STRAYKİDS'İN 9. ÜYESİSİN/YOU ARE THE 9TH MEMBER OF STRAY KİDS

21 (final)

*Bir gün ölüceğiz merak etmeyin

Yazardan
Hastaneye gelmislerdi  doktor yaşama ihtimalinin ℅2 olduğunu diyordu  acil kan istediler   kan grubu 0 Rh (-) ti    skz de kimsenin kanı uymuyordu  kimse vermiyordu
Doktor "eğer kan bulamazsak hasta ölebilir çok az vaktimiz kaldı  bugünde bulunmazsa hastayı sabaha kaybederiz " 
"HAYIRRRR"

Felixten

Hayır o ölemez Allahım nolur yardım et nolur
"Chan ölmez dimi yapmaz bunu dimi*ağlıyor"

Allahım nolur nolur

Bir an jyp aradı
"Nerdesiniz melisa ya ulasamıyorum "

"ALLAH BELANI VERSİN KIZ SENİN YÜZÜNDEN ANTİLER YÜZÜNDEN İNTİHAR ETTİ ÖLÜCEK BENİM SEVGİLİM ANLADINMI ÖLÜCEK 1 GECE HAYATI KALDI  "
"F-FELİX ÖZÜR DİLERİM AMA M-MELİSA BEN DEDİĞİM İÇİN SENDEN AYRILDI... "

Direkt yüzüne kapattım telefonu 
"Felix koş koş kan bulunmuş"
Ne direkt füze gibi uçtum

3 saat sonra
Melisada

Hmmm uyandım ama gözüm kapalıydı bi beyaz ısık vuruyo umarım basarmısımdır  gözlerimi actım beyaz bi tavan vardı Ahhh bee karsıda cam vardı herkes bana bakıyordu afferim melisa  alkışş şmdi ne diceksin   Felix birilerine bağırdı duyamadım ama sonra doktor geldi
"Melisa hanım nasılsınız daha ii misiniz"
Basımı salladım 
"Ne zaman taburcu olabilirim"
"Serumunuz bitsin çıkabilirsiniz"
Serumlarım bitmişti

Direkt Felix yanıma koştu  yüzümü tuttu "Melisaaa aşkım ıyımısın çok korkuttun beni " Ben tepkisiz kalmaya çalıştım ama olmadı direkt sarılıp ağlamaya başladım.....

2 saat sonra
Evdeydim  herkes bin tane soru soruyordu başım şişmişti "YETER ARTIK SUSUN CEVAP VERMİYECEĞİM İŞTE" "Nys özür dilerim ben  odama gideceğim birşey isterseniz seslenin :) "
Odama vardığımda içerideki odaya girdim (gizli oda gibi bir yer  dolabın içinden giriliyor)  ve kulaklıgımı takıp son ses silent cry açtım ve ağlamaya basladım burda ses dışarıya gitmiyordu ama sessiz ağlamaya calışmıştım ve sonrası karanlık(ölmedi uyuyakaldı)

Üyelerden
Herkes evde onu arıyordu   ama kimse bulamıyordu sonra herkes asağıda Felix'i sakinleştirmeye calışıyordu derken melisa aşağı indi
"Noluyo burda"
"Melisa nerdesin sen! "
"Uyuyordum? "
"Nerde! "
"Niye bağırıyorsun kendi yerimde uyuyordum nys "
Chan"yarın ödül alıcazzzz hadi herkes uyusun "
Sabah
kıyafetlerimi giydim  ödül konusması için sahneye cıkıcaktım sölom ödül almıstı (solosu varmı hatılamıyorum)  ismim duyurulmuştu Duygulandım yalan yok
"Şimdi ilk olarak herkese çok teşekkür ederim grup üyelerimize staylere benim hep yanımda olan aileme herkese çok tesekkür ederim siz bir hikaye anlatmak istiyorum
  Beethoven'ın 'Ayışığı Sonatı ' Bestesinin hikayesini izninizle 

Rivayete göre bir gün Beethoven, çok yakın bir arkadaşı ile Viyana sokaklarında gezinirken o esnada bir apartmandan gelen piyano seslerini duyar ve bu seslerden çok etkilenir. Başını kaldırıp baktığında görür ki apartmanın ikinci katındaki pencere açıktır ve belli ki Beethoven'ı kendine hayran bırakan bu ses o pencereden gelmektedir. Arkadaşına, melodiden çok etkilendiğini ve çalan kişiyi görmek istediğini söyleyerek binaya girer. Birlikte ikinci kata çıkar ve kapıyı çalarlar. Kapıyı açan kadın Beethoven'ı görünce şok olur, çünkü herkes gibi onu tanıyordur. Beethoven, dışarıda yürürken duyduğu piyano sesine hayran kaldığını ve çalan kişiyle tanışmak istediğinisöyler. Kadın piyanoyu kızının çaldığını söyler, çok heyecanlanır ve onları içeri alır. Beethoven piyano çalan kızın odasına girer. Annesi de odaya girerek kızına yanaşır ve Beethoven'ın geldiğini söyle, küçük kız çok heyecanlanır, çok mutlu olur. Fakat ortada Beethoven'ı ve arkadaşını çok daha şaşırtan ve kıza çok daha hayran bırakan bir gerçek vardır, kız görme engellidir.""Bunu öğrenen Beethoven'ın kıza hayranlığı kat ve kat artar, kıza "Lütfen benden bir şey iste." der. Aslında amacı onlara maddi yardımda bulunmaktır, kıza destek olmak istemiştir. Kızın cevabı ise çok daha şaşırtıcıdır, "Ben hiç ayışığı görmedim, bana ayışığını anlatır mısınız?" der Beethoven'a. Duyduğu bu cümleden oldukça etkilenen Beethoven, piyanonun başına geçer ve hemen orada doğaçlama olarak Ayışığı Sonatı'nı besteler...

Çok güzel değilmi  bende o küçük kız gibi hiç bir şeye engel   tanımadım
hayalimi gerçekleştirdim   tabiki tıkandığım 'YETER ARTIK ! ' Dediğim zamanlar çok oldu...evet bu bir veda   artık hikayemizin de onun geldik sizleri gerçekten çok sevdim seviyorum   ama sakın hayatta vazgecmeyin herşey mükemmel olucak diye bir şey yok  unutmayın   Kendinize çok iyi bakın...

/ SON/

Evt ben yazar... Aslında ben bu hikayeye  geçen yazın başında başladım  ve şimdi bitiriyorum cidden benim için çok zor  tahmin edemeyeceğiniz kdr ben bu hikayeyi ilk stay olduğum zaman yazdım aklıma düşen bi soru.... "acaba stray kids üyesi olsam nasıl olurdu? " Bu soru hiç aklımdan çıkmadı çıkarmayı denedim olmadı kendi kendime kafamda senaryolar döndü  artık kafama sıgamdı ztn ben hep bir kitabımın olmasını isterdim dedimki ndn benimde bir kitabım olmasın  bir çoğunlukla tanıştım bazılarınızla aram kötü olabilir bazılarınızla ii olabilir kimisi beni sevebilir kimisi sevmeyip yüzüme gülebilir .... Hiç bilmiyorum ama kalbimden bir parça eksildi şuan  bu hikaye benim için o kdr değerli bir anlatamam size... İlk hikayem hayatımı ayakta tutan insanları tanıdığım  zaman yazdıgım ilk hikayem  belki özel bölümler gelir belki dayanamam  kitabı devam ettiririm ama bilmiyorum cidden daha dün ilk bölümü yazıyordum... :') cidden bunu  ağlıyarak yazıyorum   çok koyuyor insana tabiki çünkü ben bu hikayeme aşırı bağlanmıştım... Uzun lafın kısası hepinizi çok seviyorum  Kesin demiyorum ama bilmiyorum belki final olarak bile kalmaz devam eder kim bilir?   Görüşürüz güzel insan.......

Yazar:MelisaKsen5

Ben ağlamaya gidiyorum görüsürüz.....