MUTLU ÖLÜLER

(BÖLÜM 1) KORKUNÇ KAZA

   Ada ve Onur İstanbul'dan Ankara'ya gitmek isterler ve Onur'un arabasıyla yola çıkarlar.Yolda şarkılar söylerler ve eğlenerek ilerlemeye başlarlar.Önlerine ansızın bir araba çıkar ve arabaya malesef çarparlar.Kendi arabalarında onlardan başka iki ortak arkadaşları Elif ve Mina vardı.Onlar burnu kanamadan kazadan kurtulsalarda Ada ve Onur için aynı şey söylenemezdi.Onur hastanede uyanmıştı fakat Ada saatlerce ameliyatta kaldığı ve ameliyat kötü geçtiği için ölmüştü.Onur Ada'nın ölümüne dayanamayıp komaya girmişti vücudu bu kötü olaya dayanamadı.Bir süre komada kaldı.Komada iken öldü.Elif ve Mina ise buna üzülmüşlerdi ama onlar sadece ağlamakla yetindiler çünkü o ikisi Onur ve Ada'yı çok sevmiyorlardı.İkisi birbirlerini Ada ve Onur'dan daha çok seviyorlardı.
 
    Diğer ikisi (Onur ve Ada)cennetin en ücra köşesinde beklerken yanlarına bir melek gelir ve onlara tekrar doğmayı teklif eder;
"Hey çocuklar siz Ada ve Onur olmalısınız! Değil mi? Size bir teklifim var!"
Ada;
"Sen kimsin!Teklifin ne?Söylersen düşünebiliriz!"
Onur;
"Evet!!"
Melek (Esra);
"Hayata tekrar döneceksiniz ama..."
Daha Melek(Esra) devamını getirmeden Onur ve Ada;
"TAMAM!"diye bağırdılar.Buna şaşıran Melek(Esra);
"..Ama kimseyle konuşamayacak hiçbir iletişime geçemeyeceksiniz"dedi.
Onur;
"Ama Ada kimseyle konuşamayacaksak
gitmenin ne anlamı var?"diyerek sordu.
Ada;
"Ahh! Boşver tekrar döneceğiz işte!!"
"Peki sen kazandın"
"Biliyordum!"
Esra;
"Peki siz geri Dünya'ya dönüyorsunuz ve  bir daha buraya dönmüyorsunuz!"

          *Dünya'ya geri dönerler*

      Dünya'ya tekrar geldiklerinde yağmur yağıyordu. Ada tek bir başınaydı.Onur ile  farklı yerlerdeydiler. Ada bir marketin önünde oturup Onur'un geri geleceğini bildiği için Onur'u beklemeye başladı.Az sonra ilerde bir gölge belirdi;onu görebilen tek gölgeydi sanki o.Ona doğru geliyordu.Ona yaklaştı ve daha da yaklaştı.Ada en sonunda onun Onur olduğunu farketti. Farkettiğinde yüzünde küçük bir tebessüm belirmişti.Onur geldi ve "Sonunda,sıkılmıştım." dedi,sıkkın bir sesle.
Ada kahkahalar atmaya başladı ve etrafındakiler ona bakmıyordu bile bu Ada'nın hoşuna gitmişti o yüzden Ada;
"Bu hayatımız önce ki hayatımızdan daha iyi.İyi ki geldik kimse bize bakmıyor istediğimizi yapabiliriz ama önce Elif ve Mina'ya bakalım."
"Tamam."dedi Onur;onaylarcasına başını sallayarak.
"Gidelim!O zaman"diye karşılık verdi Ada.
   Her zaman buluştukları parka gittiler; oradalardı.Hastaneden çıkmışlardı çok mutluydular!Nasıl bu kadar çabuk hayatları değişmişti?Onur ve Ada'yı nasıl unutmuşlardı!Bu duruma Ada ve Onur çok şaşkın kaldılar.Oturdukları banka gittiler onlar Mina ve Elif'i görüyorlardı ama Mina ve Elif onları göremiyorlardı.

    Yaklaştılar; daha sonra Onur bir zamanlar Mina'ya aşık olduğu için Mina'nın alnına ufacık bir öpücük kondurdu.Bu durum karşısında Ada Onur'un Mina'ya yaptığı şeyden dolayı kıskançlığına hakim olamamıştı.Onur bu durumu anlamışcasına Ada'ya bakarak sırıttı.Ada kıskançlığın verdiği öfke yüzünden Onur'un kendisine baktığını anlamamıştı bile.Sadece Mina'ya sinirli bir şekilde bakıyordu.İçinden Mina'yı öldürmek geçiyordu ama yapamazdı.Çünkü Ada Mina'yı ne kadar öldürmeye çalışsada Mina bunu hissedemeyecekti.

    Onur ilk başta ailesinin yanına gitmek istedi fakat Ada'nın yanına gidebileceği bir ailesi yoktu.Ada Mina'nın evlerinde kalıyordu.Mina'nın annesi(Melek) Ada'nın da annesi gibiydi.Onur annesinin(Çiğsem) yanına gitmeyi çok istediği için Ada'ya ne olursa olsun annesinin yanına gitmeyi teklif edecekti;etti de.

    İlk başta Onur'un annesinin yanına gittiler.Ada Çiğsem Hanımı tanıyordu hatta bir kayınvalide gelin kadar  yakındılar.Onur annesinin hissetmeyeceğini bilse bile annesine sıkı sıkı sarılıp,koklaya koklaya öpmeye başladı.Ada'nın gözlerinden bir kaç damla yaş aktı.Bunun sebebi annesinin yokluğunu hatırlamış olmasıydı.Daha sonra bu durumu gören Onur annesini bırakıp Ada'ya sarıldı.
 
     Bu Ada'nın hoşuna gitmiş olsada gözyaşlarını hâlâ tutamıyordu.Daha sonrasında Onur Ada'nın hâlâ ağladığını görünce onu avutacak sözler söyledi.Bu sözler Ada'nın ağlamasını durdurmaya yetmişti. Normalde bu sözleri Ada'ya herkes söylüyordu fakat Ada bu sözler karşısında hiç bir zaman ağlamasını durdurmamıştı.Onur'dan bu sözleri duyunca ağlaması durmuştu.Bu sözleri Onur'dan duyunca kendini avutulmuş ve değerli hissetmişti.Onur Ada'nın iyi hissetmesini sağladığı için Ada Onur'u diğerlerinden çok seviyordu.Onur onun hayatında ki en değer verdiği kişiydi.Aynı şey Onur içinde söylenebilirmiydi Ada bunu hiçbir zaman bilemeyecek gibiydi...