ချိုမြိန်သောခင်ပွန်းလေး

Chapter 1

ကျင်ရှီရွာက တောင်နှင့် အရမ်းနီးပြီး ရွာရဲ့အနားမှာရှိတဲ့ ကျင်ရှီမြစ်ကို အစွဲပြုပြီး နာမည်ပေးထားတယ်။ 

ဒီနေ့ ရွာအနောက်ပိုင်းမှာရှိတဲ့ ရှန်မိသားစုရဲ့အိမ်က အရမ်းသက်ဝင်လှုပ်ရှားနေတယ်။ 

ရှန်ရှုဖူက လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်နှစ်တုန်းက ကွယ်လွန်ခဲ့တယ်။ သူရဲ့ဇနီးဝေလန်ရှန်က သူရဲ့ဒုတိယသားရှန်ရွမ်ကျင်အတွက် ကြင်ဖက်ရှာပေးပြီး ရွာသုံးရွာခြားတဲ့ အန်ကျီရွာက လုဝမ်နဲ့ လက်ထပ်ပေးခဲ့တယ်။

လုမိသားစုရဲ့ကော လုဝမ်က အလွန်ကြည့်ကောင်းပြီး မြို့ကကျောင်းကို ရက်အနည်းငယ်တက်ခဲ့ဖူးတယ်။ သူစကားပြောပုံ ဝတ်စားပုံတွေက ကွဲပြားတယ်။

သူက ကြည့်ကောင်းပြီး စာဖတ်တတ်တယ်။ ဝေလန်ရှန်က  သူက သူ့ဒုတိယကလေးနဲ့လိုက်ဖက်တယ်လို့ မြင်ပြီး ရှန်ရွမ်ကျင်ရဲ့ အမြင်ကို မေးတယ်။ သူ့ရဲ့သားက မငြင်းတဲ့အခါ ငွေပြား ၂၀နဲ့ တင်တောင်းခဲ့တယ်။ လက်ထပ်ခွင့်ရခဲ့ပြီး ယနေ့ကတော့ လက်ထပ်တဲ့နေ့ ဖြစ်တယ်။ 

ဗုံတွေမောင်းတွေ တီးခတ်ပြီး သတို့သမီးကြိုတဲ့အသင်း ပြန်လာပြီ။ သူတို့ရပ်တာနဲ့ လူတွေက ဝိုင်းလာပြီး ပိုက်ဆံကြဲခိုင်းကြတယ်။ အော်သံနဲ့ သီချင်းသံတွေ ရောနှောသွားပြီး အလွန်ကိုမှ သက်ဝင်လှုပ်ရှားနေတယ်။ 

မင်္ဂလာပွဲကို လူတွေပိုလာလေ ပွဲရှင်တွေက ပျော်လေပဲ။ ရှန်မိသားစုက ပျော်စရာပွဲအတွက် ပိုက်ဆံကို နှမြောမနေဘူး။ တစ်စုံတစ်ယောက်က အနီရောင်အိတ်ထဲက ကြေးပြားအများအပြားကို ယူလိုက်ပြီး လူအုပ်စုထဲ ကြဲလိုက်တယ်။ အချိန်ခဏလောက် ပိုသက်ဝင်လှုပ်ရှားသွားပြီး အားလုံးက ပြေးကောက်ကြတယ်။

ဗျောက်အိုးသံ မြူးကြွတဲ့သီချင်းသံတွေ အလယ်မှာ အနီရောင်ဝတ်စုံဝတ်ထားတဲ့ အရပ်ရှည်ရှည်  ရှန်ရွမ်ကျင်က ဝေါယာဉ်ထဲက အနီရောင်ပုဝါလွှမ်းခြုံထားတဲ့ သတို့သားကို ခေါ်ဆောင်ပြီး လူအုပ်ကြားကို ဖြတ်ကာ ခြံဝန်းထဲက အဓိကခန်းမကို ကန်တော့ဖို့ လူတွေကို ဦးဆောင်သွားတယ်။

သူက ပုံမှန်အားဖြင့် ခံစားချက်ကို ဖော်ပြလေ့မရှိဘူး။ ဒီနေ့က ဇနီးတစ်ယောက်ကို လက်ထပ်တဲ့နေ့ကြီးရက်ကြီး ဖြစ်တယ်။ လူငယ်တွေ စနောက်အော်သံတွေကြားမှာ ရှန်ရွမ်ကျင်ရဲ့ မျက်လုံးတွေက စိတ်ကျေနပ်တဲ့ အပြုံးတွေနဲ့  ပြည့်နေတယ်။