meau spring

Waar?

Pov Meau
'We zijn thuis!' Roept mijn vader Nick als we net onze jassen ophangen in de gang. We lopen door naar de woonkamer waar we zowat iedereen vinden, ze zijn een film aan het kijken en ik ruik verse popcorn. 'Oh hey jongens, hoe ging het?' Vraagt Tao. Mijn vader Nick knikt, 'erm-...' 'WAAR was jij in godsnaam Meau?' Vraagt Felix dan luid, kinda rude ya know. 'Gaat je niks aan' snauw ik terug. Niet erg eerlijk tegenover hem, maar niks boeit me nog op dit moment, ik zie het leven haast niet eens meer zitten. Mijn vader Nick tikt me aan, ik kijk op en zie zijn boze gezicht. 'Argh! Iedereen mag gewoon oprotten, echt arghhh!' Roep ik boos uit terwijl ik met een voet op de houten visgraat vloer stamp, daarna ren ik naar boven. 'Meau Spring! Heel gauw terugkomen jij!' Hoor ik mijn vader Nick nog boos roepen vanaf beneden. Maar het boeit me allemaal niks. Ik plof op mijm bed en begin te janken. Wat ben ik toch ook een kleuter...

Na een minuut of tien word een op de deur geklopt. 'Ga weg!' Roep ik geïrriteerd en half huilend. De deur gaat open, daar staat mijn vader Nick. 'Meautje...' begint hij irritant, ugh, wat haat ik hem toch. 'Noem me niet zo!' Snauw ik met tranen in mijn ogen. Ik vermijd zijn blik. 'Alsjeblieft, luister even naar me...' 'Nee! Rot gewoon op!' Roep ik boos. 'Ik snap dat dit allemaal heel veel voor je is, en ik snap het als je misschien geschrokken bent, maar we komen hier door heen hè, samen' 'Niks samen, jullie gaan hier niet doorheen! Ik! Ik in mijn uppie, en jullie leven je leven lekker verder, geen enkele zorgen hebben jullie, niks, helemaal niks! En ik zit met dit...' 'Meau,' onderbreekt mijn vader me en hij pakt mijn handen vast. 'Wil je even bij papa huilen?' Vraagt hij lief. Ik kijk hem diep in zijn bruine ogen aan, en knik dan. Ik laat me vallen in zijn armen en begin weer te janken, baby! Zegt een vervelend stemmetje in mijn hoofd. 'Schatje, ik hou van je, met heel mijn hart' fluistert hij in mijn oren, wat me meteen geruststelt. 'I-ik b-ben e-echt een v-verschrikkelijk persoon pap... s-sorry...' zeg ik bedroefd. Dan grijpt hij me bij mijn kin. 'Hé! Wil je nooit meer zoiets over jezelf zeggen! Je bent voor mij een van de belangrijkste personen op aarde, ik wil niet dat je gemeen bent tegen jezelf, dat verdien je niet, oké?' 'Mmh...' is het enige wat ik weet uit te brengen.

'Ga je je excuses nog aanbieden aan Felix?' Vraagt hij dan. 'Nee!' Snauw ik gelijk terug. 'Maar waarom reageerde je zo naar hem? Hij is je vriend' 'Ja, en dan nog hoeft hij zich niet overal mee te bemoeien, punt uit!' 'Kom op schat,' 'niks kom op! Ik ga het niet doen, klaar.' Ja, ik blijf bij mijn statement. Mijn vader haalt zijn schouders op, 'prima, wat jij wil...' hij staat op en loopt mijn kamer uit.

Nee! Ik ga geen sorry zeggen voor iets wat helemaal niet erg is, in mijn opzicht kan Felix soms echt een enorme bemoeial zijn, en ik weet zeker dat ik niet de enige ben die dat denkt. Ik pak mijn telefoon uit mijn zak en begin te scrollen door TikTok, "10 signs that you're gay", TikTok wilt me duidelijk uit de kast hebben. Plottwist! Ja, ik zit in de kast.

Ik hoor iemand naar boven lopen en mijn deur gaat binnen de kortste keren weer open, dit keer is het mijn vader Charlie. 'Hey schatje, hoe is het?' Wat een domme vraag zeg, 'je weet best hoe het is, kap met het te vermijden en doe gewoon normaal! Jeez!' Snauw ik boos, ik schrik van mijn eigen reactie. Hij gaat naast me op mijn bed zitten. 'Lieverd, ik probeer het niet te vermijden, ik weet dat je er nu mee zit, maar ik wil je helpen, wij willen je helpen...' dan bedenk ik me iets, shit! 'Pappie mag ik alsjebliefttt vanavond bij jullie in bed slapen? Pleasseeee?' Ik weet dat ik hem alles kan vragen en hij zal toch ja zeggen, hij is een enorme softie. 'Erm- nou ehhh...' 'Ugh ik mag ook nooit w...' 'oké oké! Het mag...' zegt hij dan eindelijk, plan gelukt. 'Dankje dankje dankje!' Ik knuffel hem.