Mon Amour ❤️💍

Deel 126

Pp Younes

"Eet wat" zegt Lamyae. Ik schud mn hoofd en sta op. "Waar ga je naartoe?" vraagt mn moeder. "Yasmine" antwoord ik en ik verlaat mn moeders huis. We zijn nu 3 dagen verder en ik heb echt niks geslapen. Ik ben dag en nacht bezig met opzoek gaan naar Liaam, maar wellou. In Sha Allah dat er niks met hem aan de hand is. Deze 3 dagen heb ik nog nooit zoveel gehuild, geef ik zelf toe. Met Yasmine gaat t nog steeds hetzelfde. Ze zit nog steeds in coma. Ze heeft ook hyk veel bloed verloren meskina. Mn moeder en zusjes onderhouden nu ons huis, aangezien het mn schoonmoeder niet lukt. Ze heeft teveel zorgen in dr hoofd, wat ik begrijp natuurlijk. Mn schoonouders weten t nu ook al over Liaam. Ze gingen echt kapot. Ewaja, Liaam was speciaal. Hij was niet zoals alle baby's. Meskeen, hij is zo lief. Ik vind t echt zielig voor hem. Het ergste van al is dat ik niet eens weet of hij in leven zit. Allah y hfed. Ik ga naar het pand. "Yallah boys, we gaan" zeg ik. Iedereen gaat z'n auto in met een wapen op zak. Vandaag gaan we die Ilyas een bezoekje brengen. Iemand van ons pand is 'bevriend' met die Ilyas en hij kan ons helpen hem te vinden. Hij gaat zometeen afspreken met hem en hem dan zo achtervolgen naar z'n huis. Vandaag gaat t ergste dag van z'n leven zijn, ik verwittig 'm nu al. Diegene die hem zal achtervolgen, zijn 'vriend' dus, wordt natuurlijk wel betaald door ons. Anders ging ie het sws niet doen. Ewaja, voor mn vrouw en mn kind geef ik zelfs mn hele leven.

We stoppen bij een hoog appartementsgebouw. Dit is het adres die Khalid, die 'vriend', stuurde. Verdieping 2, kamer 21. Ik neem diep adem en laad mn geweer op. Ik verstop t in mn broek en stap mn auto uit. Tfoe hoe moeten we die lift in? We moeten eerst toegang krijgen van iemand om die deur open te doen. We zien een vrouw uit die deur komen. Hamza houdt de deur tegen waardoor we gratis en voor niks naar binnen kunnen. We gaan met een hele groep naar binnen. Mensen kijken ons aan, maar dat boeit me geen reet. Het gaat tenslotte om mn vrouw en kind. We gaan gwn via de trappen, aangezien de lift kanker lang duurt. Bij die kamer aangekomen klop ik rustig op die deur. Even later doet een meisje open. Tfoe ze heeft amper wat aan. "Waar is Ilyas?" vraag ik. "Hoezo?" Vraagt ze. "We moeten dingen regelen. Waar is hij?" vraagt Hamza. "Hij is in de douche" zegt die hoer. "Ga roep hem dan" "Schatje het is voor jou" roept ze. "Wacht zina ik kom" horen we uit die kanker vieze mond van Ilyas komen. Even later komt Ilyas. Hij schrikt als hij ons ziet. Hij wilt die deur op ons dichtdoen, maar ik hou het met m'n voet tegen. Ik haal mn wapen uit mn zak en richt die op z'n hoofd. "Waar is mn kind?" vraag ik. "Weet ik veel" antwoordt hij. "WAAR IS MN KIND? ANTWOORD?" roep ik boos. Mn vinger staat echt close met die trekker. "WOLLAHMEH IK HEB HEM" zegt hij. "WIL JE DOOD? GEEF NU ANTWOORD OF IK VERMOORD JE HIER VOOR DE OGEN VAN DIE SLET DAAR" zeg ik. Ilyas blijft stil. Het kan niet dat hij hier niks mee te maken heeft. "Weet jij iets?" vraag ik aan die hoer en ik richt mn pistool op haar. "Ey doe haar niks, zij heeft hier niks mee te maken" zegt Ilyas en hij gaat voor haar staan. "Oh jij dus wel" antwoord ik. Juist wanneer ik mn trekker overhaal, richt Hamza mn pistool naar beneden, waardoor ik op Ilyas z'n been schiet. Die hoer belt de politie. Ik wil Ilyas nog in z'n hoofd schieten, maar Hamza pakt mn pistool af. Wtf doet hij?! "Kom vluchten dan!!!" Zegt Hamza. We lopen allemaal het gebouw uit en gaan naar onze auto's. We racen de baan op, onderweg naar het pand. "WTF DEED JIJ?!" roep ik boos naar Hamza wanneer we in het pand zijn. "Luister, ben jij dom ofso? Die fucking sletje kon je gewoon filmen. Dat is genoeg bewijsmateriaal toch? Het is niet dat je je zoontje kwijt bent dat je jezelf ook kwijt moet hebben. Je zoontje gaan we vinden, ja? Maar zonder iemand anders te vermoorden" zegt hij. Ik schop boos tegen alle dingen die ik zie. Ik ga mn auto in en rijd naar huis. Daar neem ik een snelle douche. Ik kleed me om en rijd naar het ziekenhuis. Ik ga naar Yasmine dr kamer en ga zitten op het stoeltje naast dr. Niemand is hier, gelukkig. Ik hou Yasmine dr hand vast en ik begin zomaar te huilen. Dit is allemaal mijn schuld. Ik ben er niet voor hen geweest. Besef, we hadden nog ruzie die avond ervoor. Ik voel me echt fucking slecht. Ik hou Yasmine dr hand strak vast en ik begin meer en meer te huilen. Nog nooit heb ik zo hard gehuild als vandaag, nog nooit. Ik voel een beweging in mn hand. Yasmine? Wjw ik denk dat ze wakker is. Ze knijpt in dr ogen en doet plots dr ogen open. Ze kijkt naar onze handen en dan naar mij. Wanneer ze me ziet begint ze te huilen. We huilen samen. Ze weet het waarschijnlijk nog niet van Liaam. Hoe ga ik het haar kunnen vertellen?! Ik druk op die rode knop en even later komt er een dokter. Ik veeg snel mn tranen weg. "Je bent wakker! Dat is echt heel goed nieuws. Hetgeen wat je nu moet doen is vooral veel uitrusten. Zometeen komt er nog een verpleegster die je wat medicatie zal geven tegen de pijn" zegt hij. Yasmine knikt en de dokter gaat weer weg. "Younes.. Ik leef nog" zegt ze huilend. Ik knik en geef dr een kus op dr voorhoofd. "Het was Soumaya. Younes ik ben echt bang" zegt ze. Tfoe die vieze hoer Soumaya. Niemand gunt ons wat goeds in deze wereld, letterlijk niemand. "Shht het komt goed" sus ik haar en ik geef dr een strakke knuffel. "Is Liaam bij mn moeder? Ik wil m echt zo snel mogelijk zien" vraagt ze na een tijdje. Shit shit shit...

Stemmm❤️