bugün için yeterince yorulmustuk o yüzden hep birlikte bu geceyi uyuyarak gecirip yarin araştırmalar ve tamirleri halledicektik ki hyunjin ve changbinin bağırış seslerini duyana kadar neden birgünüm bile huzurlu geçmiyor ki
°~°
"Herkes uyandimi"
"Hyung changbin hyung yok"
Jeonginin söylediği şeyler yerinden sıçradıktan sonra koşarak Changbinin uyuduğu odaya gittim. Etrafa baktigimda kimse yoktu.
Dolaplara evin heryerlerine baktıktan sonra gemiye gitmistir belki diyerek yola koyulduk.
Geminin oraya vardigimizda gene farklı biri vardı. Ciddi yüz ifadesi ile gemiyle ilgileniyordu bu kişi büyük ihtimalle kalan sonuncu uzaylı. Üçü ile tanıştık kaldi geriye bu kişi umarım diğeri kadar kaba değildir.
"Chan ilk sen git bro belki kaslari görünce tirsar"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Chan önden yürümeye başladı ve siyah saçları güzel yüzlü çocuga yavaşça dokundu
Çocuk Chana bakip iyice inceledikten sonra yüzünü eksilti
"Bida sakin bana dokunma büyük baba
O az once Chan'a ne dedi
"Pardon?"
"Yaşlı olunca kulaklar duymuyo herhalde"
Chan bize dönüp sinirle bakmaya başladı chan görünüşüne cok onem veren biri olduğu için bu onu epey sinirlendirmisti.
"Ben yasli falan degilim ama sen kör bi uzaylisin sanırım"
"Hayır gözlerim sizin gözlerinizden daha sağlıklı ve iyi"
Chan iyice sinirlenmeye başlayınca elimi omzuna koydum ve geri gitmesini işaret ettim
Uzayliya yavaşça ilerledim ve saygı ile eğildim
"Merhaba ben minho diğer arkadaşlarını taniyoruz ve sana yardım etmeye çalışıyoruz merak etme sana zarar vermicez tam tersine sakliyoruz siz"
Bana uzunca baktiktan sonra kafasini salladı
"Seungmin adim seungmin arkadaşlarıma iyi olduğumu söyleyin lütfen"
Kafamı salladım ve hep beraber gemiyle uğraşmaya çalıştık bı sure sonra chan iyice gömülmeye başlayınca geminin sistemini anladığını fark ettik.
Aksam olunca eve geldik ve herkes evlerine dağıldı chan hariç yarin sabah seungmin ile gemi ile ilgilenecegi icin yol yapmak ve zaman kaybetmek istemedi
Chan ile seungmine insan olmakla ve dünya yaşamı ile ilgili şeyleri öğretirken seungmin hapşırık tuttu ve mavi saçlı çocuk geri geldi
Önce chan'a sonra bana baktı ve birden gülmeye başlayıp bana sarıldı.
"Teşekkür ederim bize yardım ettiğin icin sana teşekkür etme fırsatım olmamıştı teşekkürler"
İlk basta şaşırdığım icin karşılık veremesemde gülümseyip bende ona sarıldım
Guzel mavi saçları ve mavi gözleri ile yorgun yorgun bize bakıyordu. Onu uyutmak istemiyorum çünkü gene hapşırıp gitmesini istemiyorum.
Acaba hapşırcakları zaman bi şekilde bunu engelleiyebilirmiyiz. Jisungun hemen gitmesini istemiyorum.
"Chan sen salonda yat biz jisungla benim odada uyuyalım senin icin bi sıkıntı olurmu"
"Yok olmaz kanka iyi geceler"
Chana yatabilecegi yastığı yorganı verdikten sonra odama gitmeye basladim jisungda arkamdan minik adimlarla beni takip ediyordu odama gelince onu yataga yatırıp yavaşça yanına uzandım. Arkami döndüğümde belimde hissetigim ellerle siritmama engel olamamistim....
Bölüm yazmak neden bu kadar zorrr Bu bölüm kısa olduğu icin özür dilerim sirf deyaya inat olsun die yazdim bolumu .d
