Belki bir gün gideceğim.
Ama yine de..
En azından bir şeylerin gerçek olmasını isterdim.
En basidi bana duydukları sevginin gerçek olmasını isterdim.
Benim onları sevdiğim gibi onlarda beni sevseydi, belki her şey çok daha güzel olurdu.
Yalnızlık; nedir size göre?
Kendini bir hiç gibi hissetmek mi?
Kimsesiz olmak mı?
Arkadaş ortamının olmaması mı?
Güven duyduğun birinin olmaması mı?
Önemsenmemek mi?
Tek başına geçirilen kötü anlar mı?
Tek başına ağlamak mı?
Mutsuzluk mu?
Dikkate alınmamak mı?
Sevilmemek mi?
Zorbalığa uğramak mı?
Sevgisiz büyümek mi?
Seni merak edenin olmaması mı?
Söyleyin, ne zaman hissettiniz bu duyguyu? Ne zaman farkına vardınız?
Her zaman yalnız değilsiniz.
Siz belki bilmeyebilirsiniz. Ama sizi merak eden, hal hatırınızı azda olsa soran, konuştuğunuz bir kaç kişi bile olabilir.
Herşeyi bir kenara bırakın. Diyelim kimseniz yok; şimdilik.
Hayat sizi yalnız bırakmaz. İyi yada kötü.
Kalabalığın içinde yalnız hissetmek?
Bu aitsizlik duygusu.
Oraya ait olmadığınızı düşünüyorsunuz.
Hiç mi yalnız kalmayız peki?
Kalırız aslında.
Ağlarken kimse göz yaşımı silmedi.
Derdimi dinleyen ve anlayan olmadı.
Yaralarımı saran biri olmadı tam tersi yara açan birileri oldu.
Hıçkırıklarımda boğulduğumda kendi kendimi kurtardım.
Ama güçlüyüm. Herşeye çözüm bulmada, kendimi avutmada, birini teselli etmede, yaraları hızlı şekilde iyileştirmede güçlüyüm.
Düşmeden ayağa kalkamazsın.
Ne kadar inkâr edersen et.
