SEN KAL YETER

Giriş

Buraya kalp alabilirim:))

Okuduğunuz tarihi yazar mısınız?

Sarhoştum.

Bu gece ölmek istiyordum. Dışarının soğuk olan esintisi vardı, içimde ise bir yangın. Hayat kadınım yoktu. Bunu bana, bize yapandan intikamını alacaktım ama yine de bıkmıştım hayattan. Sokakta yürüyordum, gece yarısı. Sokak lambaları açıktı, hava kapalıydı. Gökyüzüne baktım yıldızlar annemin gülüşünü andırıyordu.

Başım ağrıyordu, fazla içmiştim. Yola çıktım arabalar geçiyordu umrumda bile değildi. Ben sadece ölmek istiyordum.

Yürüyordum, ama evime değil. Evim yoktu, aslında bana ev olan yoktu. Nereye gelirsem, oraya gidiyordum. Yıllarca yürümek isterdim. Yolun ortasında durmuştum, annem gelmişti aklıma. Gözlerimden damlalar akıyordu, yanaklarıma doğru.

Araba sesi duydum. Dönüp baktım, arabanın ışığı gözlerimi kamaştırdı. Bir araba bana doğru geliyordu. O an hareket edemiyordum, etmeye çalıştım ama namerdi.

İstediğim olacaktı belki, ölecektim...

Derin derin nefesler aldım, gökyüzüne baktım. Hızla gelen araba yavaşlıyordu. Araba geliyordu,  dibimde durdu. Kalbim çıkacak gibi atıyordu.

İçeriden bir adam çıktı. Yere çöktüm, adam bir hızla gelip  kolumdan tuttu "İyi misiniz?Özür dilerim, kafam başka yerdeydi." suçlu olan ben olmama rağmen o özür diledi.

Konuşmuyordum, sadece bu 10 dakikada olanları düşündüm. Arabanın gelmesi, öleceğim derken durması. Adama baktım gözlerinde çok başka birşey gördüm, bambaşka." Neden çarpmadın bana? Ne güzel, ölecektim işte" dedim. Adam bana anlamamış suratla bakıyordu. Ayağa kalktım, üstümü silkeledim. Arkamı dönüp gidiyordum " Hanımefendi!" dedi  adam, arkamdan geliyordu. " Siz sarhoşsunuz. Gece yarısı olduğunun farkında mısınız?" dedi.

Evet farkındaydım, insan kendini geceye kapatırdı ben ise geceye açıyordum.

Etrafıma baktım, tenhaydı. Kafam dönüyordu konuşacak durumda değildim. Ayaklarım titriyordu, soğuktan değil ayakta duramamaktan.

Adam durumu fark etmiş gibiydi. "İsterseniz sizi evinize bırakayım?"dedi nazik bir biçimde.

"Ev mi? Evim yok benim." Düşecek gibiydim adamın kolundan tuttum.
Kolunda bir yumuşaklık vardı."İsterseniz bir otele de bırakabilirim. Pek iyi gözükmüyorsunuz." Halim yoktu bugünlük kalabilirdim. Tamam dercesine kafamı salladım.  Kolumdan tutup beni arabaya kadar götürdü.

Emniyet kemerimi bağladım. Adam arabayı çalıştırdı, kafamı koltuğa dayayıp gözlerimi kapattım. Adam konuşmuyordu sessizdi. Anın sessizliği güzeldi, bu sessizlikte kafamı dinlemiş olacaktım.

Zihnimi derinlere salıp, uyudum...

Düşünceleriniz neler?

Giriş olduğu için fazla bir ayrıntı veremedim ama diğer bölümler daha iyi olur eminim.

Haftaya görüşürüz...

:)