(Unicode)
ညနေခင်း၏ ဝင်ခါနီး နေမင်းကြီးက ပုစွန်ဆီရောင်သမ်းနေလေသည်။အခန်းကျယ်ကြီးထဲက
ခုတင်လေးပေါ်မှာတစ်ယောက်တည်းလှဲနေရတာလည်း ခြောက်ခြားစရာ။
" ဟျော့ဂီလေး " အပြင်မှာတံခါးခေါက်ပြီး လာခေါ်သံ။
" ဝင်လာမယ်နော် "
ဒုံဟျော့ကဘယ်သူလဲဆိုတာတစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီးပြန်ပြီး အိပ်နေသည်။
" ဆေးသောက်ချိန်ရောက်ပြီ "
" မသောက်ဘူး "
" မသောက်လို့မရဘူး ဟျော့လေး ထ လာပါဆေးသောက်ကြမယ်လေနော် အဲ့တာမှ ရောဂါကသက်သာမှာပေါ့ ဟုတ်ဘူးလား ထနော် အန်တီလေးကဟျော့ဆေးသောက်ရင် အပြင်ကိုဟျော့လည်လို့
ရအောင်ပြောပေးမယ် "
သူက ကုတင်ကနေကုန်းထလာပြီး
" အတည်နော် တီလေး အရင်တစ်ခါကလည်းပြောမယ်ဆိုပြီး မပြောပေးဘူးလေ "
" ပြောပေးပါတယ် ဟျော့မိဘတွေက မအားလို့တဲ့ အခုကျ တီလေး ဟျော့နဲ့ဟျော့သူငယ်ချင်း
နှစ်ယောက်တည်းသွားလို့ရအောင်ပြောပေးမယ် "
" ကတိပေး "
သူ့ရဲ့ဘဝတွင်အဖေနဲ့ အမေထက် တီလေးကိုပိုချစ်သည်။ တီလေးကသာသူ့ကိုအတွေးပေးနိုင်ဆုံး၊ တီလေးကသာသူ့ကိုအချစ်ဆုံးဆိုတာကို
တွေးထားသည်။တီလေးမရှိရင်သူလည်း အသက်ရှင်တော့မည်မဟုတ်ပါ။
" ပေးပါ့ရှင် "
" တီလေး သားကိုလေ တစ်ခုလောက်ကူညီပါလား"
" အပြင်ထွက်တာကလွဲပြီးကြိုက်တာပြောကြည့်"
" တီလေးရယ် "
" တီလေးရယ်မလုပ်နဲ့ အခုတောင် မင်းသူငယ်ချင်းနဲ့
သွားဖို့တောင်တီလေး အတိုက်အခံလုပ်ပြီး ပြောရမှာ
မိဘတွေစိတ်ပူတတ်တာ ဟျော့လည်းသိရက်နဲ့ "
မိဘတွေစိတ်ပူတယ်ဆိုတာ ကျန်းမာရေးကိုမဟုတ်ဘဲသူ့လို ရောဂါသည်တစ်ယောက်က
Sunflower Group ရဲ့သားဆိုတာကို မသိစေချင်လို့ဘဲ။ ဒါကြောင့် အိမ်ကနေထွက်ခွင့်မပေးခြင်းဖြစ်သည်။
" အာ့ဆို ဂျဲနိုနဲ့တော့ တကယ်သွားရမှာနော်မဟုတ်
ရင်ဟျော့နောက်နေ့ဆေးတွေမသောက်ဘူး အကုန်လွှင့်ပစ်မှာ "
