<Unicode>
ကျေးဇူးပြုပြီး ဒီအအေးဒဏ်ကြီးကကယ်ထုတ်ပေးပါ!..ကျေးဇူးပြုပြီ!..
"ခင်ဗျားလို့ချင်တဲ့ အနွေးဓာတ်ကိုပေးပါမယ်အေးခဲနေတဲ့ ဒီနေရာကနေမြန်နိုးထလာခဲ့ပေးပါ!!..အမြန်..."
"စောင့်ပါဦး!!..အဲလိုမျိုးထွက်မသွားပါနဲ့ ကျွန်တော့်ဒီအအေးဒဏ်ကလွတ်မြှောက်ချင်လိုပါ!!...ကျွန်တော့်ကိုတစ်ယောက်ထဲထပ်ပြီး!..မ!..မထားခဲ့ပါနဲ့!..."
အား!...အား!!...
ဟာ!...ဟာ!!...
"ငါအိမ်မက်တွေမက်နေပြန်တာပဲ...."
ကျစ်!!..
ငါကိုအိမ်မက်ထဲမှာအမြဲအပြုံမျက်နှာလေးနဲ့လက်လှမ်းခေါ်နေတဲ့ လူကိုဘာလို့များသဲသဲကွဲကွဲမ...
ဟမ်!!..
J!...
ဒုန်!..
ရှုး!....
"Jeon!!...Jungkook!..မင်း!..နောက်!..နောက်ဆုံတော့နိုးလာခဲ့လာပြီပေါ့ အဲ!..အဲဒါဆို! သက်တော်စောင့်kimရဲ့အနွေးဓာတ်က မင်းအတွက်ဆေးကောင်းတစ်လက်ဆိုတာအမှန်ပဲဖြစ်နေခဲ့တာပဲသူငယ်ချင်းရာ...."
အွန်....
"ဥ!...ဥက္ကဌကြီးနိုး!..နိုးလာပြီးလား ကျွန်!!...ကျွန်တော်ခဏလေးမှေးကနဲ့အိပ်ပျော်သွားတယ်....."
မတိုးမကျယ်ထွက်လာတဲ့စကားသံတွေကြောင့် Taeကဗျာကယာနဲ့ သူဘေးကနေအမြန်ထလိုက်ပြီ ခုံပေါ်မှာချွတ်တင်ထားတဲ့ ရှပ်အင်္ကျီအဖြူကိုအမြန်ဆွဲယူကာဝတ်လိုက်သည်။
အလိုက်ကန်းဆိုးကိုမသိဘူ ဒီရမ်းကုတစ်ကောင်နဲ့ကတော့ သူကြောင့် ငါရဲ့ရှားရှားပါးပါးမြင်ရခဲလှတဲ့အနွေးဓာတ်လေးအိပ်နေရာကနိုးသွားပြီ....
"အဲလိုအကြည့်တွေနဲ့ ငါကိုအရင်ရန်ထောင်မနေနဲ့ဦးJeon Jungkook ဘယ်နားကနေလိုမကောင်းတဲ့နေရာရှိနေသေးလဲ မင်းနေရတာရောအဆင်ပြေရဲ့လာ Jungkook မင်းသူငယ်ချင်ဂျောင်မင်ဝူးလေ ငါကိုဘာလို့မျက်မှောင်ကျုံကြီးနဲ့စိုက်ကြည့်နေရပြန်တာလဲ.."
ဟေ့!...
"သူငယ်ချင်း ငါဘယ်သူလဲဆိုတာရောမှတ်မိရဲလား ကြည်စမ်း...ငါလက်ဘယ်နှစ်ချောင်းထောင်ထားလဲသူငယ်.....
