İÇİMDEKİ BEN

BAŞLANGIÇ

Uğultular kafamı yiyip bitirmeye devam ediyordu. Kantindeki bitmek bilmeyen bu kahkahalar sinirimi iyice bozmuştu.Hiç derdi olmaz mı bu insanların ? Sürekli aptal gibi gülmek zorundalar mı? Ne yani bir tek benim mi bitmek bilmeyen sıkıntılarım var ?Ağlamak istiyorum hem de deliler gibi hıçkırarak ,hiç susmadan gözyaşlarımın arasında boğulmak istiyorum...Düşünmek istemiyorum artık yarın ne yaşayacağım diye ,unutmak istiyorum bu berbat,içine tükürdüğüm hayatı...Tüm bu düşüncelerin arasından bir ses çıkardı beni.

Hakan:Naber somurtkan ?

Tüm gizemi ve çekiciliğiyle karşımdaydı Hakan. Bu çocuğun nasıl bir etkisi vardı üzerimde böyle. Neden onu görünce tüm hücrelerim şaha kalkıyordu.Tüm dertlerime rağmen nasıl huzur buluyordum ki?Ama bana huzur veren bu adam hakkında çok bir şey de bilmiyordum malesef.Pek kimseyle takılmazdı Hakan. Belli kişiler dışında. Gerçi normalde benle de takılmazdı ama zamanında ona yardım etmişliğim vardı.O zamandan beri arada takılıyoruz işte. Tehlikeliyim güvenme bana diye basbas bağıran suratına inat ona güvenebilirsin ona sığınmalısın diyen aptal bir kalbim vardı işte.Tüm bunları düşünürken şahlanmış hücrelerime inat cevap verebildim sonunda :

-İyi demek isterdim ama durumları biliyorsun bok gibi işte .

-Neden hala o evdesin?

-Başka gidecek bi yerim var mı sanıyorsun?

-Olması mı gerekiyor?

-Sokakta kalıp bir tecavüz ardından cinayete kurban gitmemi mi istiyorsun ?

-Bak kızım kurtul artık şu aciz insan triplerinden ne bu böyle ya? Bir tek sen mi bunları yaşıyorsun sanki ?

-Trip mi ? Trip atacak halim mi var ? Daha doğrusu trip atıcak bir insan var mı hayatımda ? Annem o boktan adamın her dediğini yapmak zorundaymış gibi dibinden ayrılmıyor. Var mıyım yok muyum haberi yok lan. Ölüp gitsem arkamdan kına yakarlar belki kurtulduk bu baş belasından derler. Ben çok mu meraklıyım o cehennem gibi evde kalmaya ama yok anlıyor musun yapacak başka bi şeyim yok .Şu lanet olasıca okul bitene kadar orada kalmaya mecburum.

-Değilsin gerizekalı değilsin .Sana bi iş teklifim var .Abimin barlarından birinde çalış. Sana kalacak bi yer ayarlarım ben. Sen de o eve gitmezsin işte bir daha.

-Bar mı? Ne yapacağım ben orda hem abine bile sormadan nasıl iş teklif ediyorsun bana?

-Of çok soru soruyorsun. Orası abimin olduğu kadar benimde sayılır hem abim sorun yapmaz merak etme. Sen kabul ediyor musun onu söyle ?

Ne yapacağım şimdi ben ne diyeceğim bu adama neden onun gözlerine bakarken mantıklı düşünemiyorum. Bunların normal bi barı var mıdır ki hiç öyle durmuyorsun be Hakan'cım.

-Heyy hadi ama seni bekleyemem akşama kadar işim gücüm var kızım .

''Ne desem ya? Canını sokakta mı buldun kızım? Hayır de tabi. Saçmalama ya evet de.Hem düşünsene her gün takılıyordur Hakan kendi barına. Bütün gece onu seyretmek gibi bir fırsatım olacak. Evet demeliyim kesinlikle.''diye kendi kendime düşünürken kararımı verdim.

-Tamam kabul. Bu akşam gelirim o zaman ama nerede sizin bu bar?

-Akşam alırım seni evden hazır ol. Hadi eyvallah.

Bir dakika ya ben az önce kabul mü ettim o teklifi ? Hayır ya kahretsin olamaz. Canıma susadım sanırım. Hakan 'ın yanına okulda kimse yaklaşamazken abisi nasıldır kim bilir? Hele onun gibi bir sürü insan varsa bir de orada? İşte buyrun cenaze namazına ama başa gelen çekilir Nehir Hanım. O ağzına sahip çıkacaktın az önce. Bir an önce gidip hazırlanmalıyım. Bakalım o yokluğumu farketmeyen annem gideceğimi söylediğimde nasıl bir tepki verecek?