Yıldız Mavisi ✩♬

N

Bolum sarkisi medyadaki

Selam mavilerimm
Ben geldim
Yb yine ve yine gecikti uzgunum
Ama yapicak bisi yok
Baslayalim

──────────── ⋆⋅☆⋅⋆  ──────────

Sinirle karşımdaki ikiliye bakıyordum'ki Hhyunjin söze atıldı.

"Özür dileriz Felix"

Ardından Yeonjun'un kolunu dürtüp devam etti.

"Değil mi Yeonjun! "

"Ha ? Ha evet, evet özür dileriz"

Mahçupça kafalarını önlerine eğdiklerinde sinirle soluyup önden yürümeye başladım.

Yürürken birden telefonuma mesaj bildirimi geldiğinde açıp bakmıştım ki Soobin'di.

Soob'
Lix
Bizim eve gelmem lazım
Çok acil
Lütfen
İhtiyacım var

Felix
Soobin?
Ne oldu
Sorun ne
Tamam geliyorum ama bana ne olduğunu anlatman gerekiyor

Soob'
Açıklayacak zaman yok
Sadece lütfen gel

Felix
Tamam
Tamam geliyorum
Hiçbir yere gitme
Birazdan orada olurum

Görüldü

Adımlarımı soobin'den gelen konuma göre hızlandırdığımda Hyunjin ve Yeonjun'un hala arkamdan anlamaz bakışlarla geldiklerini hissedebiliyordum.

Beş dakika sonra konuma vardığımda aslında telaştan dört nala koştuğumu daha yeni fark etmiştim.

Aralık kapıyı görmem ile daha da tedirgin olurken içeriye doğru seslenmiştim.

"SOOBİN, SOOBİN HEY ORDA MISIN ?"

Ses gelmediğinde yavaşça içeri adımlamıştım bu sırada ikili hala arkamdaydı.

"SOOBİN ORADA MISIN ?"

İçerdeki en baştaki odaya adımlamıştım başta, orada birini göremeyince sağdaki odaya bakmak için adım atmıştım.

İçeri girdiğim anda daha ben ne olduğunu anlamadan birsürü kişi 'SÜPRİZ' diye bağırdığında ne yapacağımı bilemeden hemen sağımda bağıran kişiye korkudan neredeyse yumruğumu suratına geçirmiştim.

Hayır neredeyse değil, kesinlikle yapmıştım.

"ANANI SİKEYİM, FELİX"

Bağıran kişiye endişeyle baktığımda bunun abim chan olduğunu anlamam uzun sürmedi...

"Abi ?"

Hemen diğerlerine aldırış etmeden yanına diz çöktüm ve vurduğum yere baktığımda sert vurduğumu anlamıştım.

Abim az sonra toparladığında ayağa kalktık. Ben ne olduğunu anlamaya çalışırken aklıma gelmişti, bugün benim doğum günümdü öyle değil mi ?

Hayatım boyunca sadece 3 doğum günüm kutlanmıştı buda abim ve ablam tarafından olmuştu tabi. Tam 14 yıl boyunca kimse benim var oluşuma sevinmemişti, kimse benim değerli hissetmemi önemsememişti, kimse tam 14 yıl boyunca bana iyiki doğdun dememişti.

Sürekli birilerinin doğum günü kutlanırdı. Bilirdim ve görürdüm. Ama hiçbir zaman 14 yıl boyunca neden doğum günüm kutlanmadı diye düşünmedim.

Hissetmemiştim çünkü, hiçbir zaman diğerleri kadar değerli hissetmemiştim.

Ama şimdi ilk defa ablam ve abim dışında birileri doğum günümü kutluyordu. Evet belki bunun sizin gözünüzde bu kadar değeri olmayabilir ama benim için paha biçilmezdi.

Düşünebiliyor musunuz birileri Felix'i önemsiyordu. Düşünebiliyor musunuz birileri Felix'i seviyordu.

Şimdi yaşadığım olaya karşı şokla bakıyordum işte. Kötü hissediyordum, çünkü hiç yaşamamıştım ki ben. Hiç bu kadar fazla değerli hissetmemiştim ki ben.

Soobin'in beni dürtmesiyle kendime gelmiştim, daha yeni farkediyordum dakikalardır gözlerim dolu pastaya baktığımı.

Hemen yaşları geri eski yerine gönderdim ve ablama baktım. Çünkü ağlamak zayıflıktır bunu ikimizde biliyorduk.

Kötü hissettiğimi anladığında yanıma gelip tam kalbimin üzerine parmağıyla küçük bir yıldız çizer gibi yapmıştı. Ona bakarak gülümsedim çünkü bu bizim iyileştirme yöntemimizdi.

Onu kendime çekip sarıdığımda yüzümü boynuna gömdüm ve küçük'te olsa gözümdeki o bir yaşın akmasına izin verdim. Bu sırada ablam kulağım doğru fısıldamıştı.

"İyiki doğdun yıldız"

"İyiki benimlesin yıldız"

Onun ardından söylediğim sözle hafif kıkırdamıştı. Omzundan kafamı kaldırmadan önce gözümdeki ıslaklığı silmiştim ki kimse anlamasın diye.

Kafamı kaldırdığımda şimdi fırsat bulabilmiştim buradaki insanlara bakmaya.

──────────── ⋆⋅☆⋅⋆ ────────────

Devam ettirecek bir senaryo bulamadım mavilerim bu yüzden aşırı kısa oldu farkındayım ama bir sonraki bölümü uzun tutmaya çalışacağım.

Seviliyorsunuz 💙

Mutlu yaşayın mavilerim