De ene in het licht en de andere in het donker

Als zelfs de zon jouw niet meer kan raken

Lieve zon,

Ook al doe jij zo je best om met jou stralen mij gelukkig te maken, pakt mijn lichaam deze stralen nauwelijks op. Donkere wolken omringen mij met onzekerheid, onrust en angst. Ik dacht dat zon mij zou helpen om helderder na te denken, maar in tegendeel de donkere wolken blijven mij achtervolgen. Het gevoel van prestatie, presenteren en onzekerheid blijft continu bij me.

Echter moet ik dit van mij afzetten, maar men om mij heen omarmen dit gevoel. Het gevoel dat je telkens moet presteren om de beste te zijn en anderen laat zien dat jij het zo perfect hebt. Waarom kunnen we niet genieten van het moment en dankbaar zijn wat we hebben. Waarom is deze maatschappij zo verpest dat we geen ruimte geven tot imperfectie en falen. Ik hoop ooit dat ik op een dag dit gevoel kan laten vallen en dat ik eerste keus ben en mag leren dat succes komt met pieken en dalen en dat deze dalen leiden tot betere dingen.

Ik hoop het zo erg zon dat jij mij laat inzien dat de dankbaar moeten zijn voor de dagelijkse stralen die we krijgen. Voor je het weet is het over.....