𝘮 𝘦𝘷𝘪𝘮𝘪𝘻𝘦 𝘨𝘦𝘭𝘮𝘦𝘺𝘦 𝘤𝘦𝘴𝘢𝘳𝘦𝘵 𝘦𝘥𝘦𝘣𝘪𝘭𝘪𝘳 𝘮𝘪?
𝘉𝘰𝘣𝘣𝘺: 𝘒𝘪𝘮 𝘰𝘭𝘢𝘣𝘪𝘭𝘪𝘳𝘬𝘪 𝘰 𝘻𝘢𝘮𝘢𝘯?
𝘒𝘦𝘷𝘪𝘯: 𝘒𝘢𝘱𝚤𝘯𝚤𝘯 𝘣𝘶𝘳𝘢𝘴𝚤𝘯𝘢 𝘱𝘶𝘴𝘢𝘭𝚤𝘮. 𝘒𝘢𝘱𝚤𝘥𝘢𝘯 𝘨𝘪𝘳𝘥𝘪𝘨̆𝘪 𝘢𝘯𝘥𝘢 𝘴𝘦𝘯 𝘰𝘯𝘢 𝘷𝘶𝘳. 𝘉𝘦𝘯 𝘬𝘢𝘱𝚤𝘺𝚤 𝘢ç𝘢𝘳𝚤𝘮.
𝘉𝘰𝘣𝘣𝘺: 𝘛𝘢𝘮𝘢𝘮.
BoraLo'nun gözünden
Doktor Reeder'ın evinden oldukça uzaklaşmıştım. Bobbylerin evine çok yakındım. O kadar yakınki evi rahatça görebiliyordum! Daha hızlı sürünmeye başladım. Kevin'in kılıcı kırıldığı için sürünerek ilerlemek zorundaydım. Biraz daha dayanıklı olsa olmaz mıydı!?
Yarım saat sonra ordaydım! Son gücümle kapıyı tıklattım. Bobby açmıştı. Yanında da Kevin.
Bobby'nin gözünden
Kapıyı açar açmaş tavayı boşlukta savurmuştum. Aşşağı baktığımda BoraLo'yu görmüştüm. Ona ne olmuştu böyle!? Buz kesilmiş BoraLo'ya bakıyordum. Kevin kapının arkasından çıktı ve oda ne olduğuna baktı. Birkaç dakika öyle bakıştık.
𝘋𝘢𝘷𝘦: 𝘕𝘦 𝘥𝘪𝘬𝘪𝘭𝘪𝘺𝘰𝘳𝘴𝘶𝘯𝘶𝘻 𝘰𝘳𝘥𝘢 𝘦𝘷 𝘴𝘰𝘨̆𝘶𝘺𝘰𝘳!
Onu takmadığımızı görünce ve Kevin kusunca yanımıza geldi.
𝘋𝘢𝘷𝘦: 𝘞𝘛𝘏 𝘉𝘜 𝘉𝘖𝘙𝘈𝘓𝘖 𝘔𝘜?
𝘊𝘩𝘳𝘪𝘴: 𝘕𝘦 𝘰𝘭𝘶𝘺𝘰𝘳?
