Statue/2Min

1

"Seungmin sikicem heykelini de seni de. Çık artık şu evden insan yüzü gör bir."

"Ya canım hyungum bitsin çıkacağım zaten. Son rötuşlarını yapıyorum çok önemli bu heykel benim için."

"Çamurlardan oluşan bir şey nasıl önemli be çocuk. Bana bak bu gece seni o meydanda görmezsem evini basar heykelini atomlara ayırırım."

"Oha çüş! Büyük tehtid. Mecbursun diyorsun yani. Off hyung of."

Seungmin yaklaşık bir hafta 10 gündür minik evinden hatta çok ihtiyaç olmadıkça odasından dışarı adım atmıyordu.

Bu heykel onun son heykeli olacaktı belki ama olsundu. Çok heves etmişti başlarken.

Zaten her gün hem biricik hyungu hem de doktoru onu ziyaret ediyordu.

"Evimi izdivaç programına çevirdiniz."

İkisi de birbirini görmek için büyük bir hevesle geliyordu. Fakat ikisi de birbirini friendzoneluyordu.

Doktoru Jisung'u arayıp rapor vermiş gelmesine gerek olmadığını söylemişti. Ve de akşam için bir kaç soru sorup izin almıştı. Fena tembihlenmişti. Alkol kesinlikle yoktu. Ve en geç saat 2 olduğu gibi uyuması gerekiyordu.

"Ulan 24yaşında koca adamım sırf hastayım diye herkesten bebek muamelesi görüyorum."

Öyle deme Seungmin. Bundan hoşnut olduğunu ikimiz de biliyoruz.

"Kapa çeneni pis yazar."

Ayıp.

Alel acele boyalarını kapattı ve fırçalarını sabunlu suda yıkadı. Kurulayıp yerlerine özenle yerleştirdi ve atölyesine yani odasına döndü.

Seungmin yaklaşık 1aydır bu gerçek insan boyutunda olan heykeli bitirmek için uğraşıyordu. Yaparken çok kez bocaladığı sinirlenip parçaladığı da olmuştı. Ama şimdi karşısındaydı işte. Boyamasını bitirmiş kurumasını bekliyordu.

"Daha ne kadar izleyeceksin?"

Seungmin gözlerini pörtletip eserine baktı. Hayal gördüğünü düşünüyordu.

"Delirdim valla delirdim." Deyip arkasını döndü ve tam odadan çıkacakken omzuna dokunan el ile çığlık attı.

O çığlık atınca arkasındaki de çığlık atmıştı.

Seungmin arkasını dönüp heykeline baktı. Heykeli kendisinden uzun yapmış olmasına küfürler etti.

"Hoşt! Bas geri! Sen kimsin be!" Kenardan sürekli yere fırça sularını döktüğü için yanında bulundurduğu viledayı aldı. Heykele doğru savuruyordu.

Heykel ise Seungmin'in yastığını eline almış vileda sopasını engelliyordu.

"Asıl sen kimsin ve burası neresi?" Seungmin kendisine gayet ciddi hatta daha çok şaşkın ve kaygılı bakan adamla omuzlarını düşürdü.

"Sen benim aylardır uğraştığım heykelsin. Gerçek dışı bir şey bu. Yok ben hayal görüyorum. Bütün emeklerime yazık oldu!"

Oturup ağlayacaktı şimdi. Vileda sopasını kenara fırlatıp 1+1minicik evinin salonuna gidip oturdu. Ee her Kim Seungmin kanun kadar zengin olacak değildi.