Plotonik G!P

6🌠 (geçmiş 3)

Dün diğer kurguya bölüm yazacaktım arkadaşım gel oyun oynayak dedi aklımı çeldi sabah 5 e kadar oyun oynadık umarım bugün yazarım ehe
Yorumlarınızı eksik etmeyin
İyi okumalar..

Evdekilerin duymaması için sessizce gitarımı çantasına koydum ve sırtıma taktım.

Babam her ne kadar ormana gitmeme kızsada ben o ormanda huzur buluyordum.

Bana çok güzel hissettiriyordu. Evimden daha çok evimdi.

Kırmızı converselerimi elime aldım ve parmak uçlarımda yürüyerek sessizce aşşağı indim.

Mutfağın bahçeye çıkan bi kapısı vardı. O kapıyı gıcırdatmadan açtım ve dışarı çıktım.

Bundan sonrası kolaydı.

Ayakkabılarımı (3 saat) çabucak giydim ve ormanın yolunu tuttum.

Bu orman benim en güzel çocukluk zamanlarımdı. Önceden babam buraya gelmeme kızmazdı.

Hatta bi tane ağaç evimiz vardı.

Gerçi aklımdan çıkmayan o olaydan sonra bidaha hiç gitmedim oraya.

Uzun süre daha da gitmeyi düşünmüyorum.

Geldiğim günden beri geldiğim tek yer olan gölün az uzağına geldim ve ağaca sırtımı vererek yere oturdum.

Güneş doğalı 1 saat olmuştu ve etraf çoktan ısınmıştı.

Yinede sabah olduğu için biraz rüzgar esiyordu aşırı huzur verici.

Üstümdeki tüm eşyaları yanıma koydum ve gitarımı kılıfından çıkarttım.

Bu gitar da benim için çok özeldi.

Tellerine sakince dokundum ve aklımdaki melodiyi gitarla çalmaya başladım.

Aşırı rahatlatıcı bir melodiydi.

Çaldığım parçanın verdiği huzurda gözlerimi kapattım ve kendimi yaşadığım an'a kaptırdım.

Çaldığım şarkıyı bitirdiğimde melodisi hâlâ kulaklarımdaydı.

Yeni bir şarkıya başlamak üzereyken birden çıtırdı geldi. Hemen arkasından ise çığlık sesi.

Gitarı bıraktım ve hızlıca gelen sese koştum. Ses çok uzaktan gelmemişti zaten.

Sesi duyduğum yerin sağına geldiğimde 3 gün önce boğulmaktan kurtardığım kızı gördüm.

"yine mi sen ya!" bu kızı bir daha görmem diye düşünüyordum açıkçası.

"yine mi sen ya ne Öküz!! İnsan bi yardım eder."

Üstü başı toprak olmuştu.

Yavaşça ona doğru eğildim ve kollarından tutarak kaldırdım.

Kokusu...

Çok güzel bi koku geliyordu bedeninden.

Hani bazen yolda yürüyorsunuzdur yanınızdan birisi geçer. Kokusu burnunuza gelir ve birden aklınızda geçmişte yaşanan her hangi bir şey canlanır. Lan bu benim küçüklüğümün kokusu dersiniz. Öyle bir koku işte.