KİLİTLİ KAPI

1.Bölüm-Yemekler

Bugün de yorgunlukla eve girdim. Başımın ağrısı azalmaya başlıyordu.   Kulaklarımda ki bağırma sesleri  yok oluyor gibiydi.
   
Eve geldiğimde annemin çalışma masasında kağıda bir şeyler yazdığını gördüm. Yanına gittiğimde kağıtları bir anda defterlerin altına koymuştu. Şaşkınlıkla anneme baktığımda"hoşgeldin " diyerek dikkatimi kağıttan almamı sağladı. "Yemekler hazır seni bekliyordum" dedi ve sandalyesine oturdu. Yemeklerini önceden hazırlamış masaya koymuştu annem. Yemek yerken gün içinde yaşadıklarımızı birbirimize anlattık ve sohbet ettik.
 
Evde sadece ben ve annem vardı. Benim hayatımda tek olan kişide annemdi ondan başka kimsem yoktur. Babam ben 5 yaşındayken bizi terk etmiş ve yurtdışına kaçmış annem o günden sonra bir daha haber alamamış babamdan.
Annemle yemek yedikten sonra masayı temizledik ve salona geçtik 1 saat birlikte film izledik ve bir saatin sonunda ikimizde çalışma masamıza geçtik.
 
Ben ve annem Sedef Çevikgöz büyük bir davayı çözüyorduk. Annem üstün başarılı cesur hayatını avukatlığa, savcılığa adamış biriydi. Ben  Almina Çevikgöz başarılı gözü kara cesur ve yenilmez bir avukatım.
Annem dava ile ilgilenirken yüzünde çok gergin ifadeler vardı. Onu bu kadar düşünmeye zorlayan şey demekki cidden zor bir davaydı. Annem bu davada çok zor günler geçirdi çünkü hiçbir şey hiçbir sonuca varmıyordu bunun farkındaydım.  Bir  yerde dava tıkanıp  kalıyordu. 
Benim davam farksız sayılmazdı ama  kendimi hiçbir zaman gerginliğe sokmazdım her zaman sakindim.
  
   Saat on ikiye yaklaştığında yatmaya hazırlanıyorduk.Yarın erken kalkmamız gerekiyordu.
Yatmadan önce  telefonumda geziniyordum ve bir mesaj geldi bu mesaj en yakın arkadaşım Kaandan dı mesajda
-Yarın saat 8.30 da evin orda olacağım iyi geceler
yazıyordu. Kaan en yakın arkadaşım,yoldaşım ve güvenimdi ona çok güveniyordum. Kaan'a
-Tamam sanada iyi geceler
yazdım ve gönderdim.

Yarın olmasını iple çekiyordum çünkü yarın çok çekişmeli zor davam vardı.
  Telefonumu saat 07.00' a ayarlayıp komidinimin üzerine koydum ve uyumaya çalıştım.
 
  Sabah alarmımla uyandım. Kalkıp elimi yüzümü yıkadım ve üstümü değiştirip saçımı topladım . Heyecanlı değildim ama küçük bir endişe vardı. Annemin "yemeğin hazır masanın üstünde yersin ben çıkıyorum" dedi ve kapı kapandı.  Annem heyecanlıydı aslında  her davaya giderken böyleydi. Annemin normal hali böyleydi.
   Kahvaltımı yaptım ve hazırlanıp  dışarıya çıktım. Kaan gelmişti arabaya binip yola koyulduk.
Duruşmanın başlamasına 25 dakika vardı bu yüzden rahattım çünkü yol 5 dakika bile sürmezdi.
  Duruşma salonuna geldiğimizde heyecanlandığimı hissettim.
Son 19 dakika...

  Karşı tarafta gelmişti ve 18 dakikanın sonunda duruşma başlamıştı.

(1 saat sonra)
Davayı kazanarak gururla dışarıya çıktım. Karşı tarafın itiraz seslerini duyabiliyordum ama onlara kulaklarım kapalıydı.
 
  Bir duruşmanın daha sonunda eve geldim. Annemin gelmiş olduğunu düşünüyordum ve tahminim doğruydu ışıklar yanıyordu. 
  Kapıdan girdiğimde annemin yine masa başında bir şeyler yaptığını gördüm ve koşarak yanına gittim ve ona sarıldım. Annem şaşkınlıkla yüzüme bakarken "içimden geldi" dedim. Annemden ayrıldım ve odama çıktım. Kıyafetlerimi giyinip annemin yanına  geldim annem ilk kez yemekleri dışarıdan söyleyelim dedi. Bu  annemden beklenmedik  bir şeydi zaten buna hayır diyemezdim hemen kabul ettiim ve yemekleri sipariş verdim. 20 dakikanın sonunda yemeklerimiz geldi.
   
Annemin yemeğe pek gönlü yoktu ama yemişti.
Yemeklerimizi yedikten ve işlerimizi hallettikten sonra yatmaya hazırlandım.
Saatin 01.23 olduğunu gördüm ve sıcacık yatağıma gömüldüm.  

  Sonra aklıma annemin "bir gün dışarıdan yemek söylersek o gün çok önemli bir davayı kaybetmiş ve bende derin izler bıraktığını anla " demişti. Şok içinde doğrulduğumda annemin birkaç cümlesi daha gelmişti "bu davayı kaybedersem kendimi öldürücem  "  dedimişti bunu yapabilirdi annemden bunu beklerdim.           
   Korkuyla tekrar başımı yastığa koydum ve sonrasında sabah oldu......