Ik wil je helpen ~ Ziam

#2 Gesprek

Zayn
Het is de volgende ochtend en ik stap met moeite mijn bed uit. Mijn armen doen ook ongelofelijk veel pijn. Ik kleed me snel even om en loop naar beneden. "Zayn!" roept Anna, de jongste van de twee, naar me als ze me ziet. Ik glimlach even naar haar. "Goedemorgen Anna en Juul" zeg ik terug. "Kom zitten" zegt Thirza die ook aan de tafel zit. Ik knik en kom aan tafel zitten. "Goedemorgen" hoor ik Onno niet veel later zeggen. Ik glimlach ook even kort naar hem. "Hoe ging het gesprek gister?" vraag ik zacht aan hem. "Tja. Er kwam niet veel uit bij haar. Ze was vooral veel onzin over je aan het praten" mompelt hij een beetje. "Oh" komt er als enige uit. "Sorry" zegt hij zacht. Ik schud mijn hoofd. "Het geeft niet". "Wil je een broodje of yoghurt?" vraagt Thirza. "Nee dank je ik heb geen honger" zeg ik zacht. Ik kijk op de klok en zie dat ik al weg moet. "Sorry, ik moet gaan anders kom ik te laat" zeg ik snel en pak mijn tas. "Isgoed lieverd. Tot vanmiddag" zegt ze nog. Ik knik en loop de deur uit, waarna ik snel naar school fiets.

Als ik aankom gaat de bel al. Heb ik zo langzaam gefietst? 'Ja want je bent dik'. Ik schud de gedachte snel uit mijn hoofd en loop naar binnen. "Hey Zayn" hoor ik iemand vriendelijk zeggen. Ik draai me om en zie iemand die ik liever niet had gezien, mijn mentor. "Hi" zeg ik zacht en draai me weer om, om weg te lopen. We hebben nu wiskunde, gelukkig niet heel moeilijk. Als ik bij het lokaal aankom is er nog niemand behalve de docent. Ik kijk een beetje verbaasd maar loop toch naar binnen. "Goedemorgen" zegt de docent vrolijk. Zachtjes groet ik hem terug en ga op mijn plek zitten. "Leuk weekend gehad?" vraagt hij nog, ookal is het dinsdag. Gelukkig komen de eerste kinderen binnen dus hoef ik niet op de vraag te antwoorden.

Ik pak mijn boek, schrift en pen en leg het op tafel. De docent begint uit te leggen maar ik let eigenlijk niet heel erg op, ik zit namelijk een beetje te tekenen in mijn schrift. Ik schrik op als er ineens iemand bij mijn tafel gaat zitten. "Zo zo wat is ons nerdje aan het tekenen?" zegt Luke. Ik zucht kort en wil mijn armen over het schrift leggen, maar hij heeft hem al gepakt. "Ach kijk ons homootje tekent een jongen" lacht hij en laat het aan de hele klas zien. Waarschijnlijk is de docent iets gaan halen of printen want hij is niet meer in het lokaal. Oh en als je je afvraagt waarom ik een jongen heb getekend? Ik heb zelf geen idee, het ging gewoon vanzelf. Hij geeft mijn schrift terug en ik pak een bruin potlood. Ik maak zijn ogen bruin, net als die van mij. En ik kleur zijn haar ook bruin.

"Luke! Ga zitten" roept de docent die het lokaal weer inkomt. "Jaha" mompelt hij. Dit is de tweede keer dat hij mijn schrift heeft gepakt omdat ik weer aan het tekenen was. Na deze les heb ik dat gesprek. Oh moet je het er net over hebben, mijn mentor. "Hey, zou ik Zayn even kunnen lenen?" vraagt hij vriendelijk. "Ja tuurlijk, zie ik hem zo nog terug of?" zegt mvr. Visser, mijn geschiedenis docent. "Ik denk het niet" zegt hij en wuift naar mij als teken dat ik moet komen. Ik kijk naar Luke die nog steeds mijn schrift heeft. "Luke geef hem terug" zucht mijn mentor als hij het door heeft. Luke lacht hard en gooit mijn schrift terug, gelukkig kan ik hem net opvangen. "Luke ik zei geven niet gooien!" zegt hij nu redelijk boos. Ik loop snel naar de deur zodat we weg kunnen. "Ga je maar melden" hoor ik de docent nog zeggen.

We komen in een klein kamertje. "Ga zitten" zegt hij en wijst een stoel aan. Ik knik en ga op de aangewezen stoel zitten. "Oké, voordat je moeder komt wil ik eerst jou een paar vragen stellen. Als je dat niet erg vind" zegt hij en pakt zijn laptop erbij. "Nee isgoed hoor" zeg ik zacht. Hij maakt een goedkeurend geluidje. "Hoe voel je je?" vraagt hij gelijk. Zal ik eerlijk zijn? 'Nee, waarom zou je?'. "Goed" zeg ik kort en kijk naar mijn handen die opeens heel interessant zijn. "Zayn wees alsjeblieft eerlijk" zucht hij. "Het gaat goed" zeg ik in de hoop om hem te overtuigen. Nu kijk ik hem ook om te laten zien dat ik het 'meen'. Op dat moment gaat de deur open.

"Hallo mevrouw Malik" zegt mijn mentor vriendelijk tegen haar. "Ja hallo, kunnen we dit even snel doen? Ik wil zo snel mogelijk weer weg" zegt ze geïrriteerd. "Oké, zou u even willen zitten?" vraagt hij. Ze knikt en komt op de stoel naast me zitten. "Wat is de reden dat u bij dit gesprek wou zijn?" vraagt hij. "Hij is erg vervelend. Hij wilt niks meer eten en was gisteravond naar de buren gegaan" zegt ze, nog steeds geïrriteerd. Ik zie mijn mentor even verbaasd kijken, omdat dat niet het antwoord op zijn vraag was. "Hoe bedoeld u vervelend?" en hij typt wat op zijn laptop. "Hij zit alleen maar te janken op zijn kamer en-" ze wilt verdergaan maar wordt onderbroken. "Oké? Waarom was je gister weg gegaan Zayn?" vraagt hij nu aan mij. Ik slik duidelijk en kijk naar mijn moeder. Ze geeft me een dodelijke blik. "O-oppassen" stotter ik. Nu heef hij zoizo door dat ik lieg. "En nu eerlijk" zegt hij zuchtend. Ik kijk weer naar mijn moeder.

Ze pakt mijn arm en knijpt er hard in. "Ik moest oppassen" vertel ik weer en probeer de pijn in mijn arm te vergeten. Ik kijk naar mijn voeten. "Waarom?" vraagt hij door. "De buren waren uit" ik reageer zo kort mogelijk. "Mevrouw zou u uw hand willen loslaten?". Langzaam wordt de pijn minder in mijn arm, wat betekent dat ze me heeft losgelaten. "Zayn zou je alsjeblieft eerlijk kunnen zijn?" vraagt hij zacht. Ik knik langzaam richting mijn moeders kant. "Wat is daarmee?". "Dronken" ik probeerde het zo zacht mogelijk te zeggen maar dat mislukt al snel. Ik voel een flinke pijnscheut door mijn wang gaan. "Mevrouw ik zou u vriendelijk willen vragen om het lokaal te verlaten" zegt hij in paniek en duwt mijn moeder een beetje eruit. "Jij vieze vuile klootzak dat je bent! Je lijkt net op je vader. Verrader!" schreeuwt ze nog voordat de deur dicht wordt gedaan.

Ik blijf geschrokken naar de deur kijken. 'Inderdaad je bent een verrader, een klootzak. Je kan helemaal niks!'.  "Rustig maar, ze is weg. Doet ze dit vaker?" vraagt hij rustig. Ik knik langzaam. "Ga je daarom naar de buren?" gaat hij door. Ik knik weer. "Oké dankje Zayn. Ik snap dat dit moeilijk voor je is. Vanmiddag zal ik even naar de buren bellen voor nog wat informatie. Desnoods wordt je bij je moeder weggehaald" zegt hij en typt weer wat. "Moet ik naar een weeshuis?" zeg ik bang. Hij schud snel zijn hoofd. "We zullen kijken, maar aangezien je moeder zei dat je problemen hebt met eten is misschien een kliniek beter". Hij kijkt me kort aan, voordat hij het lokaaltje verlaat.