İDAM 2

1.BÖLÜM : BENİM ADIM KEITH

Başımdaki büyük bir ağrı ayrıca acı vardı,ben neredeyim?Gözlerimi ovalarım ve etrafıma bakarım burası galiba bir sınıf.Etrafıma bakarım düşünmeye başlarım ama bir türlü hatırlayamadığım birşey vardı...ben kimim?

Kendime hafif bir tokat atarım ve başımı sallarım.Bana ne olmuştu,ben kimdim ve en önemlisi bana ne olucaktı.

Başımı sağa çeviririm ve bir ayna görürüm harika çünkü şuan neye benzediğimi bile bilmiyorum.Hızlı adımlarla aynanın karşısına giderim ve kendime bakarım.

Oha...harbiden OHA!Şuan aynada inanılmaz yakışıklı bir adam vardı bir dakika bu adam benim.Kumral saçlarım ve koyu kahverengi gözlerim ile oldukça iyi duruyordum ay bide üstümde koyu lacivert bir üniforma var.

Bir dakika şuan bunu sorgulamamalıydım ben neredeyim ve neden burdayım,burda yanlız mıyım?Tanrım kafam çok karışıktı tek isteğim en azından nasıl buraya geldiğimi öğrenmekti.

İşte o an gözlerim karardı ve bir sahne gördüm.Birkaç siyah maskeli adam vardı beni tutuyorlar ve bir arabaya bindirip bayıltıyorlardı devamı yok,ben...kaçırıldım ve beynim yıkandı.Bir dakika madem kaçırıldım neden beni bir sınıfa getirsinlerdeki bu hiç mantıklı değil.

Aynanın karşısından kalkar ve sınıf kapısına doğru ilerlerim ve kapıyı açma çalışırım."Kahretsin bu kapı kilitli...sanki açık olacakmış gibi."ağzımdan ilk bu cümleler çıkar.Tamam anlıyorum adam kaçırıyorsunuz belki fidye belkide öldürmek için...NİYE BEYNİNİ YIKIYONUNZ YA!

O an yeni bir şey görürüm,odanın köşesinde bir masada 2 kapkek ve üzerlerinde notlar vardı.Hızlı adımlarla oraya giderim ve kapkeklerin üzerlerinde notları okuru.1 tane vanilyalı vardı üzerinde *Kızın.*yazıyordu.1 tanede çikolatalı vardı üzerinde *Erkeğin.*yazıyordu.Ben erkeğim yani bu benim peki ya...kız?

Arkamı döndüğümde hemen yanımdaki bir okul dolabında *GÜM*diye bir ses duyarız.Geriye çekilirim ve gürültü daha da artar,o an dolabın kilitli olduğunu görürüm ve kenardaki anahtarı elime alırım.Açmalı mıydım?Ya tehlikeliyse,yine kapkeklere bakarım ve aptalca olsada uzanır ve dolabı açarım.

Ben daha dolapta ne var göremeden dolaptaki şey beni iter yere düşerim."Sen kimsin!Beni hemen çıkar seni...aa seni...ÇOCUK KAÇIRAN!"Duyduğum ses bir kız sesiydi.Gözlerimi açarım ve karşımda ne olduğuna bakarım.16 yaşında bir kızdı üstünde benimki gibi bir okul üniforması vardı tek fark onun eteği vardı,omzunun biraz üstüne kadar gelen,kakküllü,düz ve oldukça açık renkte olan kumral saçları vardı.

Ne oluyordu ve bu kız ne diyordu,ben onu kaçırmamıştım bekle yoksa odamı benim gibi kaçırılmıştı!Kız karşımda ellerini yumruk yapmış duruyordu onlan konuşmalıydım."Dur bende senin gibi kaçırıldım...anılarını hatırlıyor musun?Ben hatırlamıyorum."

Kız elini annına koyar ve düşünür."Nasıl buraya geldim bilmiyorum ama diğer herşeyi hatırlıyorum ama adımı...kanıtla."der."Ne neyi kanıtlıyim."derim.Kız gözlerini kapatır ve konuşur."Şuan benimle aynı durumda olduğunu kanıtla."der.

Ayağa kalkarım ve açıklamaya başlarım."Dinle birbirimize güvenmekten başka çaremiz yok ikimizde hiç birşey hatirlamıyoru-."Kız lafımı böler ve konuşur."Hayir ben sadece adımı ve kaçırıldığımdan sonrasını hatırlamıyorum...sende farklı mı?

Başımı olumlu anlamda sallarım."Kim olduğumu,adımı,ailemi,çocukluğumu daha doğrusu hiçbirşeyi hatırlamıyorum." Kız suratıma üzgünce bakıyordu,banamı üzüljuştü.Biraz daha boş boş bana baktıktan sonra konuştu."İkimizinde adı belirsiz o zaman sen şimdilik bana şey de...aaa bana şey de E-elina."