Her sayfa böyle ilerlemeyecek elbette ancak kötü de yolsa bir başlangıç yapmak istedim. Belki de tesadüf eseri rastladığın ya da rastlayacağın bu yazı dizisini okurken GORA'da ki Komutan Logar misali "Kimsin sen?" diye soruyorsundur. Doğrusunu söylemek gerekirse vallahi ben de bilmiyorum. Objektif olmam gerekirse hayatında kendini geliştirmeyi oldum olası isteyen ama birkaç gün çalışıp çabaladıktan sonra miskinliğe yenilen bir Allah'ın kuluyum. Z kuşağı arasında yaşı yeten var mıdır bilmem ama Garfield diye bir çizgi film vardı. Oradaki miskin kedinin insan versiyonu gibi bir şeyim. Her insan gibi güldüğüm de oldu, ağladığım da, sevdiğim de oldu, sevildiğim de...
Lisesiydi üniversitesiydi derken yirmi dört yaşıma kadar geldim. Bu süreçte Allah ne kadar ilhama ihtiyaç varsa valla hepsini gönderdi ama yok arkadaş kazanmak harbiden kafada başlar, sen istemedikten sonra dünya önüne serilse eşek yine eşek. Velhasılı kelam bu yılın başından itibaren kendimi gelişime adadım. Hayat bundan sonra bana ne gösterir bilmiyorum, yaşayıp göreceğiz. Anlatılacak çok şey var ancak bu satırları kronometre tuttuğumdan daha fazla uzatamayacağım. Şu satıra geldiğimde saat 23:38 kaydetmezsem 2 Ocak'ta yayınlandı diyecek. Öyle de gözüksün istemiyorum. Daha çok buralarda olacağız bir sonraki bölümde daha ayrıntılı anlatırız. Kısaca bahsetmem gerekirse burada yarım kalan işlerim var. Hem onları tamamlamaya hem de yeni beni oluşturmak için ilk adımları atmaya geldim. Şimdilik burada noktalamak zorundayım. İkinci gün daha sağlam bazı şeyler oturmuş şekilde daha detayl hasbihal ederiz.
Adios...
YOU ARE READING
İsimsiz Hikaye (ŞİMDİLİK)
Non-FictionŞimdilik boş bir beyaz sayfayım. Beni yazılarla donatmakta, gereksiz görüp buruşturup atmakta senin elinde olacak...
