Vapurun seferi bitirmesi öğleyi anca bulmuştu, denizin güzelliğine son kez kapılıp sonunda vapurdan inebilmiştim.
Hemen eve geçip taslağımı boyamak istiyordum ama önce atolyeye uğrayıp işlere bakmam gerekiyordu.
Yaklaşık 20 dakika sonra atolyeye varmıştım, burasi dedemden bana kalan küçük bir dükkandı onu atolye haline getirmekse annemin fikriydi.
Girdiğimde ayağa kalkmış olan öğrencilere oturmalarını söyleyerek en sevdiğim sulu boyalardan birini çantama attıktan ve bir kaç eğitmenle konuştuktan sonra çıktım.
Atolye benimdi ama ben eğitim vermiyordum. Atolyeyi kiralamış, arada bir uğruyor ve öğrencilerle çizim yapıyordum.
Eve geldikten sonra hemen ikinci kahvemi hazırlayıp çizimimi boyamaya koyuldum, epeyce uykum gelmişti ama boyama yarım kalmıştı.
Yarın devam ederim diye düşünerek eşyalarımı toplayıp yatağıma geçtim ve derin bir uykuya daldım.
Ertesi gün felaket bir baş ağrısıyla uyandım, dün hiç yemek yemediğim içindi sanırım.
Kahvaltı için küçük bir tabak hazırlamış hızlıca yemiş ve boyamayı orada bitirmeyi amaçlayarak atolyeye gidecektim.
Çizimi tamamlamak istiyordum çünkü o çocuk bir türlü aklımdan çıkmıyordu, onu bulmak ve onu saatlerce çizmek istiyordum.
Atolyeye vardığımda sabah saatleri olduğu için neredeyse boştu, Felixi gördüm ve hemen yanına oturdum.
Felixle çok yakın değildik ama atolyeye geldigim zamanlarda hep beraber vakit geçirirdik. Beni gördüğü gibi gülümsemiş ve "Hoşgeldin hyung" demişti.
Hoşbulduğumu söyledim, biraz sohbet ettikten sonra malzemelerimi çıkartıp yarım bıraktığım boyamayı yapmaya başladım.
Felix ara ara çizdiğim şeye bakıp garipser bir bakışla boyamamı izliyordu.
"Ne oldu neye bakıyorsun öyle?"
"Hyung bu çocuk tanıdığın biri mi? Çünkü benim arkadaşıma çok benziyor."
Şuan tam da duymak istediğim şey buydu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
