teslim ol

Bölüm 1

Okulumuz çok meşhurdu fakat herkesin bildiği ve övdüğü kadar da aydınlık bir yüzü yoktu.

Her hafta olay çıkardı ve bu olayların çoğunluğu 8.sınıflara aitti. Bizde bu sene 8.sınıftık zor bir seneydi. Zamanın bu kadar hızlı geçebileceğini düşünmemiştim. Daha dün 5.sınıftım sanki.

Her hafta olduğu gibi yine okula gidiyordum, bu yüzden pazartesi günlerinden nefret ederdim. İçimde garip bir duyguyla boğuşuyordum. Gerçekten hiç okula gidesim yoktu. Telefonumun görünmemesini umuyordum çünkü eğer görürlerse disipline gidebilirdim. Herkes sıradaydı belli ki töreni yeni bitirmişlerdi. Yine geç kalmıştım, hızlıca sınıfımın arkasına geçtim ve sınıfa doğru gitmeye başladık. Gariplik vardı ama bu sefer içimde değil! Evet okulda 8ler dışında kimse yoktu. Öğretmenler içeri girmiyordu, normalde öğretmenler bizden önce girerdi fakat bu sefer bize içeri girip beklememizi söylüyorlardı.

Sınıfa geçtik, ben çantamı fırlatırcasına sıraya bıraktım. O kadar ağırdı ki. "Of, hayır ya anne" annem çantama su koymamıştı, öyle garip gelebilir ama ben sadece kitaplarımı koyuyordum çantaya o gün aç kalıp kalmayacağım anneme bağlıydı. Ne kadar tembel olduğumu biliyorum. Bugün de annem su koymamıştı. Çantamı açıp içine baktım bir tane tost ve meyve suyu vardı. "Ah, teşekkürler annem özür dilerim" dedim. Meyve suyunu içmeye başladım. Herkes bağırarak konuşmaya başlamıştı. Başım ağrıyordu, susun demek de gelmiyordu içimden hem benim susun dememle ne değişecekti? Sıraya oturdum ve kalemliğimi çıkardım ardından bir kağıt çıkarıp bir şeyler karalamaya başladım. Zil çalmasının üzerinden epey zaman geçmiş olmalı. Sınıfımızın başkanı "Neden kimse yok!" diye bağırdı. Aynı zamanda sevgilim oluyordu. Yanına gidip ne olduğunu sordum. "Okulda sadece biz varız, 8ler..."

"Hadi ama şaka yapmayı bırak Emir. "
"Gerçekten şaka yaptığımı mı düşünüyorsun? Kendin bak."
"Peki bakacağım ama sen de arkamdan gel"
"Tamam"

Kapıdan çıktım dışarı bakındım, sadece bizim değil hiç bir sınıfın hocası girmemişti. Dikkatlice yürümeye başladım arada arkamı dönüp Emir'in gelip gelmediğine bakıyordum. Koridorun sonuna geldik. Hiç ses yoktu. Açıkçası biraz tırsmıştım, merdivenlere doğru yöneldim ve inmeye başladım. Aşağı indikçe sesler azalıyordu.