ÜCRA

SESSİZ

Donakalmıştım.Kesik nefeslerimin ardından korkudan yorganı sımsıkı tutuyordum.Alnımda damla damla terler oluştuğunu fark etmeye başladım.Sessizlik beni daha çok korkutuyordu.Kulaklarım acımaya başlamıştı ki sessizliği bozdum.Ürkek bir sesle :

S-Sen kimsin ?  karşı taraftan ses çıkmadı.Sadece bakıyordu.Gözlerime.En derinlerime kadar hissettiğim bu bakışlar titrememe sebep oldu.Tam o sırada bana doğru bir adım attı.Artık herşey gözümün önünden geçmeye başladı.Ölecektim.Tanımadığım birinin ellerinde.Tek başıma !! Gözlerimi kapattım.Daha fazla dayanacak gücüm kalmamıştı.Gözlerimden yavaşça yaşlar süzüldü.Evet ağlıyordum.Sessizce.Kaç dakika öyle kaldığımı bilmiyorum.Gözlerimi açtığımda başta bulanık görsem de odada olmadığını farkettim. Yavaşça kalktım ve her yeri aradım.Gitmişti.Büyük bir rahatlıkla nefes verdim.İyide kimdi bu ? odama nasıl girmişti ? ve neden bir şey yapmadan gitti ? Sırılsıklam terlemiştim.Ilık bir duşa girmeyi karar kıldığımda hala titrediğimi fark ettim.Kapıyı kilitledim daha sonra tüm pencereleri kontrol ettim.Duşa girdiğimde kaskatı kesilmiş olan vücudum rahatlamaya başladı.Bu rahatlıkla olanları kafamda tekrar ettim.Unutmak istedim olmamış gibi yapsam, uyusam... Annemin yanınamı gitseydim ? saçmalıyordum.Suyun içine kafamı iyice batırıp bir kaç dakİka böylece kaldıktan sonra banyodan çıktım.Gerçekten rahatlamıştım.Üstümü giyinip yatağa geçtim.Telefonum tekrar titredi.Bakıp bakmamakla tereddüt etsemde merakıma yenik düşüp mesajı açtım :

YİNE GELİCEM. 

Küçük çaplı bir şok etkisinden sonra telefonu elimden fırlattım.Ne yapacaktım şimdi ? Kimdi bu ? Benden ne istiyordu ?Bir oyana bir buyana yürürken başım döndü.Yatağa sırt üstü uzandım.Tüm gece şu aptal Ejder denen herifi o bakışlarını ve neler olduğunu düşündüm.Artık dayanamayınca sabaha doğru gözlerimi yumdum.Sabah gözlerimi açtığımda saat çoktan sekize geliyordu.Kahretsin gene geç kaldım.Gerçekten bunu adet falan edinmiş olabilirmiydim ? yataktan kalkıp okul formamı üstüme geçirdim.Çantamın içine dahi bakmadan koşarak evden çıktım.Berbat görünüyordum.Ağladığım ve az uyuduğum için gözlerim şişti.Üstelik yüzümü bile yıkayamamıştım.Saçlarımı sımsıkı atkuyruğu yaptım ve koşarak merdivenlerden indim.Belime kadar simsiyah saçlarım vardı.Saçlarımı salmaktan hoşlanmazdım.Annemin saçları sarıyken benim saçım nasıl siyah olabiliyordu ? ondan bu kadar farklı olmak beni hep üzmüştür.Onun gibi olmayı istedim hep Ama sanırım babama çekmiştim.Annemin sarı saçları ve bembeyaz bir teni vardı.Yüzü ufaktı ama sevimli bir burna sahipti.Gözlerinde her zaman bıkkın ve hüzünlü bir bakış vardı.Benimse simsiyah saçlarım kocaman gözlerim vardı.Bana hiçte yardımcı olan kaba bir yüzüm vardı.Zaten kaba olan yüzümü somurtarak dahada çekilmez yapıyordum.Güzelde değildim.Vücudum desen ne iyi ne kötüydü.Çirkin biri olduğumu biliyordum ve bunun suçlusu babamdı.Kesinlikle.Kendimi hep dışardan görmek istedim.Nasıl gözüküyordum.İtici gözüktüğümü söylüyorlardı.Bacaklarım vücuduma göre kısaydı.Boyum çokda uzun değildi.Dudaklarım sanki yok gibiydi.Bir insanın dudağı bu kadar mı küçük olur.Dudaklarımıda sevmezdim zaten.Sadece güzel diyebileceğim tek şey güldüğüm zaman çıkan gamzemdi.Bunu çoğu kişinin bildiği zannetmiyorum.Bazen gülmeden gamzemi nasıl çıkarabilirim diye düşünmüşlüğüm var.Sonuçta tek iyi yerim gamzemdi.Kafamda bu saçma düşüncelerle giderken farketmeden okula gelmiştim.Zaten geç kalmıştım bide üstüne üstlük sallana sallana  gidiyordum.Kafama bir tane geçirdim.APTAL ELİF ... Arada kendime gelmek için vurduğum doğrudur.Sınıfa girdiğimde 1.ders bitmek üzereydi.Hocanın bakışlarına aldırmadan sırama oturdum.Çok uykum vardı.Dün tüm gece şu ejder denen herifi düşünmüştüm sonuçta.Karanlık olduğu için yüzünü göremesemde bakışlarını o buz gibi bakışlarını ensemde bile hissettim.Tekrar o anı düşünce başıma ağrı girdi.Gözlerimi yumup sırama yayıldım.Omzumda bir el hissedince birden irkildim.Buseydi.Oda benim kadar şaşırdı tabi.Bilmiyoki başıma gelenleri. 

''Kızım sakin ya benim neyin var ?''    Ah şimdi ne diyecektim Buseye.İnanmazdı bile.Ne zaman yalan söylesem yalan söylediğimi anlıyor ısrar edincede küsüyordu. ''Önemli bişey değil Buse yalnız kalsam''. Buse bu tabi ki beni yalnız bırakmazdı.Bazen ondan sıkılıyordum.Çok üstüme geliyordu.Nerdeyse her an onla olmamı onunla ilgilenmemi istiyordu.Benim için gerçekten zor ve katlanılmaz birşey bu.Karakterime ters bir kere arkadaş.Dudaklarını büzüp o sevimli bakışlar atarak bana bakarken bir kez daha çok güzel bir kız olduğunu farkettim.Omuzlarındaki kumral saçları,kusursuz yüz hatları muazzam vücudu.Okulda da oldukça popülerdi.Neden hala benim gibi biriyle takıldığını ara ara merak etmiyor değilim.Cevap vermeyince sıradan kalkıp arka sıraya geçti.Gerçekten bunlarla uğraşmak istemiyordum şu an.Hemen bir yalan uydurdum.Busenin beni rahat bırakacağı tek şey vardı Buğra.Arkamı dönüp ''Buğrayı rüyamda gördüm,oldu mu ? '' Buse hiç bir şey demeden sadece gülümsedi.Bense ona kızgın bir bakış atmaktan başka bir şey yapmadım. Allahtan sonraki derslerde beni rahat bırakmıştı.Yalnız kalmayı seviyordum.Sadece kendim olmak.Düşüncelerimi daya iyi duymak,özümsemek.Son derse kadar kendim takılmıştım.Zil çaldığında Buse beraber gitmeyi teklif etti.Şuan yalnız başıma son ses müzikle gitmek istiyordum ama daha fazla Buseyi yalnız bırakamazdım.''Hadi gidelim.'' dediğimde çok mutlu oldu.Gerçekten garip bir kızdı.Bana bu kadar değer vermemesini söylesemde onla gitmeyi kabul etmeme bile bu kadar mutlu oluyordu.Buseyle birlikte yavaş yavaş okuldan çıktık.Moralim yerine gelsin diye onlarca espri yaptı ama hiçbirini dinlemedim.En son bir pastahaneye oturduk.Buse heyecanla bir sürü şey anlattı. Kafam patlamak üzereydi.Saate baktığımda istemsizce '' çüşş '' diye bağırdım.Tam 3 saattir oturuyorduk.Dışarıya baktığımda çoktan kararmıştı bile.Buse babasını aramak için yanımdan ayrıldığında gözlerimi tutamıyordum.Babasının beni bırakmasını teklif etsede kabul etmedim.Birilerinin babalarını görmek istemiyorum.Buseden ayrıldıktan sonra eve gitmek için hızlandım.İlk defa bu kadar geç bir saatte dışarıdayım.Umursamaz hareketlerle yola devam ettim.Eve az kalmıştı.Yavaş yürürken girdiğim sokakta bir kaç kişinin oluşu beni rahatsız etti.Kendimden hiç taviz vermeden yanlarından geçerken belimden tutulmam 1 saniyemi almadı.O şokla çığlık attım.Ağzımı eliyle kapatan adam pis pis sırıtıyordu.O an dünyadaki tüm erkeklerden iğrendim.

'' Korkma biraz oynadıktan sonra seni bırakıcaz küçük kız.'' Allahım gerçekmiydi bu ? dün bir bugün iki.Kurtulmam lazımdı.Adamın ağzımdaki elini ısırıp kasıklarına tekme attım.Kaçmaya hazırlanırken Ağzıma aldığım darbeyle yere düştüm.İğrenç bir ıslaklık hissettim.Sanırım kandı.Düşerken acıyla inlemiştim.Kaçmak için yaptığım bu girişim onları pek memnun etmemişti.Dahada sinirlenen adam üstüme çıkıp ellerimden tuttu.Yalvarmaya başlasamda gözü dönmüştü.Ağzım acıyordu.Birde dizlerimi yere vurduğumdan dizlerimde acıyordu ama en önemlisi vücudunu üstüme koyduğundan ağırlığı altında eziliyordum.Kahretsin şu sokaktan kimsemi geçmezdi.Birisi yardım etmeli bana.Son kez tüm gücümle bağırınca bu sefer karnıma bir yumruk yedim.Gözlerim karardı ve bulanıklaşmaya başladı o anda adam gömleğimi yırttı.Artık sanırım bayılacaktım.Son kez etrafa bakıp gözlerimi yumdum.Bu iğrençliği görmek istemiyordum.Bir anda üzerimdeki ağırlığın gittiğini farkettim. zorlada olsa gözlerimi açtım.Adam gitmişti.Evet yoktu ama bu sefer başka biri vardı.Yoksa bu bana saldıran adamın yanındakımiydi ? Hayır sanmıyorum.Sokak lambası sokağı loş bir şekilde aydınlatıyordu.yüzünü bana döndüğünde maskeli olduğunu farkettim.Allahım şimdide bir katillemi karşılaşmıştım.Gözlerimi iyice açtığımda o kanımı donduracak bakışlarla karşılaştım.EJDERDİ BU.Adım gibi eminim.Bana doğru geldiğinde tüm gücümü topladım ve ayağa kalktım.Artık aramızda çok az bir mesafe kaldığında kalbim durmak üzereydi.Gözlerim doldu.Hayır hiç sırası değildi.Ağlayamazdım.İznim olmadan gözümden iki damla yaş süzüldü.Ne yapacağımı bilemeden göğüslerinden onu itekledim ve vurmaya başladım.Delirmişmiydim.Silahı olabilirdi.Aptal elif.Gene düşünmeden hareket ettin.Ellerini havaya kaldırdığında bana vuracağını düşündüm panikle boğazlarına yapıştım.Sıkmaya başladım.Ama gram etki etmedi.Korkudan titreyen ellerimle güç bile veremiyordum.Bunu farkedince onu itekleyip koşmaya başladım.Beni durdurmadı.ben aptalca koşarken koşmadığını farkedince yavaşladım.Elimde sarkan birşey vardı.Bir kolye.Allah aşkına nerden geldi bu ? Ahh sanırım Ejderindi.Boğazını sıkmaya çalışırken koparmıştım.Arkamdan bir ses duydum.''Benim olanı bana ver.'' tabi ben dururmuyum.Hemen topukladım.O kadar koştumki Sonunda evi görebilmiştim.Eve girdiğimde annem yatmıştı bile.Direk odama geçtim.Kolyeyi bir yere fırlattım.Üstümü değiştirdim.Şuan sadece bir kahveye ihtiyacım vardı.Yüzümü dahi yıkamadım.Halbuki kanıyordu.Mutfağa geçip kahvemi yaptım.Odama girdiğimde inanılmaz rahatlıktaki tekli koltuğuma oturdum.Titremem geçmişti.Kahvemden bir yudum aldım.Gözlerimi yumdum.O anda omzumun arkasındaki o korkunç sesi duydum: ''BENİM OLANI ALMAYA GELDİM.''