EMPANGAN MENGKUANG

24 0 0
                                    

Hidup aku dulu tak pernah bosan. Mungkin disbbkan aku yg peramah dan masuk air.

Suatu hari, kawan2 aku ajak pergi memancing. Dorang kata port baikkk punya. Kalau aku pergi, pastinya taknak balik. Aku pun iya kan aje lah. Masa ni aku blm kahwin dgn ex aku. Umur dlm 20an mcm tu. Tengah giler ride motor kapcai aku sblm maju ke motor besar.

Pusing punya pusing, traffic light demi traffic light, kami pun sampai ke satu simpang. Jalan belakang ke "Empangan Mengkuang". Port pintu masuk rahsia kaki pancing. Aku taktahu skrg masih rahsia atau dah kena palam.

Masa tu pukul 11.30 malam. Hari sabtu malam ahad. Aku pun tanggalkan helmet aku. Letak segala mak nenek peralatan pancing aku yg ribu riban ke atas tanah berumput tepi tasek.

Hafizzudin merangkap sahabat baik aku masa tu masih bernafas. Sebenarnya dia yg beria2 ajak aku ikut kumpulan tu. Kesian punya pasal, aku pun ikut je lah. Padahal mlm tu sbnarnya aku patut pergi Queensbay Mall cuci mata tengok awek2 cantik kat panggung wayang sambil makan sushi. Masa ni sushi ni tak glamer dan tak diiktiraf halal lg.

Aku pun doublestandkan motor 125z first model aku. Motor kegilaan org waktu tu. Aku bukak botol air dan minum. Aku pandang keliling. Gelap. Sunyi dan sepi.

Kami pun ambik port masing2 pasang mata kail dan umpan. Sebenarnya aku beli peralatan memancing sekadar lakonan semata2. Aku tak guna pun batang pancing tu. Sbb aku tak sampai hati nak cangkukkan umpan macam cacing, umpun2, cengkerik atau anak katak kat mata kail tu. Ish, mmg tak bolehlah. Taktahu nk ckp. Dan mmg aku bukan seorg kaki pancing pun.

Jadi Hafizzudin lah yg akan sangkutkan umpan kat mata kail aku dan dia juga lah yg akan guna batang pancing aku tu. Tapi bila org tanya, kata aku yg guna. Saja lah jaga martabat...

Hanya Hafizzudin saja yg tahu mcm mana sbnrnya. Aku tak mancing ikan, tapi aku gagau ikan. Aku akan masuk ke dlm air, menyelam dan carik port ikan dalam air tu, raba2 kat tepi tebing dan bila aku dapat pegang ikan tu, aku lambungkan ke atas darat. Bila orang tanya, aku ckp aku dapat melalui memancing. Aku seorg penipu bukan? Tapi aku peduli apa asalkan aku dapat kosongkan otak aku dari fikir buat assignment 24 jam.

Baru aku nk melangkah masuk air, Hafizzudin marah aku. Dan sebagai seorg yg degil dan banyak tanya, larangan itu aku tak endahkan. Hafizzudin pun bangun dan berlari ke arah aku dan tarik aku.

"Ko dah lama hidup ke Na? Tasek ni banyak 'makan orang' ko taw tak?! Ko jangan buat mcm2 kat sini, kang lain jadinya..." Marah Hafizzudin terhadap aku. Kawan2 yg lain semua datang ke arah kami bertanyakan hal yg berlaku. Apabila diketahui, mereka pun membebel kepada aku.

Mereka pun bercerita kepada aku bahawa tasek ni, betul2 dalam. Jadi sebaik sahaja aku turun dari tebing ni, mmg kat bawah tu takde dasar dah. Dalamnya jika diukur, boleh dikatakan sama ketinggian dgn bangunan 10 tingkat. Aku terkedu dan menelan air liur.

Jadi skrg apa yg aku akan buat jikalau tidak menggagau ikan? Kerana memancing bukanlah kemahiran aku dan aku juga bukanlah seorg yg penyabar. Tercangok disitu menunggu ikan makan umpan, mmg tak lah.

Kemahiran menyembat ikan pula lagi lah aku tak tahu... jadi aku amik keputusan untuk merayau dan melihat2 pemandangan sekitar.

Dalam aku merayap tu, aku ternampak satu kebun sayur disitu. Ianya sgt menarik minat aku utk ke situ jadi aku pun pergi. Tanaman timun sedang tergantung dgn byknya. Meriah betul. Terasa geram ingin memetik. Tp aku tahankan saja jari jemariku yg terasa gatal ni.

Sedang aku membelek2 timun yg besar2 lg tergantung depan mata aku tu, aku ditegur oleh seorg apek cina. Berbaju tshirt pagoda putih, berseluar coklat dan bertali pinggang hitam. Pakai selipar tandas. Selipar jepun yg kalau kena tuju kat kepala dlm permainan tuju kasut, mmg mata nmpk bintang menahan kesakitannya yg padu. Dan tak lupa, bertopi petani.

Kisah-kisah seram tokWhere stories live. Discover now