<Unicode>
"အခန်းထဲကိုဝင်သွားလိုက်ပါခင်ဗျာ CEO.Ahnအခန်းထဲမှာအသင့်စောင့်နေပါတယ်ဧည့်သည်..."
ထိုလူကြီးညွန်ပြလာတဲ့အခန်းဆီကို Taeခြေလှမ်းမှန်မှန်နဲ့သာဝင်သွားလိုက်သည်။
"ရောက်လာပြီလာ...ကိုယ်က Taehyungလေးလာမှလာပါမလားလို့..ထိုင်ပါဦးTaehyungလေး.."
နက်ပြာရောင်အနောက်တိုင်းဝတ်စုံနဲ့ အခန့်သာထိုင်နေတဲ့ သူရဲ့အလုပ်စားပွဲကထလာပြီ အခန်းထဲကိုဝင်လာတဲ့ Taeကိုအပြုံတွေနဲ့စီးကာကြိုဆိုလာသည်။
ဒုန်!!...
"ဒီမှာ!!..ကျွန်တော့်ကိုလွန်ခဲ့တဲ့( 7 )ကထောက်ပံပေးခဲ့တဲ့စရိတ်တွေအားလုံးကို ခင်ဗျာအရှေ့ကအိတ်ထဲမှာတစ်ပြာမှမလျှော့တဲ့ ပမာနအတိုင်းအကုန်လာပြန်ပေးပြီးပြီမို့ နောက်ထပ်!!..ကျွန်တော့်နဲ့ကျွန်တော့်မိသားစုကို ဘယ်လိုအကြောင်းအရာတွေကြောင့်နဲ့မှထပ်လာပတ်သက်ပါနဲ့!!..."
ဟားဟားဟား!!....
"စိမ်းကားလိုက်တာကွာမတွေရတဲ့( 7 )နှစ်အတွင်မှာTaehyungလေးက ကိုယ့်အပေါ်ကိုအများကြီးစိမ်းကားသွားတယ်..."
ဆိုဖာလက်ရန်ကိုလက်ဖြင့်တတောက်တောက်ခေါက်ရင် သူအရှေ့မှာရပ်နေတဲ့ Taeကိုစိုက်ကြည့်ရင်ခပ်ဟဟရယ်သံတွေနဲ့ပြောလာသည်။
"ဒီမှာ!!!!...."
"ခင်ဗျားနဲ့ကျွန်တော့်ရဲ့ကြာကပတ်သက်မှုကလွန်ခဲ့တဲ့ ( 7 )နှစ်လောက်ထဲကပြီးသွားခဲ့ပြီ!! အဲဒါကြောင့်ခင်ဗျားနဲ့ကျွန်တော့်ကြာမှာ ဘာပတ်သက်မှုမှရှိမနေတော့ဘူးဆိုတာသိထားပေးဖို့အတွက် အခုကျွန်တော့်ခင်ဗျားအရှေ့ကိုရောက်လာခြင်းပဲ!!!...."
"ကိုယ့်ကဒီပိုက်ဆံတွေကိုယူရက်မယ်လို့ထင်နေတာလား Taehyungလေးနေ့မအိပ်ညမအိပ်ရှာထားတဲ့ ဒီပိုက်ဆံတွေကို ကိုယ့်ကလိုချင်လို့ မင်းလေးဆီကိုအခုလိုဆက်သွယ်လာတာလိုထင်နေတယ်ပေါ့လေ...."
"ကျွန်တော့်ကိုလွတ်လပ်ခွင့်ပေးပါ Ahn bo Hyung!!...ကျွန်တော့်ကသက်ရှိလူသားတစ်ယောက်ပါ ခင်ဗျားကြိုးဆွဲရာကမယ်အရုပ်တစ်ရုပ်မဟုတ်တော့ဘူး!!!!..."
