නිදැල්ලේ මං සරණ්නෝ | Faraway Wanderers

පලමු පරිච්ඡේදය | ස්වර්ගයේ කවුළුව

සරුවට පිපුණු (1)මෙයිහ්වා මල් පෙති මලුව පුරා සෑම තැනම වැටී,තවමත් දිය නොවුණු හිම හා මුසුව පැවතුණි.නිදැල්ලේ හමායන මද සුළගින් මල්පෙති මලුව පුරා පියාසලේය.සන්ධ්‍යාව තිරයක් දැමුවාක් මෙන් අදුරුව පැවති අතර තිරය කෙලවරින් ජලය මෙන් සිසිල්ව සද පායා තිබුණි.

කුඩා මලුව පිටුපස කොනක අඩක් චෙරි ගසට මුවාවුණු පැරණි ගේට්ටුවක් විය.සන්නාහයෙන් හා ආයුධවලින් සන්නද්ධ වුනු මනාව වැඩුණු පිරිමි දෙදෙනෙකු විසින් එය ආරක්ෂා කරන ලද අතර,දොරෙන් ඇතුළත පැහැදිලිවම පෙනෙන පරිදි විශාල ඉඩක් සහිත විය.එහි පටු වැරැන්ඩාවක් වූ අතර එය අදුරු සිරගෙයකට පිවිසෙන ගල් ඇතිරූ මාර්ගයකට ඉහලින් පැවතියේය.ඇතුලත පැවති වාතාවරණය ශෝකී හා මරණයේ දුර්ගන්ධයෙන් බරව තිබිණ.

මල් සුවද පවා ඇතුළට නොඑන පරිදි දොර හරස්ව පැවතිණි. විවිධ ආයුධ රැගත් තවත් මුරකරුවන් ඇතුලත නිශ්චලව සිටියහ. ඔවුන් ආරක්ෂා කරමින් සිටි සිරකුටි වල යකඩ කූරු වැඩුණු මිනිසෙකුගේ අතක් තරම් ඝන විය. බන්ධනාගාරය තුළ ඇති අඳුරු පටු මාවත ඔස්සේ යන්නෙකුට ඇතුළත යාන්ත්‍රණයන් සහිත,හොදින් ආරක්ශා කෙරුණු ,විශාල ගල් දොරවල් තුනක් හමුවනු ඇත.එම දොරවල් පිටුපස මනුශ්‍ය ආත්මයකට ජීවිතයක් නං නොවීය.එම අදුරු මාවත දුශ්ඨ ආත්මයන්ගෙන් පිරුණු පාතාල ලෝකයට දිවෙන මගක් මෙන් මන්දදීප්තියෙන් ආලෝකමත්ව පැවතිණි.

බන්ධනාගාරය කෙළවරේම පැවති සිරකුටිය තුළ,විඩාපත් සුසුමින් බරවුණු පිරිමි කටහඬක් පහත් ස්වරයෙන් යමක් පවසන්නට වූයේය.

ඒත් සමගම! සිරගෙදර අඳුර විනිවිද යන ලෙසින් යමෙකු විලාප දෙන්නට විය.මිය යන සතෙකුගේ කෑගැසීමක් බදු ලතෝනි හඩ,ඕනෑම මිනිස් ආත්මයකට භීතියක් ගෙන දීමට සමත්වන්නකි.

දොරට පිටතින් සිටි මුරකරුවන් දෙදෙනාගෙන්,අත්දැකීම් අඩු තරුණ මුරකරුවා විලාපය ඇසීමෙන් පසු වෙව්ලන්නට විය.ඔහු, ඔහුගේ සගයා දෙස බැල්මක් හෙලුවේය.අනෙක් තැනැත්තා බීරෙකු මෙන් නිශ්චලව කෙළින් සිටගෙන සිටින බව පෙන්නුම් කළේය.එබැවින් තරුණ මුරකරුවාද නැවත සංසුන්ව බිම බලාගත්තේය.