Cause he seems like he's good for you
And he makes you feel like you should
And all your friends say he's the one
His love for you is true
But does he know you call me when he sleeps?
But does he know the pictures that you keep?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Göz ucuyla Fede'ye baktım. Başını cama yaslamış dışarıyı seyrediyordu. Yorulmuştu, her halinden belliydi.
"Yorgun musun?" Arabadaki sessizliği bozmak adına başımı yoldan çevirmeden sordum.
"Yani, her zamanki gibi işte."
"Fazla durgunsun." Cevap vermedi. "Hem normalde kendin gelirdin. Bu sefer seni almamı istedin."
Sadece yorgun olmadığını biliyordum. Bir şeyler olmuştu.
"Biliyorsun, yarınki maç... Kafamı kurcalıyor. Onu düşünüyordum. Endişelendirdiysem özür dilerim."
"Sürekli özür dilemeyi bırakmanı söylemiştim." Gülerek yanağına küçük bir öpücük kondurdum. "Antrenmanın nasıl geçti?"
"Gayet iyi geçti ama boşver bunları." Elini bacağımın üstüne koymasıyla vücuduma yayılan sıcak dalga nefesimi tekletmişti. Yüzünü tamamen bana çevirdiğini hissedebiliyordum.
"Gelmeyecek misin?"
"Ah Fede, bunu konuşmuştuk! Hem de defalarca."
"Ama en çok desteğine ihtiyaç duyduğum maçta senin olmaman canımı sıkıyor."
"Küçüklüğümden beri Barcelona'yı tuttuğumu biliyorsun. Şimdi sadece sen Real Madrid'te olduğun için takımıma karşı gelemem."
"Biliyorum biliyorum. Sadece son kez şansımı denemek istedim." Direksiyonun üstündeki elime hafif bir öpücük kondurup çekildi.
"Hem diğer takımlara karşı olan maçlarda formanı giyip seni izliyorum." İşaret parmağımı havaya kaldırarak salladım. "Bunu da yapmayabilirdim."
"Çünkü sen Barcelona'yı tutuyorsun ve ben rakip takımın oyuncusuyum falan filan." Gözlerini devirerek kurduğu cümleye karşı güldüm. Son günlerde bu konuşmayı çok sık yaptığımız için artık cümlelerimi ezberlemişti.
Yarın Real Madrid ve Barcelona'nın maçı vardı. Ben ise ne sevgilimi ne de tuttuğum takımı destekleyebiliyordum.
İkisinden birinin formasını giymem ya da tribününde olmam halinde çıkacak haberleri tahmin edebiliyordum. Bu da en son uğraşmak istediğim durumlardan biriydi.
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
Maçın 74. dakikasındaydık. Bellingham Federico'nun asistiyle topu ağlarla buluşturduğunda durum 1-1 olmuştu.
Hem sevinip hem de üzülerek duygu karmaşası yaşadığım birkaç dakikanın sonunda sahadaki hareketlilikle dikkatimi tekrardan televizyona verdim.
Pedri yerdeydi. Kalkar diye düşündüm. Kalkamamıştı. Sahaya sağlık görevlilerinin girmesiyle endişelenip farkında olmadan ayağa kalkmıştım bile.
