Silence

Het einde..

Ik sta voor de spiegel, ik ga het nu echt doen.

Ik pak mijn mesje en zet hem aan mijn pols,  Ik druk zo hard ik kan hem in mijn pols en trek hem weg, bloed begint als een gek  te stromen.  Mijn dagboek ligt op de wasbak en ik zie dat een paar druppels bloed op mijn dagboek valt, en leg hem snel weg. Ik pak het mesje weer en maak diepere sneeën in mijn pols.  Ik voel pijn en merk dat het erger word.  Ik druk het mesje zo diep in mijn huid en trek weer terug.  Ik voelde dat ik iets doorsneed in mijn pols.  Ik was het bloed van mijn arm, maar hetkomt snel weer terug..  Op de bovenkant van mijn arm snijd ik het woord: SORRY! 

Ik loop richting mijn kamer en laat onderweg het mesje vallen,  ik voel me duizeliger worden.

Ik sleep mijn voeten over de grond en val over de drempel van mijn kamer.  Ik voel mijn lichaam op de grond vallen en bloed verspreid zich over de grond.  Alles voelt dof, ik hoor een piep in mijn oor en het lijkt alsof alles langzaam gaat, ik knipper een paar keer met mijn ogen en begin waziger te zien.  Ik zie mijn leven voorbij flitsen, ik zie beelden van vroeger, toen  het nog goed was en zie mij met mijn ouders.  Ik voel een traan over mijn wang stromen en begin zwaarder de ademen.  Ik knipper een paar keer met mijn ogen, ik voel mijn benen niet meer.  Ik voel me zwakker worden en mijn ademhaling word moeilijker.  Ik voel mezelf wegzakken.  Ik kan mezelf niet bewegen en weet dat dit het einde is..  Met moeite spreek ik uit:  '  Sorry, mamma en pappa..'    Op dat moment zak ik weg, blaas mijn laatste adem uit en sluit mijn ogen, wetend dat ik nooit meer wakker zal worden.

Ik heb rust gevonden.   Iets waar ik heel lang op gewacht heb.