-Karana ne söyledinde seni sevdi?
-Hey!
-Kardelen
-Ayhan ben vicdansız ve şerefsiz insan deyilim.
-/Karan benimde oğlum/
-Hiç bir şey bilmiyorsun.
-Şerefsiz ve vicdansız bir insan deyilsin haklısın.
-Sen yalancı ve korkağın tekisin Kardelen Karaca.
-Hic bir şey bilmiyorsun gerçekten
-Çok yazık, her şeyi öyrendiyinde
-O zaman her şey için geç olmaz umarım.
-Her zamanki gibi yalancılığın konuşuyor.
Kaan Ayhandan.
O kadar uzun aradan sonra neden,ortaya çıktın Kardelen neden?!
Aklınca kafamı karıştırmaya çalışıyordu,ve lanet olsunki başarıyordu.
Beni iyi tanıyordu. Sadece kendimi kamuflaj etmiştim ona karşı.
Yanıma gelen oğlumla ciddi yüzüme gülümseme kondurdum.
-Baba "dedi o kadar tatlı gelmişdiki gözüme kuçağıma alıp yanaklarını öptüm.
Yeni çıkmış 4 dişiyle gülümsedi. İçeriye giren Yasemine gülümsedim.
Karım değildi ama oğlum için aynı evde kalıyorduk.
Hemde oğlumun annesiydi.
Bir anlık içime düşen şüpheyle Karana baktım.
Hayır.
****
Kardelen Karaca.
-Ya Rana anlamıyor diyorum beni."kendimi yatağa atdım.
Rana yanıma oturdu ve omzumdan olan saçlarımı okşadı.
-Kardelenim, doğal olarak yadırgadı tabi, ikimizde iyi biliyoruz Karan'nın annesinin sen olduğunu.
-Sırf annenden çocuğunu korumak için onu Yasemine verib sanki onun oğluymuş gibi bakmasını istediğinide biliyorum.
-Rana annem artık öldü ve ben oğlumu geri istiyorum. Yaseminle konuşmak istiyorum ama dizilerdeki kötü senoryolar geliyor aklıma.
-Yasemin iyi birisi Kardelen. Senin sadece bir az daha dayanman gerekiyor.
-Ya 2 gün önce Karanlaydık, Karanı yeni görmüş biri bakar bakmaz senin Karanın annesi olub olmadiğinı sordu.
-Allah aşkına Kardelen sana nasıl benzediğini görmedinmi?
-Gözleri,saçları,göz renkleri kızım en aptal insan bile bunu anlar deyilmi?
-Haklısın Rana ben sadece 3 ay kadar daha sabr edicem Karan umarım bana alışa bilir ve bu 3 ay içinde Ayhan gerçekleri kafasına yata bilir.
-Onu bunu boş verde? Kaan kara işleremi bulaşdi, polislerden kaçiyordu felan dedinde?
-Yok be,maçta haksızlık yapan hakemi pataklamış.
-Ahahah!
******
Kaan Ayhan.
Fark etdiğim şeyle yutkundum.
Karan ya Kardelenle benim oğlumsa?
Çünki Yasemin kumral ve yeşil gözlere sahip biriydi.
Onunla benim karışığım Karandakı verdiyi belirtiler olamazdı.
Karanın gözleri tıpkı Kardelenim gözlerine benziyordu?
Emin olmak istedim. Yasemin salondan telefonunu aldı .
-Kaan ben Tamayla dışarı çıkıyorum Karana sen bakarmısın?
-Yamam Yasemin çıka bilirsin bu gün full boşum bakarım ben Karana.
Yasemin kafasını salladı ve çıktı gitdi.
Asla onunla yakın olmamıştım.
Az kalsın kız bana bey diyecekti ya.
Düşüncelerimi Karanın saçlarımı çekiştirmesiyle bozdum.
-Ya oğlum napıyorsun,babanın imajınımı çiziyorsum sen şuan?
-Baba
-Babamm.
Yanağımı öpmesiyle gülümsedim.
Karanın eline telefonu verib odama çıktım ve dolabımdan kilitli kutuyu aldim bu kituda Kardelenle anılarimız felan vardı.
Hemen Karanın yanına indim.
Boş bırakmaya gelmiyordu daha yeni 1 yaşına basmıştı.
O yüzden fazla haraketliydi. Aşağıya inmemle Karanın yastıkla oynamasını görmemle gülımsedim.
Kesinlikle telefon cocugu deyildi. Telefona bakmayı hiç sevmiyordu.
Sesiz çocuktu benim oğlum. Şuana kadar hiç yaramazlık yapmamıştı.
Oyuncak bile sevmiyordu .
Kutuyu açdı. Hadi ama nerdeydi
Kutu orta boyutda bi kutuydu. Icinden orta boyda ayıcığı çıkardım bu Kardelenin çocukluk oyuncağiydi. Çocukken hep bu oyuncağina gelecekteki cocuguna saklıyacağını söulerdi. Yanima koydum
Ve uzun uraş aramadan sonra aradiğim şeyi buldum. Kardelenin bebeklik fotorafı.
Fotorafı elime aldım.
Siktir! Karan?
Fotorafa baktım, Karana baktım bakmamla beraner Karanın Yanımdaki peluş ayıcığa ilgiyle baktığını fark etdim.
Ayıcığı elime aldım ve Karana uzatdım
Gözleri ışıldadı ilk defa bir oyuncağa ilgi duyordu.
Eline aldı ve şuana kadar ağzından çıkmayan bi kelime çıkardı.
-Anne?
Karan?
Gerçekten ola bilirmiydi Karan gerçekten Kardelenle benim cocugum ola bilirmiydi?
Karan Kardelenin cocukluk fotoraflarina benziyordu.
Ben nasıl şuana kadar bunu fark etmemişdim? Nasıl benzerliyi çıkaramamıştım?
Yasemin ? O peki bana yalanmı söylemişti.
Dış kapı açıldı ne çabuk dönmüştü?
-Kaan benim sana bir şey söylemem gerekiyor, bunu uzun süre daha içimde tutamam.
