"Awak.... Awak tolong bertahan, tolonglahh.. Bertahanlah sekejap awak !! Awak akan selamat, awak tak boleh tinggalkan saya sendirian !"
"Awak, maafkan saya. Saya tak mampu bertahan lagi.. Saya nak awak tahu sebelum saya tinggalkan dunia Empat Arah ni dan juga dunia sebenar kita.. Saya sayangkan awak sangat sangat, tak mungkin berubah isi hati saya ini dan kalau awak sayangkan saya juga, saya minta sangat sangat supaya awak pergi keluar dari dunia ni, selamatkan diri awak. Awakk... Saa..yaa..." Perlahan lahan si buah hati menjadi debu yang berterbangan di ruang angkasa.
"Oh tidakkk ! Taaaakkkk ! Awaaakkkk jangan tinggalkan saya ! Awak tak boleh tinggalkan saya !! Saya perlukan awak, saya taknak lalui ni semua sendiri ! Apa guna saya hidup tanpa awak disisi saya ! Awaakkk..."
Air mataku terus mengalir bak air sungai yang deras. Dia telah pun pergi. Pergi buat selamanya. Aku tak mampu untuk bertahan di dunia ini sendirian sekali lagi.. Aku perlu cekalkan diri ! Aku perlu keluar dari dunia ini seperti yang disuruh oleh si dia.......
