Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayatım yavaş yavaş bitip kül olmak üzere, isteyerek yapmasam bile beni buna iten birileri yada sürüklenmemi isteyen birileri var AMA BEN TÜM BU PSIKOLOJININ ALTINDA OLUP DA DİK DURMAYI BAŞARACAĞIM!KENDIMI KAYBETMEYECEGIM!
sabah kalktığımda yanımda olan beden yoktu zaten nerde olduğu umrumda bile değildi
Yaklaşık yarım saat boyunca kendi kendime şarkı mırıldanıp tavanı izledim
Sanki tüm yaşadıklarım bir anda bitip gidebilecek unutabilecekmişim gibi hissettim
Ama o ses;
- uyanmışsın canım
Kafamı kaldırıp baktığımda bu o değildi,bu beden annem de değildi,bu o tom
- senin ne işin var burada aşağılık pislik
- hmm üvey babana böyle davranman doğru mu sence emma
Güldüm kriz gecirmişcesine güldüm
- hmm bence o ezik kelimen ile defol git odamdan istediğin haltı yap gidip annemle bile birlikte olabilirsiniz pardon o kadın ile ki... Zaten olmuştunuz inan bana umrumda değilsiniz şimdi siktir git!
- of of emma gerçekten of çok öfkeli bir kızsın ve seni ilk gördüğümde de sevmemiştim
Bu sefer kahkaha atıp ayağa kalktım
- senden beni sevmeni istemedim!
- Ruh hastası piskopatin tekisin!
Kahkahami oldukça biraz daha kahkaha atarak
- evet öyleyim
Sinirlenip odadan çıktığında kendimi yatağa atıp ağladım gözyaşlarım dinmiyordu sessiz sessiz ağlıyordum belki de sessizce ağlamam yanlıştı
HAYKIRMAM LAZIMDI
Bu sefer çığlık atarak ağlamaya başladım kendimi kaybetmeye başlamıştım
Kendimde değildim
Hızla aşağıya gidip mutfağa girdim
Hâlâ ağlıyordum
Kendimi durduramam ayrı bir sorun olsa da kendimi kaybetmiştim evet ben gerçekten sinirlenince bir hastaya dönüşüyordum
Bıçak!
Bıçağı alıp doğruca onların odasına gittim
Kapıyı açmaya çalıştığımda kilitliydi
Kapıya defalarca vurup
Aç! Diye haykırıyordum
Içeriden annemin sesi geliyordu "açma sakın delirmiş öfkeden Bu hallerini biliyorum ne yapacağı belli olmuyor açma!" Dediğinde güldüm
Bu sefer acıdan kahkaha atıyordum çünkü
Lanet bıçağı kendime saplamıştım!
Deli gibi gülüyordum kanlarım merdivenlerden öylece akıp gidiyordu
En çok korktuğum şey ise gerçekten kendimi kaybetmekti ve ben şuan tek cümle ile bunu açıklayabilirdim
"EVET KENDIMI KAYBETTIM"
"HAYATI TERK ETMEK ISTIYORUM"
Kahkaha ile karışık çığlık atıyordum
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selam arkadaşlar<333
Kitap biraz canlanma açısından kızı biraz ruh hastası gibi yaptım tabi ki ruh hastası değil sadece sinirlenince gözü hiçkimseyi görmüyor
Hele ki annesini ol halde gördükten sonra tabi sonrasında neler olur ben bile bilemiyorum gerçekten merak ediyorum ben de sizler gibi 😀
