Gözlerimi açtığımda bir sandalyeye bağlı olduğumu fark ettim. Ağzımın içinde bir küfür yuvarladığımda karşımda oturan adamı yeni fark ediyordum.
2 saat önce
Yine babamla kavga ediyordum. Ve yine şiddet. Annem bizi terk ettiğinden beri babamdan şiddet görüyordum. Aslında annem terk etmeden önce de görüyordum.
"Baba ben oraya gidicem ve sen bana hiç bir şey söylemeyeceksin hakkın yok bir kere" diyerek evden çıktım.
Müzik grubumuzun olduğu mekana gittiğimde arkadaşlarım beni bekliyordu.
"Nerede kaldın Beril?" diye sorduklarında "Babam işte" diyerek geçiştirdim.
Alelacele sahneye çıktığımızda mikrofonumun başına geçtim.
"İyi akşamlaar" diye bağırdığımda herkes bir anda coştu. Bu hoşuma gidiyordu.
En azından değerli olduğumu hissettiriyordu. "Bu gece Duman!" dediğimde bu onları daha fazla coşturdu.
Arkadan çalmaya başlayan şarkıyla bende başladım.
"Denizler aştım geliyorum, bilirsin derdim seninle" diyerek. "Denizler aştım geliyorum ister eğlen benimle
Yüzünü bir görsem yeter
Yolumuz ayrı biliyorum
Ölmeden son bir defa belini kavrasam yeter"
Hadi gel buluşalım eski köprünün altında
Kimseler görmesin
Mehtaba karşı uzanalım eski köprünün altında
Kimseler bilmesin
Kimseler duymasın
Duman'ın çoğu şarkısını çaldıktan sonra en son çıkarken bir sürü insanın arasında kala kala dışarı çıktık.
Bir kadın beni tuttuğunda "Bu gece için teşekkürler" dedi. "Ne demek hanımefendi" dediğimde elime bir kağıt sıkıştırdı.
"Bu nedir?" dediğimde gülerek "Numaram" dedi.
İyice dışarı çıktığımızda arkadaşlarla ayrıldık. Doruk arkamdan koşup "Beraber gitmeye ne dersin?" diye sorduğunda "Tek kalsam?" dedim soru sorar gibi.
Omuz silkip "Kendin bilirsin" dedi ve yanımdan ayrıldı.
Eve doğru yürürken kulaklığımı çıkartıp kulağıma taktım. Şarkı açtığımda bana tek iyi gelen şeyin şarkılar olduğunu bir kez daha fark ettim.
Herkesten güzelsin şarkısının o güzel melodisi kulaklarımı doldurduğunda kendimi zıplaya zıplaya şarkı söylemeye başlarken buldum.
"Yaşamak için bile güç sarfediyoruz. İnsanı insanlara bu denli kırdıranlar utansın" diyerek bağırdım.
"Sat cenneti, sat kendini, servetini
Alayı yansın" diyerek eve geldim. Anahtarı çıkartıp kapıyı açtığımda evin dağınıklığı gözüme çarpan ilk şey oldu.
Babam yine bana olan sinirinden evi dağıtmıştı. Hemen sessiz sedasız odama çıkmayı planlarken içeriden ses geldi. "Beril sen mi geldin?" dedi babam.
Aslında benim geldiğimin farkındaydı ama ona rağmen bağırmıştı. "Evet benim" dedim sinirle.
O kadar çok içmişti ki kelimeler ağzında yuvarlanıyordu.
İçeri girdiğimde babamın yanında oturan küçük kardeşimi gördüm. Koşup kucağıma atladığında kocaman sarıldım.
"Nasılsın meleğim?" diye sordum. Bana işaret diliyle 'iyiyim abla ya sen?' diye sordu. "İyiyim seni gördüm daha iyi oldum" dediğimde kıkırdadı ve kucağımdan indi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Senin İçindi!
Teen FictionBir anda gözlerimi açtığımda bir adamın kucağında olduğumu fark ettim. "Kapat gözlerini Beril bu rüyadan uyanma" dedim kendi kendime. Çünkü fazla yakışıklı birinin kucağındaydım.
