soulmate | haobin'

0.0

" Biliyorsun. Bu senin ilkbaharın ama benim de son baharım :') "

Tanrı ruhlar alemini oluşturmuştu. Her gün yüzlerce ruh doğup ölüyordu ya da bazıları dünyaya gönderiliyordu . Tabi ki bu Tanrı'nın seçimine bağlıydı. Öleceğini ya da dünyaya gönderileceğini bilmeyen bir ruh kocaman bir alanda tüm ruhları seyrediyordu. Burayı seviyordu çünkü zarar verecek hiç bir şey yoktu ona burda. Ama doğduğu günden beri çok yalnızdı en azından diğer ruhlar "ruh eşlerini" Tanrı'nın izniyle bulmuştu. Ama o bulmak istemiyordu ya da uygun ruhu bekliyordu.

Ruh her gün ki gibi yine ruhları seyrederken aradan bir ruhu gördü. Önce onu ruh değil melek sanmıştı. Çünkü buraya bu kadar güzel,etkileyici bir ruh daha önce gelmemişti gelemezdi de çünkü ruhlar sade olmalıydı ama o... Gerçekten apayrıydı. Ya da ona öyle gelmiştir. Gözlerini ve kalbinde ki gözlerini asla ondan ayırmadan onu izledi. Acaba bulmuş muydu? Belki de öleceği için hayal de görüyor olabilirdi. Şuan her ihtimali düşünüyordu ama kafası ve kalbi sürekli o gördüğü ruhtaydı...

Her gün onu takip ediyordu gözleriyle. Bir kere bile gidip konuşmadı ama izlemek bile o kadar güzel hissettiriyordu ki ona göre. Çok korkuyordu onunla konuşmadan dünyaya gitmeye ya da ölmeye. Ölmekte istemiyordu onun dünyada ki ruh eşi olmasını istiyordu. Korktuğu şeylerden biri ise ya Tanrı izin vermezse ruh eşi olmalarına? İstemiyordu çünkü hissetmişti onun ruh eşi olduğuna. Artık bir şeyler yapmalıydı yoksa ya o ölecek veya dünyaya gidecek ya da diğer ruh ölecek veya dünyaya gidecekti.

Onun yanına gitti. Kalbini doğduğu günden beri ilk defa hissediyordu. Şuana kadar bir kalbinin var olduğunu düşünmüyordu,bilmiyordu bile. Birbirlerine baktılar. Öbür ruhta onu izleyen ruhtan etkilenmişti. Sanki onun için etraf bir anda aydınlanmıştı her yer karanlıkken. Artık ikiside emindi ruh eşlerini bulmuşlardı.

O günden beri bir kez olsun ayrılmadılar birbirlerinden. Biri nereye giderse o oraya. Hiç bir zamanda incitmediler birbirini. Farketmeden de çok büyük bir hataya sebep olmuşlardı ama iş işten geçmişti. Aşık olmuşlardı. Tanrı kendi izin vermediği sürece onları ruh eşi kabul edemezdi ve kabul etmemişti de. İkisi de korkuyordu ama kendilerine gelecek zarardan değil aşık olduğu ruha zarar geleceğinden. Kalpleri koparılamaz bir iple bağlanmıştı Tanrı bunu farkedince gerçekten geç kaldığını farketti. Bu yüzden verdiği cezayı onlara ruhlar aleminde değil dünyada yaşatacaktı.