YILDIZ TOZLARI

GİRİŞ

Herkese selamm! Yepyeni bir kurgu ile karşınızdayım. Bu büyülü dünyayı beğeneceğinizi umuyorum ve giriş bölümü ile sizi başbaşa bırakıyorum. İyi okumalarrr.
(Kapağımızı tasarladığı için prezevenk31 e çok teşekkürler!)

Bundan asırlar önce, insanlar Dünya’nın kaderini değiştirecek bir ırk keşfetti. Onlara benziyordu bu ırk, aynı zamanda onlardan oldukça farklılardı. Nyx’lerdi onlar. İnsanoğlu gibi acımasız değillerdi, aksine oldukça sevecen canlılardı. İnsanlar gibi birbirlerine kin gütmezlerdi, her daim barış içinde yaşarlardı. İnsanlardan daha zeki, insanlardan daha kurnazlardı. Ancak sivri zekalarını asla kötü amaçlar için kullanmazlardı. Az önce söylenenler gibi, onlar insanoğluna benzemezdi, onlar gibi kötü düşünceler yer etmezdi zihinlerinde. Nyx’leri insanlardan ayıran en belirgin şey fiziksel özellikleriydi elbet. Karbeyazı saçları ve en az bir karadelik kadar kara olan –göz beyazları dahil- gözleriyle ilgi çekmeme şansları yoktu.

İnsanlar bu garip ve bir o kadar da güzel olan bu ırka Dünya’nın kuzeyinde, Alaska civarlarında rastladı. Nyx’ler karşılarına çıkınca ilk başta afalladılar. Böyle bir şey beklemiyorlardı. Ancak şaşırmalarının asıl nedeni bu değildi, bu insanımsı varlıklar buz gibi havada incecik kıyafetlerle dolaşıyor, kendi aralarında bambaşka bir dil konuşuyorlardı. Kendileri dışında başka hiçbir canlıyla iletişim kurmuyorlardı. Yemek yeme ve su içme ihtiyaçları yoktu.

İnsanoğlu bu ilginç varlıkları yanlarına aldı. Hayat hakkında hiçbir bilgisi olmayan Nyx’lere hayatı öğrettiler, insan dillerinin her birini teker teker onlara öğrettiler. Onlar için yanıbaşlarına bir yerleşim yeri bile inşa ettiler.  Bu şekilde uzun yıllar boyu beraber barış içinde yaşadılar. Ta ki sırların öğrenildiği, insanların özüne döndüğü vakte kadar…

İnsanlar ve Nyx’ler barış içinde yaşamaya devam ediyorlardı. Ancak tabiki saklanan sırlar vardı, Nyx’ler tarafından.

Nyx’ler kapalı bir kutu gibiydi adeta, insanların yanıbaşında olmalarına rağmen onlarla asla iletişime geçmiyor, hatta insan gördükleri yerde yollarını değiştiriyorlardı. Elbette bunu yapmalarının bir nedeni vardı. Onlardan bir şey saklıyorlardı, sadece kendi ırklarının bilmesi gereken bir şey. Tanrı’nın onlara armağanı olan Şifa Çiçeği.

Nyx’leri insanoğlundan ayıran bambaşka bir şey vardı, yaratılışları. Tanrı onları insanlardan ayrı yaratmıştı, insan ırkı topraktan yaratılmışken Nyx’ler yıldız tozlarından oluşmuştu. Bu, onlara bahşedilmiş bir armağandı. Çünkü peşinde binbir türlü güzelliği de getirdi. Tabi, bunca güzelliğin birde bedeli olacaktı.

Tanrı Nyx’lere insanlardan farklı olarak bir güç armağan etmişti. Hangi Nyx doğduğu an Şifa Çiçeği’nin özünden bir damla içerse, ömrünün sonuna kadar tüm canlılara şifa dağıtırdı. Aslında özü zehirliydi bu eşsiz varlıkların, bu öyle bir zehirdi ki, zehre en ufak temasta bulunan canlı saliseler içinde son nefesini verirdi. Tanrı bu saf iyilikten oluşan canlılara bir ödül olması için onlara bu güzel çiçeği hediye etmişti. Ancak bazı aileler özü kullanmamak konusunda son derece kararlıydı. Bu nedenle Nyx’ler zaman içerisinde Şifalılar ve Zehirliler olarak ayrıma düşmüştü.

Nyx’ler arasında Şifalılar ve Zehirliler damarlarında akan kan sayesinde birbirlerini ayırt edebiliyorlardı. Şifalılar’ın kanı saçları gibi bembeyaz akarken, Zehirliler’in kanı ise zift kadar siyahtı. Bu iki kesim genellikle birbirinden uzak dururdu. Zehirliler Şifalılara zarar vermekten korkardı.

Bu çiçeği hazırladıkları sığınakta koruyorlardı. Çünkü farkındalardı ki, bu çiçek herhangi bir insanın eline geçerse hem Şifalıların soyu tükenecek, hem de insanoğlu eline geçen güçle dünyanın sonunu getirecekti. Bu sebeple tüm Nyx’ler seferber olmuş, yıllar boyu bu şifalı çiçeği insanoğlundan saklamaya çalışmışlardı. Ki bunu uzun yıllar, hatta asırlar boyu sürdürmeyi başarmışlardı. Ta ki insanlar tarafından gizli sırları keşfedilene kadar.