Uc gundur pes pese bolum atiyorum sizde yorum atsaniz guzel olur aslinda.
Kurtarıcı
Sen
yazıyor..Güneş
Her şeyi biliyorum
Gerçekten bunu bana nasıl söylemezsin Hyunjin
Ölüm ayağına gelmiş ve sen ona hoşgeldin diyorsun
Gerçekten buna değer miKurtarıcı
Anılarımız için değerGüneş
Eper o ameliyatp olmazdan sikik anılarımızın bir önemi kalmayacak
Senin icin|Kurtarıcı
NeGüneş
Ameliyatı olacaksın
Bu hafta içinde doktora gideceksin
Yoksa yüzümü bir daha asla göremezsin
O çok değer verdiğin anılarla yaşarsın
Yaşayabilirsen
Anılarıda bir iki aya unutacaksınKurtarıcı
Tanrım
Bunları nasıl diyebiliyorsun Yongbok
Seni unutabilirim
Seni sevdiğimi
Seninle kurduğum hayallerimi unutabilirim
Ailem ameliyattan sonrası ile ilgili kim bilir ne planlar kurmuştur
Beni evlendirecek birini bile seçmiştir onlar
Anlayabiliyor musun beni
Neden kimse beni anlamıyor
Ben bu ameliyatı olursam istemediğim bir hayat yaşayacağımGüneş
Kurtarıcı
Bu sefer kurtarıcı ben olacağım
Kurtaracağım seni
Hatırlaman için her şeyi yapacağım
Bana güven HyunjinKurtarıcı
Eğer seni üzersem sevgilim
Affet beni
Eğer kalbini kırarsam
Affet beni
Duygularım değişmeyecek
Sadece unutacağım
Eminim seni gördüğümde kalbim hala hızlı atıyor olacakGüneş
Söz veriyorum Hyunjin
Bunuda atlatacağız
Kurtarıcım beni tekrar kurtaracak
Bana güvenKurtarıcı
Sana güveniyorum
Ameliyatı olacağım°
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
2 ay sonra
Hyunjin ameliyata girmişti.Herkes ameliyathanenin önünde bekliyordu.Yongbok oturmamıştı bile.Saatlerdir Hyunjin'in ailesi olacak insanların getirdiği kıza bakıyordu.İlk defa görmüştü.
2 saat daha geçti.Hyunjin'in ailesi kantine gitti.Tam o sırada ameliyathanenin kapısı açıldı ve doktor çıktı.Yongbok koşarak doktorun yanına gidip diyeceklerini dinledi.
"Geçmiş olsun.Tümör tehlikeli bir yerdeydi ama hallettik.Sadece uyandığında...Hiçbirinizi hatırlamayacak.Onu çok yormayın her şey yavaş yavaş düzelecek.Odaya alındığı zaman görebilirsiniz."
Herkes mutluydu ama hafıza kaybı meselesi üzüyordu hepsini.Hyunjin çok ısrar etmişti ameliyat olmamak için.Unutmak istemiyordu hiçbir şeyi.
Uzun bir süre sonra odaya alındı Hyunjin.Ailesi hala kantindeydi.Yongbok onları boşverip odaya girdi.Sevgilisi uyuyordu.Hemen yanına oturup güzel ellerini tuttu.Özlemişti onu.Birkaç saat olsa bile özlemişti sevgilisini.Ona bir şey olacak korkusu içini kaplamıştı ama olmamıştı.Hyunjin sağlıklıydı.
Yongbok kpnuşuyordu Hyunjin ile.O uyuyor olsa bile konuşuyordu.Uyandığında her şey çok zor olacaktı çünkü.Onu hatırlamayacaktı,
Bir süre sonra Hyunjin gözlerini açtı.Etfafa bakıp Felix ile göz göze geldi.El ele tutuştuklarını fark edip hemen elini çekti.Korkmuştu.Tanımadığı biri elini tutuyordu.Kalbi çok hızlıydı.Korkudan olduğunu düşündü Hyunjin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
143 |Hyunlix|
FanfictionYalnız oturuyorsun, neden yalnız oturuyorsun? Bebeğim, sadece telefonu aç. Çünkü ben tüm gün ve tüm gece elimde yuvarlıyorum telefonu