Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Spoiler!
Seungcheolលែងដៃគាត់ពីកjeonghanមួយៗនឹងដើរចេញដោយមិននិយាយអ្វីទាំងអស់។
"Hyungធ្វើយ៉ាងមិចទៅហើយ?ហឹកហឹក!" Wonwooមើល jeonghanដែរកំពុងអង្គុយដកដង្ហើមចូល គាត់មានមុខស្លាកតិចៗ
"បងមិនអីទេ! Wonwooនៅក្នុងនេះចាក់សោរកុំចេញក្រៅអោយសោះលឺទេ!" Jeonghanរុញwonwooអោយនៅក្នុងបន្ទប់ហើយគាត់ក៌បានដើរចេញទៅតាម Seungcheol។
បាំង!
សម្លឹងប៉ះទង្គិចនៃទ្វាបន្ទប់របស់wonwooលឺមកយ៉ាងខ្លាំង wonwooបានត្រឹមយកដៃខ្ទប់មាត់យំ ស្ដាប់តាមសម្ដី jeonghanគាត់មិនអាចធ្វើអ្វីបាននោះទេ ព្រោះពេលនេះគាត់សុំត្រឹមតែជួយខ្លួនឯងអោយផុតពីSeungcheolនោះទេ។
"អួយ!" Jeonghanថ្ងូរឡើងតិចៗពេលនេះខ្នងគាត់ត្រូវបាន Seungcheolរុញអោយបុកនឹងទ្វាមុខបន្ទប់របស់wonwooមួយទំហឹង។
ផ្លាច់!
"ឯងបោកយើងហេ? គិតថាយើងជាសត្វក្របីល្ងង់មិនដឹងអីមែនទេហា?" Seungcheolទះថ្ពាល់ស្ដើររបស់ jeonghanមួយទំហឹងមុខតូចរបស់jeonghanពេលនេះស្នាមម្រាមដៃរបស់Seungcheolឡើងក្រហមស្បែក។
"ហឹកហឹកboss!" Jeonghanយកដៃស្ទាប់ថ្ពាល់ខ្លួនឯងគាត់លោតជង្គុងភ្លាមៗការពារកុំអោយ Seungcheolចូលក្នុងបន្ទប់wonwoo។
"ទៅយកសោរមកលឺទេ!" Seungcheolស្រែកយ៉ាងខ្លាំងទៅអោយពួកអ្នកបំរើនឹងអង្គរក្សដែរឈរមើលទៅយកសោរបន្ទប់wonwooមកអោយគាត់។
"Bossកុំអីហឹកហឹក! Wonwooនៅក្មេងណាស់!" Jeonghanអស់ជម្រើសគាត់លោតជង្គុងលើកដៃសំពះសុំ Seungcheolកុំអោយចូលក្នុងនោះទោះពេលនេះ Seungcheolរុញគាត់ទៅម្ខាងនៃទ្វាក៏ដោយ។
អ្នកបំរើកំពុងនាំគ្នារកសោរយ៉ាងវក់វីហើយ Seungcheolខំប្រឹងមួលសោរទ្វាយ៉ាងខ្លាំង អ្នកខាងក្នុងភ័យយំធ្វើអ្វីមិនត្រូវ អ្នកខាងក្រៅគិតតែសុំអង្វរboss។
"នៅក្មេងហេ? ឯងដឹងទេថាអាmingyuនោះវាធ្វើស្អីមកខ្លះ?" Seungcheolចាប់បោចសក់jeonghanនឹងធ្វើអោយ jeonghanទើបឈរនៅក្បែរនឹងមុខគាត់ទោះ jeonghanមានកម្ពស់ត្រឹមស្នារគាត់ក៏ដោយ។
"តែwonwooជាប្អូនboss! កុំធ្វើបាបគេអី" jeonghanលើកដៃសំពះទោះពេលនេះគាត់មិនអាចជួយខ្លូនឯងក៌ដោយសុំត្រឹមជួយwonwooដែរជាក្មេងមិនដឹងអីនោះផង។
"ឯងកុំចេះដឹងរឿងយើង!" ខ្លួនjeonghanត្រូវខ្នាតទៅជ្រុងម្ខាង គាត់ខំប្រឹងវាមកអោបជើង Seungcheolម្ដងទៀត
"ហ៊ិស!" Seungcheolសើចនៅដើមករមើលទៅលេខារបស់គាត់កំពុងអោបឈឺគាត់។
វីនាទីបន្ទាប់ក្បាល jeonghanប្រែជាឈឹគាត់ត្រូវបាន Seungcheolចាប់បោច់សក់អូសទៅតាមដំណើរដោយសេចក្ដីខឹងអាក្រាត។
"ហឹកហឹកbossឈឺ!" Jeonghanត្រូវបាន Seungcheolបោចសក់អូសទាំងខ្លួនមិនដឹងក្បាលកន្ទុយក្បាលគាត់ឈឺឡើងចង់ផ្ទុះទៅហើយ។
ផាំង!
ទ្វាបន្ទប់ Seungcheolដែរនៅមិនឆ្ងាយពីបន្ទប់wonwooត្រូវបានបិទយ៉ាងខ្លាំងពេល Seungcheolបានអូស jeonghanចូលមកដល់ក្នុងនេះ។
"ឯងដឹងទេ! យើងនេះមិនចូលចិត្តមនុស្សរឹងក្បាលដូចជាឯង" Seungcheol និយាយព្រមទាំងរុញខ្លួន jeonghanទាំងមូលចូលក្នុងបន្ទប់។
"ហឹកហឹកboss!" Jeonghanងើបឡើងតិចៗ ខ្លួនគាត់ទាំងមូលគឺឈឺឡើងស្ពឹក។ (THeតឹងទ្រូង!)
"យើងនឹងwonwooមិនមែនជាបងប្អូនបង្កើតយើងចង់ធ្វើអ្វីក៏បាន! ឯងមានសិទ្ធទេ? គិតថាយើងដេកជាមួយឯងម្ដងហើយឯងអាចមានសិទ្ធអ្វីគ្រប់យ៉ាងមកលើយើងមែនទេ?" Seungcheolដោះក្រវ៉ាត់កគាត់ឡើងមកនឹងយកវារុំដៃរបស់គាត់មើលទៅjeonghanជាមួយនឹងក្រសែភ្នែកកាចរបស់គាត់។
"អត់ទេboss! Wonwooគ្រាន់តែក្មេងគាត់មិនដឹងអ្វីនោះទេ!"
"អញ្ចឹងឯងដឹងហើយ!" Seungcheolកាត់សម្ដីjeonghanភ្លាមៗ
Seungcheolដើរចូលទៅជិត jeonghanជារើយៗ កាលពីលើកមុនវាជាអចេតនាតែពេលនេះគាត់មានបំណង លើមុខគាត់មិនចាំតែលើនេះគាត់នឹងធ្វើអោយjeonghanចងចាំមិនភ្លេច។
--^-^--
Part10នឹងផុសក្នុងtelegram🤗
_ GREEN _
YOU ARE READING
ម៉ាហ្វីយ៉ា (ឈប់សរសេរ!)
Romancewonwooគឺជាក្មេងប្រុសក្នុងត្រកូលម៉ាហ្វៀមួយរូប គាត់មានអាយុ18ឆ្នាំ មានមុខតូចស្អាត ដៃជើងស្អាតបាតព្រោះគាត់ស្ថានក្នុងត្រកូលអ្នកមាន។ លោកjeonនឹងអ្នកស្រីjeonគាត់មើលថែwonwooបានយ៉ាងល្អ ពេលខ្លះសូម្បីតែបងប្រុសwonwooក៌មានការច្រណែននឹងwonwooម្ដងៗដែល។ តែថ្ងៃមួយអ្វីៗ...
