Սենյակ բարձրանալիս, հեռվից հնչեց մի զրնգուն ճիչ։ Դա շատ տարօրինակ բան էր լսել այն հանգիստ բնակարանում, որում ապրում էր Ջինը։ Սանդուղքից հետ իջնելով Ջինը սկսեց քայլել ձայնի ուղությամբ։ Նրա քայլերը արձագանքում էին հանգիստ միջանցքում։ Նա թեքվեց Սեհունի աշխատասենյակի կողմը և դռնից մի փոքր հեռու անմիջապես կանգ առավ։ Նա դանդաղ ու հանգիստ ականջը մոտեցրեց դռանը: Երբ ավելի մոտեցավ դռանը, նրա տակի հատակը ճռճռաց և արձագանքեց։
Ջինը մոլորվել էր մտքերի մեջ և ուշադրություն չէր դարձրել Սեհունի զայրութի աստիճանը, որը զգում էր դեռ հեռվից։
֊Գիտեմ եմ այդտեղ ես, այստեղ արի֊ասաց նա հանգիստ, բայց վտանգավոր, ինչը ստիպեց նրան խելամիտ մոտենալ։
Ջինը դռան շեմից քայլ արեց դեպի ներս, վերջինս զղջալու երբ տեսավ...
֊Ես ասացի. արի, այստեղ... Սեհունը հրացանի հետ խաղալով հրամայեց իր կծու ձայնով.
Այդ նախադասությունը ստիպեց ոտքերը թմրել։ Աչքերից սկսեց արցունքներ գոյանալ՝ մտածելով, որ իր վերջին օրն է երկրի վրա և կամաց վախից գլուխը շրջեց։
Ջինը սկսեց դանդաղ քայլեր անել դեպի նա՝ ամուր սեղմելով վերնաշապիկը և գլուխը ցած պահելով: Դանդաղ հասավ այնտեղ, առանց նույնիսկ մի հայացք նետելու:
֊Քեզ հետ խոսելիս ուզում եմ, որ հայացքդ պահես ինձ վրա, ֊Սեհունի խռպոտ ձայնը ստիպում նրան զգալ հազարավոր սագեր։
Գլուխը դանդաղորեն բարձրացնելով նայեց նրա աչքերին։
֊Խնդրում եմ, մի սպանիր ինձ֊ կակազելով աղաչում է և ամուր սեղմում զգեստը։
Բայց նա հանկարծ քաշեց Ջինին, ինչն նրան ստիպեց վայրէջք կատարել նրա գրկում։
֊Սեհու՜ն֊ նա կանչեց իր վախեցած ձայնով, փորձելով փախչել նրա գրկից։
֊Ո՞վ ասաց, որ ես քեզ սպանելու եմ֊ ասաց իր խորը ձայնով, որը ստիպեց Ջինին հանկարծ արցունքոտ աչքերով նայել դեպի իրեն..
֊Դու չե՞ս պատրաստվում սպանել ինձ֊Ջինը խնդրեց, նայելով դեպի նա իր եղջերու և արցունքոտ աչքերով..
֊Ոչ.֊ նա խռպոտ ասաց՝ ատրճանակով մազեր շտկելիս, ինչից արցունքները հոսում էր աչքերից։֊Ինչու՞ ես միշտ լաց լինում֊Հարցրեց՝ սրբելով դեմքի արցունքները, որոնք իրեն ստիպեցին վախից դողալ...
Ջինը կծեց շուրթերը՝ զսպելով ինք իրեն, որ այլևս արցունք չթափեր, ինչը Սեհունի աչքից աննկատ չմնաց...
֊Բայց գիտես, ինձ հաճելի տեսարան է տեսնել քեզ լաց լինելիս֊թունավոր նետեց Սեհունը, կեղծ ժպիտով նայելով նրա աչքերին,֊բայց.... դրանց մեղավորը ես չեմ։
YOU ARE READING
Արևի Վերջի Փայլքը
FanfictionՀաստ ամպերը հանգիստ լողում էին երկնքով, կարծես այն, ինչ կատարվում էր աշխարհում, նրանց բոլորովին չէր անհանգստացնում։ Եթե նույնիսկ ամեն ինչ այդպես է, այս հանցանքը կազդի ամեն ինչի և բոլորի վրա, թող այդպես լինի։ Բայց նրանց հանցանքը ցնցելու է աշխարհը...
