No Limits

κεφάλαιο 17

Κοιτάζω τον εαυτό μου μια τελευταία φορά στον ολόσωμο καθρέφτη, έχω διαλέξει ένα κοντό μαύρο, μάλλινο φόρεμα και τις ασορτί μακριές μπότες μου από λουστρίνι. Είχα υποσχεθεί στον Γουίλ να πάμε για καφέ και αυτό σκοπεύω να κάνω ευθείς αμέσως. Παίρνω το πανωφόρι και την τσάντα μου και βγαίνω στον διάδρομο και στο σαλόνι μας. Είχαμε επιστρέψει εχθές το βράδυ, αφού πρώτα αποχαιρετήσαμε και εννοείται ευχηθήκαμε για άλλη μια φορά στο νιόπαντρο ζευγάρι κάθε ευτυχία...  

<<Καλημέρα>> κάθομαι στην τραπεζαρία και γεμίζω μια κούπα με καφέ, <<Καλημέρα Νάντια βγαίνεις πρωί - πρωί;>> κοιτάζω την μητέρα μου και πίνω μερικές γουλιές καφέ, έλεος πρωινιάτικα με την ανάκριση. << Ναι θα βγω για καφέ με έναν γνωστό μου, για την ακρίβεια και εσείς τον ξέρετε ήταν στον γάμο του Άλεξ, ο φίλος του, ο Γουίλ>>. 

Βλέπω τους γονείς μου να κοιτάζονται μεταξύ τους και έπειτα γυρίζουν προς το μέρος μου, <<Πολύ χαίρομαι που το ακούω αυτό, ευκαιρία να γνωριστείτε με τον μελλοντικό σύζυγό σου>>. ΟΡΙΣΤΕ. Πνίγομαι με το καφέ μου και πιάνω το ποτήρι με το νερό. 

Τους κοιτάζω άναυδη <<Τι λέτε;>> ρωτάω έντονα και καθαρίζω τον λαιμό μου. <<Ο Γουίλιαμ Μονρό είναι ο σύζυγος που επιλέξαμε για σένα>> κοιτάζω τον πατέρα μου χωρίς να μπορώ να πιστέψω στα αυτιά μου όσα ακούω. Ο Γουίλ είναι ο άντρας που διάλεξαν να παντρευτώ... αν είναι δυνατόν. Αναρωτιέμαι εάν το γνωρίζει - φυσικά και το γνωρίζει. Πόσο μαλάκας Θεέ μου και πόσο ηλίθια εγώ, έπεσα στην παγίδα του. Μου ζήτησε να βγούμε χθες, λες και δεν συμβαίνει τίποτα, πως σκατά μπόρεσε να μην μου το πει. 

Δεν καταλαβαίνω πως δέχτηκε κάτι τέτοιο, ενώ γνωρίζει για εμένα και τον Άλεξ - τον κολλητό του φίλο. <<Αποκλείεται να παντρευτώ τον Γουίλ - ξεχάστε το>> σηκώνομαι όρθια, αρπάζω την τσάντα μου και βγαίνω φουριόζα από το σπίτι την ώρα που βλέπω ένα μαύρο Audi να περνάει την είσοδο του σπιτιού μας. Προχωράω προς το αμάξι και μπαίνω μέσα αγνοώντας το έκπληκτο ύφος του καθώς βλέπει σε τι κατάσταση βρίσκομαι. <<Νάντια;>> του ρίχνω ένα λοξό βλέμμα και αναστενάζω. 

<<Γιατί συμφώνησες με το πατέρα μου να με παντρευτείς;>> με κοιτάζει για ένα λεπτό και βάζει μπροστά το αυτοκίνητο. <<Το αυτοκίνητο δεν είναι είναι το κατάλληλο μέρος για αυτή την συζήτηση>> βγαίνει στον κεντρικό δρόμο και οδηγεί προς την US-26 E. Το τελευταίο πράγμα που με νοιάζει τώρα είναι να πιώ καφέ μαζί του, απαντήσεις θέλω και τις θέλω εδώ και τώρα.