SİYAHIN YANSIMASI 'MAVİ'

Giriş Bölümü

'Neden gözlerindeki mavilikte siyahlık gizli?'

'Ya senin? Senin gözlerindeki siyahlığa neden gökyüzü hakim?'

'Senin gökyüzünden güzel gözlerinin yansımasıdır belki de.'

'Benimki de karanlığı sevdiren kara gözlerindir belki.'

'Ya kokun? Neden bu kadar bahar gibi?'

'Baharda açan çiçekler gibisin belki seni kokumda saklamak istediğimdendir.'

'Sana her saniye aşık olmak bir mucize olsa gerek.'

'Biz mucizelerin en güzeliyiz zaten.'

'Bizi birbirimize bağlasınlar bir iple hiç ayrılmayalım.'

'Hayır, olmaz.'

'Peki o zaman kelepçelesinler birbirimize.'

'Olmaz.'

'Hıı, demek istemiyorsun. Peki o zaman zorlayamam seni.'

Elini kızın yüzüne götürerek 'İple bağlamasınlar çünkü ip kopabilir. Kelepçelemesinler çünkü kelepçe kırılabilir. Fakat biz birbirimizi cidden seversek o gönül bağını hiç kimse koparamaz. Bunu unutma olur mu? Bana da kızma.' dedi genç adam.

'Sana kızamam ki romantik odunum benim. Gel bir daha sarılayım sana aşık olduğum.' giyip sarıldı genç kız sevgilisine sımsıkı.

Yüz yüze geldiklerinde gözlerinin içine bakıyorlardı. İkisi de saniyeler sonra neler olabileceğini kestiremiyorlardı. Genç adam; yutkundu, derin bir nefes aldı, sevgilisini yavaş yavaş kendine çekmeye başladı. Genç kız; ayaklarını hafif gerdi, gözlerini kapattı ve genç adama doğru yaklaşmaya başladı. Genç adam ise büyük bir aptallık edip o cümleleri kullandı.

'Öpüşecek miyiz?'

Genç kız geriye çekildi, üstüne başına çeki düzen verdi, boğazını temizledi ve genç adama döndü.

'Tabiki de hayır şapşal. Sadece gözlerine yakından bakmak istemiştim o kadar.'

'Gözlerin kapalıyken mi?'

'Iı, şey.. Tabi oğlum gönül gözü bu.' diyip genç adamın aşık olduğu gülümsemesini fırlattı.