İDAM 2

2.Bölüm : ÖLÜM OYUNU

Gözlerimi açarım ilk başta hiçbirşey göremedim ama sonra farkettim görememe sebebim olmamalarıydı.Ayağa hızlıca kalktım ama yine herşey aynıydı heryer siyahtı ve ben boşluğun üzerinde duruyordum.Neden bu kadar gergindim?

Önüme baktığımda karşımda bir süliet gördüm bir kadın sülietiydi.Bana bakarak gülümsüyordu.O kadın kimdi..."ben kimim..."Birder bire ağzımdan bu laflar çıkar kadın gülmeye başlar."Sen herkesin katilisiz."dedi."Katil?"dedim. "Evet ve gerçek adın seni sonsuza dek bırakmayacak.

Unutma gerçek adını mı?katil mi? Bu şey neyde bahsediyordu bu yalandı ben kimseyi öldürmem.

"Görüşürüz bu beni son görüşün değil ama." Ne nereye gidecekti o kim ve...bana kim olduğumu söylemeli bunu öğrenmem lazım

Ama o bi anda kayboldu ve beni yanlız bıraktı.Yanlızlık bu his neden bu kadar yakın hissettiriyordu?Sanki ben bu hisse alışık gibiydim.Duygularım bana geçmişimden bir ipucu verdi.İnsanlar gözlerini ilk kez bebekken açar ben ise bir sıranın üstünde 16 yaşımda açtım yani eğer gerçek yaşım buysa.

O sıra'da uyandığımdan beri içimde boşluk vardı çünkü benim hiçbir anım yoktu.Sevdiklerimi hatırlamıyorum,anılarımı hatırlamıyorum,ailemi hatırlamıyorum ben kendimi hiçlik gibi hissediyordum.

Asla hatırlamayacak biri gibi,Ama Elina ile tanıştıktan sonra garip birşey oldu sanki geçmişimden bir parça verildi.Malesefki o adamlan tanıştıktan sonra da aynı şey oldu ama onda birşeyler farklıydı Elinanınkine benziyordu ama aynısı değildi.

"Lan lan!Uyansana korkutma beni."

Yüzüme atılan tokatla uyanmam bir oldu.Bu bir rüyaydı.

Gözlerimi açtığımda karşımda bir kişi vardı Austin. "Napıyorsun sen?"Austin sert bir ifade ile yüzüme bakıyordu,bana sırtını döndü ve konuştu. "10 dakikadır seni uyandırmaya çalışıyorum sonunda öldün sandım o yüzden tokatladım neyse gel Elinayı uyandıralım."

Ayağa kalktım ve ikimiz beraber Elinayı uyandırmaya gittik.Elina yere yatmış ve organı üstünden atmıştı ayrıca ağzından salyalar akıyordu.İlk önce beraber buna günlük ama ikimizde birbirimizi görünce durduk.

"Elina uyan artık kış uykusundan çıkmış ayı gibisin." Birkaç dakika bekledik Elina uyunmadı bu sefer Austin onu dürtmek zorunda kaldı.Elina hafifçe gözlerini açtı...gözleri kıpkırmızıydı. "Biz konuştuktan sonra uyudun mu sen?" Dedi Austin.

Konuşmak ben uyurken onlar konuşmuşlardı acaba ne konuşmuşlardı.Austin'e anlamsız gözlerle bakarım oda anlar ve anlatmaya başlar."Sen uyuduktan sonra ben acımdan Eliada stresten uyuyamadı bizde konuştuk ve ikimizdede ortak olan başka birşey daha bulduk yarım anılar."

Yarım anılar mı?Oda ne demek "Oda ne demek."derim.Gözlerini kısar derin bir iç çeker ve konuşur."Bazı anılarımız var ama yarım mesela biz anının yarısı var diğer yarısı yok ve bu yarım anılar her zaman bir sınıfa girdiğimizde bitiyor."

Austin'in dedikleri kafamı karıştırmıştı bir sınıfa girince duran anılar...

Elina esneyerek ayağa kalkar."Austin ayağan nasıl?"der. "Yani yürüyebilir ama koşamam."dedi Austin.Artık gitmemiz gerekiyordu bu yüzden aralarına girdim. "Artık toparlanıp gitsek mi."Elina
Olumlu anlamda başını sallar ve eşyaları toplamaya başlar Austinde ona yardım eder.

Tanrım ne saçma şuan terk edilmiş bir okuldayız,kaçırıldık ve nedense 1 günden fazla olmasına rağmen hala yakalanmadık.Artık düşünüyorumda belki bizden istediklerini yaptığımız için gelip bizi almıyorlar acaba yanlış mı yapıyoruz?