KADER ÇIKMAZI

BİTMESİNİ İSTİYORUM

Uyumak istiyordum.Öyle uyumak ki asla uyanmamak.Belki annemin söylenmelerini duymazdım.Son zamanlarda tek lokma bir yemek yemek eziyete dönüşmüştü.Sürekli iş bulamadığım için evde fazlalık gibi hissettiriyordu.

''Arkadaşlarımın hepsinin çocukları bir yerlere gelmişken,size bakıyorum da bir arpa boyu yol alamadınız!''Yine söylenmesinin arasında yemek yemeye çalışıyordum.Ama her lokmam mideme oturuyordu.

''İş bulamıyorsanız evlenin!Belki kendi ailenizi kurup,çocuklarınızla ilgilenirsiniz.''

''Yine yine aynı konu!''Konuyu evliliğe getirmesi sabrımı taşırmıştı.Son zamanlarda ısıtıp ısıtıp önüme koyduğu bu konu sinirimi bozuyordu.

''Ne?Annene bir de sesini mi çıkarıyorsun!''Onla kavga etmek istemiyordum.Ama bugün canıma yetmişti.

''Sıkıldım!Her defasında aynı şeyleri konuşmaktan!Bu evde bir fazlalıkmış gibi hissetmekten sıkıldım!''Elimdeki kaşığı masaya sert bir şekilde koyup masadan kalktım.

''Zora gelince hemen kaçın!''Onu dinlemeye son verip,odama geçtim.Kapıyı sert bir şekilde kapatıp,kilitledim.

Odamın penceresi açıp,içeri dolan temiz havayı ciğerime çektim.Nefes alamıyordum.Bu yerde nefes almak bile acı verici bir hal almıştı.

Okulu bitirip geri dönmek kocaman bir hataymış.Babam vefat ettiğinde eve dönersem annem tek kalmaz diye düşünmüştüm.Hala da böyle düşündüğüm için şehir dışından gelen tüm teklifleri de reddediyorudum.

Gözümle kitaplıktaki diplomamla bakıştım.Babam gibi öğretmen olmak istemiştim.Ama devlet sınavlarından aldığım puanla atama beklemek beni yıpratmıştı.İlk başlarda heyecanla girdiğim sınavlar artık bana heyecan vermiyordu.

''Eva!''Ablam kapıyı zorlamaya başladığında orta yolu bulması için annemin gönderdiği belliydi.

Kapıyı açmak istemesemde ablama karşı gelemiyordum.Küçükken geçirdiği kaza yüzünden diğer insanlardan daha masum birine dönüşmüştü.İçindeki tüm yetişkinliğe dair ne varsa yok olmuştu.Kapıyı ona açıp yatağıma oturdum.

''Annemize kızma artık tamam mı.''Yanıma gelip bana sarıldığında tüm sinirim tuz buz olmuştu.

''O da her defasında aynı konuyu açmasın!''

''Senin mutlu olmanı istiyor.''

''Ben böyle de mutuyum.''

''Hayır!Hayalini gerçekleştirememiş olsanda..bizimle burda bu eve gömülüp kalmanı istemiyor.''

''Ne?''

''Bize bakmak zorunda kalmanı istemiyor!''

''Abla..''

''Benim diğer insanlardan farklıyım.Onun için sana yük olmaya son vermemiz için seni evlendirmek istiyor.''

''Saçmalık!Benim için bu dünyada ki kalbi en güzel senken neden seni bırakıp gitmem gerekiyor!''

''Eva..''

''Abla..lütfen!''

''Peki.''Ablam odadan çıktığında telefonum ısrarla çalmaya başlamıştı.Masanın üstündeki telefonu aldığımda yine bilinmeyen bir numaraydı.''

''Alo?''

''İyi günler.Ben Suzu..''

''Evleneceksin!''Annem odaya girdiğinde telefonu kulağımdan indirmek zorunda kalmıştım.

''İstemiyorum!''

''İstemen önemli değil!Bir hafta içinde düğünün var!''

''Bana sormadan böyle bir şeye nasıl karar verebiliyorsun!!''