Ben kiraz gidiyorum nereyemi intihar etmeye bir dağa çıkıp atliycam ve kimsenin umrunda olmayacagım kimse beni merak etmiycek neyse umrumda degil zaten alıştım daga gelmek üzereyim hatta geldim bile tam tepeye çıktım kendimi atmıstım ki bir el elimi tuttu ne oldugunu anlayamadım kimsenin hayatında önemli bir yere sahip degildim kimdi beni kurtaran başımı yavaşça kaldırdım ve tanımadığım 5 yüz vardı beni yukarı çeken siyah gözlerle buluştu gözlerim ve ilk önce siyah gözlerin sahibi benimle konuştu "neden atlamak istedin canına kıyıcak kadar ne yaşadın" gözlerimi kaçırıp sadece "ben şey" diye bildim ve dogdugumdan beri neler yaşadıgımı düşündüm gözlerim doldu ve oradan koşarak uzaklaştım en sonunda ayaklarım artık tutmuyordu kendimi yere bıraktım ve gözlerim kapandı. Gözlerimi açtıgîmda kendimi hastane odasında buldum karsımda yine o 5 yüz vardı herkes bana soran gözlerle bakıyordu ve bir anda bir kız konuşmaya başladı"eee sabaha kadar bu kızın konuşmasını mi bekliycez"dediginde benim konuşmam gerektigini anladim "beni umursamanıza ve merak etmenize gerek yok kimse beni görmüyo zaten sizinde görmenize gerek yok"dedim ve siyah gözler tam birşey diyicekken içeriye hemşire girdi ve onlara ne zamandır yemek yemedigimi sordu onlarda ce bı bilmedigi icin bana baktılar bende"galiba 4 gün oldu tam hatırlamıyorum" herkes bana şok içinde bakıyordu ben bunun normal oldugunu düşünüyordum ama herkes şok içindeydi hemşire bana yiyicek biseyler getirmesi için stajyere seslendi stajyerde bana mercimek çorbası getirdi ben ayı gibi mercimek çorbasini yerken herkes bana şok içinde bakıyordu yemegimi yedikten sonra ayagıma igne yapilmasi gerekiyormuş oyüzden bacagımı açtılar herkes şok içinde bacagima bakıyorlardı hemşire hemen doktoru çağirdı ben ise yaramı görünce aklıma o yaraların. Nasıl oldugu geldi ve aglamaya başladım kriz geçiriyordum sakinleştirici yaptıklari için uyuya kalmıştım ve uyandıgımda ise gene aynı yüzleri gördüm "bence artık adlarımızı ögrenmeliyiz" dedim
Ve kafamı siyah gözlerin sahibine çevirdim"ben atlas" sonra digerine"ben batın" " ben arel" " ben sare" " ben ise mira" bende artık adımı söylemeliydim "bende kiraz. " dedim.bekleyin daha yeni başlıyoruz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SARMAŞIK
Novela JuvenilKiraz tam intihar edecekken sarmaşık diye bir grup a alınır ve sarmaşık grubu kirazı sahiplenirlenirler ve gruptan sarmaşıgın 4.üyesi olan atlasa farklı duygular besler arkadaslar bu kitabin karakterlerini gormek istiyorsaniz mesaj atin