"Sanırım o gün geldi". Alarm sesiyle uyandığımda ağzımdan bu cümle döküldü. Evet o gün gelmişti. Bir süredir planladığım şeyi sonunda hayata geçirecektim. Alarmı kapattıktan sonra elimle koltuk değneklerimi yokladım. Bulamadım. Sanırım yine yere düştüler. Normalde canımı çok sıkacak bu durum o gün bende herhangi bir his uyandırmadı. Güç bela yere uzandım. Biraz debelendikten sonra değnekleri elim geçirdim. Geçirdiğim gibi garip bir hisle hızla ayaklandım. Adrenalin. Ne kadar uzak kalmıştım bu kelimeye. İzlediğim dizilerde zaman zaman çok ufak dozlarda maruz kaldığım yabancı bir histi artık. Kafamı bu düşüncelerle doldururken bir yandan da banyodaki lavaboya uzandım. Bir elimi lavaboya dayayıp dengemi sağlarken diğer elimle yüzüme su çarptım. Kendi yüzümü bir kez daha garipsedim. Ama artık canımı sıkmıyordu bu durum. Kapıya yöneldim çıkmadan son bir kez elektronik tartımla göz göze geldik. "Son bir kez daha ha!". Ağzımdan bu cümle döküldüğünde son kez tartının üzerindeydim belki de. 108.750. "Giderayak bir kilo verdik en azından". Yüzümü histerik bir gülümseme kapladı. Hole yöneldim. Merdivenin başına vardım. Değneğin birini merdivenin bitişine fırlattım. Boştaki elimle korkuluktan destek alarak birer birer inmeye başladım. "Bu kadar zor muydu merdivenden inmek". Uzun uzun merdivenleri inceledim. İlk defa görüyormuşçasına hayretle baktım. Özel tasarımdılar galiba. Çok para etmişlerdir. Üçüncü basamağa geldiğimde Fatma ablanın bağırışlarını duydum: "Kızım napıyorsun!".
Fatma abla koşa koşa yanıma geldiğinde henüz dördüncü basamaktaydım. Merdivenin bitimine attığım değneğin sesini duymuş olmalı. Ama o andan beri en az yarım saat geçmiştir diye düşündüm. "Neyse! Ne önemi var" dediğimde Fatma abla bana dikkat kesildi. "Efendim kızım, bir şey mi istedin?". "Yok abla sesli düşünmüşüm" dedim. Fatma abla beni indirip yemek masasına oturttu. Annem yine yoktu. Babam bir yandan tabletinden bir şeyler okurken kahvesini yudumluyordu. Kahvaltıyı çoktan bitirmiş olmalı diye düşündüm. Bir şeyler yemeye başladım. Günün en heyecan verici kısmına gelmiştik işte. Ya da eskiden öyleydi. İştahım pek yoktu. Bu durum babamın dikkatini çekti. "Hasta mısın kızım?" dedi. "Hayır" dedim. "Bir derdin varsa lütfen saklama kızım" dedi. "İyiyim" dedim. "Ben çıkıyorum kızım. Bir isteğin var mı?" dedi. "Şey, aslında var" diye seslendim heyecanla. Babam kaşını kaldırarak "Buyur kızım" dedi. "Bana bir miktar nakit bırakabilir misin?" dedim. Sebebini sorarsa diye söyleyeceğim yalanları çoktan hazırlamıştım. Babam ayağa kalktı bana yaklaşıp masaya yüklü sayılabilecek bir miktar nakit bırakarak alnımdan öptü. "Dışarı mı çıkıyorsun? Güle güle harca kızım. Eğer yeterli gelmezse şoföre söyle o halletsin. Ben gidiyorum" dedi çıkışa yönelerek. İşler beklediğimden de kolay ilerledi.
Kıyafet odasına gitmek istediğimi söyledim Fatma ablaya. Yukarı çıkmak zorunda kalmayayım diye kıyafet odasını zemine taşımıştık. İkinci bir yatağım da vardı burada. Fatma ablanın yardımıyla üstüme bir şeyler geçirdik. Kat kat olmuş yağlarımı belli etmeyecek bir şeyler seçmeye çalıştım. Evet, o gün bile canımı yakıyordu bu durum. Yine Fatma ablanın ve şoförün yardımıyla arabaya bindim. Favori alış veriş merkezime gittik. Buranın ışıklandırması ve genişliği beni büyülerdi eskiden. Tüm gün burda yaşayabilirmişim gibi hissederdim. Bura benim ikinci evimdi. Artık acı veriyordu. Şöfore döndüm, "Sen dışarıda bekle arkadaşım gelecek onunla gezeceğim bugün" dedim. Şoför heyecanla döndü "Efendim babanızın kesin emri var sizi yalnız bırakamam ne yazık ki lütfen ısrar etmeyin" dedi. Buna hazırlıklıydım. "Babama hakkında kötü konuşmamı mı tercih ederdin" dedim. "Tehditleriniz bir şeyi değiştirmeyecek, ben de geliyorum" dedi gururla. Buna da hazırlıklıydım. Dudaklarımı titretmeye başladım şoföre sarılarak. "Lütfen, arkadaşlarımın yanında bebek bakıcısı gibi durman gururumu kırıyor kendimi kötü hissediyorum" dedim. "Tamam, en azından arkadaşın gelene kadar kalacağım sonra onun da telefonunu almam lazım" dedi. Evet, hala erkekleri kolayca manipüle edebiliyorum diye gururlu hissettim bir anlığına. Hemen kendime geldim. Rolde kalmam gerekliydi. "Tabi, nasıl istersen" dedim. Tabi ki bu duruma da hazırlıklıydım. Geriye bir tek Eda'nın gelmesini beklemek kaldı. Esasen Eda'yı hiç sevmezdim ama bu o günün konusu değil.
