3 ay sonra abim Ahmet ve kalecimiz Osman iyileşmişti. Ama performanslarının çok iyi olacağını düşünmedim her gün abime yardım ediyor, onu teselli edip güçlü olacağını söylüyordum. O da çok inançlıydı. Performansı benim düşündüğüm gibi değildi. Ama Osman elini bir daha incitmememek için topları kurtarmaktan vazgeçmişti. Bundan böyle teselli sırası Osman'a geçmişti. Aslında Osman topu kurtarmaktan değil maçta olduğu gibi eline tekme yemekten korkuyordu.
