Bitti. Evet bu sefer gerçekten bitti. Defalarca bitirip yeniden hayatıma giren adam artık gerçekten yok. Bunu hissedebiliyorum. Her seferinde gelirdi. Kendiliğinden. Bu sefer gelmedi. Hatta ben gittim, istemedi.
EVET HİKAYEM BAŞLIYOR;
Ben izel. 17 yaşındayım. Öyle özel okulda falan okumuyorum. Normal devlet lisesi. Haa, bu arada lise 3. Ailemle aram iyi sayılır. Hatta sorunsuz. Ama eksiğim var. Çünkü oğuz yok. Eksik dedim evet, çünkü hep vardı. O benim parçamdı.
Okulun ilk günü. Çok özledim arkadaşlarımı. Ama okul hala benim için cehennem. Sevmiyorum yapacak birşey yok. Yataktan zorlanarak kalktım, ilk işim telefona bakmak oldu. Mesaj vardı, ama beklediğim kişiden değildi. Zaten umudum yok ama insan bekliyor elinde olmadan. Herneyse, okul için hazırlıklarımı yaptım. Okulun ilk günü forma giyecek değildim. Karışık renk yüksek bel pantolonumu ve üstüne bordo yarım gömlegimi giydim, altına da bordo dolgu topuk ayakkabılarımı. Saçımı dağınık bir topuz yapıp mutfağa geçtim. Acıkmıştım, biraz gevrek ve süt karışımı yedim ve evden çıktım. Okula geldiğimde koşarak ikize sarıldım. İkiz,elif. Benim en yakınım diyebilirim. Sonra diğerlerine sarıldım ve özlem giderdim. Okulun ilk günü ders olmayacağından ikizle sinemaya gittik. Film korkunçtu ama biz kahkaha atıyorduk, herzaman ki halimiz. Film bittikten sonra alışveriş merkezine geçmeye karar verdik. Zaten baya yakındı ve saat erken olduğu için vaktimiz de vardı. Yemek yedikten ve biraz mağaza dolaştıktan sonra alışveriş merkezinin bahçesine çıkmak istedik. Ve beklemediğım bir olayla karşı karşıyaydım. İkize döndüm, hey. O yanında kız olan çocuk oğuz mu?
