Rainy day, Beomjun.

18

Sabah güneş ışığından gözlerimin acıdığını hissettim. Saate baktığımda saatin 7 olduğunu ve çok erken olduğunu fark ettim.

Beomgyu'nun uyumadığından emin olarak onu aradım, erken kalkmayı seviyordu.

Ama açmamıştı. Merak edip tekrar aradığımda ise tanıdık bir ses duydum, bu bir kadın sesiydi.

"Alo, kimsin?"

"Merhaba. Ben Yeonjun, Beomgyu iyi mi acaba?"

"Dün akşam..."

"Dün akşam?"

"Araba kazası geçirdi."

"Ne? Hangi hastanedesiniz? Beomgyu iyi mi?"

"...... Hastanesi."

Telefonu panikle kapayıp bahsedilen hastaneye gittim. Nasıl tepki göstermem gerektiğini bilmiyordum, sadece Beomgyu'nun iyi olmasından emin olmak istiyordum.

Fakat, yoğun bakıma yatırılmıştı... Durum gerçekten çok ciddiydi. Kurtulma oranı da çok düşüktü

Sadece, Tanrı'dan iyi olmasını istedim. Tek isteğim, lütfen...