De auto komt in beweging. Konnie en zijn winkelgenootjes kijken elkaar angstig aan. Een tomaat slaakt telkens hysterische kreten en twee appels brabbelen verontwaardigd tegen elkaar in een vreemd taaltje. Oppeens maakt de auto een bocht, wat voor nog meer paniek zorgt. Iedereen tuimelt over elkaar heen. Nog steeds ziet Konnie geen hand voor ogen. Na een tijdje is het eindelijk stil. Af en toe scheurt de auto door de bocht heen, of remt heel plotseling. Telkens rolt iedereen over elkaar heen. Eindelijk stopt de auto. Konnie heeft geen idee hoe lang hij in de auto heeft gezeten. Dan word de tas opgepakt en ergens mee naar toe gebracht. Van al dat geschommel word Konnie misselijk. Dan word de tas op de grond gesmeten. De tas scheurt open en Konnie rolt naar buiten. Het felle zonlicht snijdt in zijn gevoelige komkommeroogjes. Hij knippert even, en kijkt dan om zich heen. Hij ligt ergens op een houten vloer. Overal om hem heen liggen appels, peren, plakjes worst en ander eten. Veel tijd om om zich heen te kijken heeft Konnie niet want oppeens verschijnt het afschrikwekkende gezicht van de man weer, vlak voor hem. De man komt zo dichtbij, dat Konnie kan ruiken wat de man die ochtend gegeten heeft. Pindakaas en eiersalade...Maar de man lijkt niet op hém te letten, maar op de wortel, die naast hem ligt. Angstig kijkt de wortel naar de man, en dan naar zijn vriendjes. Hij murmelt iets wat op "help" lijkt, maar het zou evengoed "huu" of "haald" kunnen zijn. Konnie kijkt weer naar de man. Deze vloekt en mompelt "er zit schimmel op een van de worteltjes!" Hij pakt het worteltje op, dat groen, of nee, geel, wordt van angst. Zijn vriendjes roepen hem nog na, maar het is al te laat. Zonder pardon wordt het worteltje in de prullenbak gekieperd. Al het etenwaar roept nu door elkaar. De worteltjes schreeuwen en huilen om het verlies van hun vriendje, dat blijkbaar willie heet. De appels kijken elkaar verontwaardigt aan en overleggen samen wat ze er van vinden. Konnie zelf is in grote shok. Hij moet er niet aan denken om in die stinkcontainer verder te moeten leven. Oppeens hoort Konnie een luidt gegil vlak naast hem. Geschrokken kijkt Konnie opzij. Dan snapt hij hoe dat komt. Een deel van het eten word door een grote hand van de vloer geplukt en ergens, ver boven hem, weer neergezet. Nu komt de hand weer te voorschijn en pakt Konnie ruw beet. Eerst schrikt Konnie, maar dan maakt de angst plaats voor woede. Konnie schreeuwt en probeert zich los te rukken, maar niks helpt. Het lijkt zelfs of de vuist zich steeds sterker om de komkommer knelt! Eindelijk wordt zijn greep losser en Konnie wordt neergezet. Boos kijkt Konnie de hand na, die hem al zoveel angst en woede heeft bezorgt. De hand die hem bij zijn vriendjes heeft weggehaald en de hand die voor zoveel verdriet heeft gezorgt. Een steek van verslagendheid gaat door hem heen. Er rolt een traan over zijn groene lijfje, van helemaal bovenaan langzaam naar beneden. En nog een traan. En nog eentje. Konnie snapt niet wat er met hem gebeurd. Zoiëts heeft hij in zijn simpele leventje nog nooit meegemaakt. Angst, pijn, en verdriet. Dat kent Konnie niet. En hij wil het ook niet kennen. Hij wil gewoon zijn oude leventje terug! Hij wil samen met zijn vriendjes in de komkommerbak liggen, en lol maken dag en nacht! Dat zorgenloze leventje dat nu al zo lang geleden lijkt..... hier is zijn toekomst niet zeker. Hier is iets verondtrustends, iets wat zorgen bij hem oproept. Hoe lang heeft hij nog te leven? Hoe lang duurt het voordat hij in plakjes word opgediend? Alles is zo.... onzeker. Zo wil hij het leven niet leven.....
Dit is het verhaal van een komkommer, maar het had ook een tomaat of een broodje kaas kunnen zijn. Helaas werd Konnie diezelfde avond nog opgediend, in plakjes bij het eten. Wat er met Konnie is gebeurd en hoe hij heeft geleden hebben we maar niet bekend gemaakt, ivm heftige momenten. Het laatste wat Konnie zei, was: "dit is een kleine handeling voor een mens, maar een grote handeling voor een komkommer. Toch zal ik mijn laatste adem met opgeheven hoofd doorstaan. Dag vrienden, dag aarde, dag leven." Op dat moment had een van de kindjes aan tafel trek in een plakje komkommer en sneed deze doormidden.
Oke LOL wat vonden jullie van mijn verhaal? Ik hoor het graag! Groetjes van jett
JE LEEST
Humor