3.BÖLÜM

14 5 9
                                    

Medya~Zaman Bir Muamma

Bölüm biraz kısa oldu ama ilk bölümler olduğu için böyle ve bu bölümler biraz karışık olabilir. İleride her şey oturacak. Sizi seviyorum iyi okumalar.♡


"Sen sen nasıl böyle bir şey yaparsın Laren,nasıl?O senin kardeşindi."

"Hayır hayır ben yapmadım. Lütfen anne inan bana lütfen. İnanın bana ben yapmadım. Anne o kendisi istedi. Lütfen inanın bana lütfen. Baba ,baba yemin ederim o kendisi istedi ben böyle olsun istemedim.
Dedim ona gitmeyelim dedim beni dinlemedi. Lütfen inanın bana."

"Yalan söyleme Laren. İğrençsin sen. Bir canavarın tekisin. Nasıl yaparsın bunu?"

"Ben bir şey yapmadım. Lütfen inanın ben bir şey yapmadım."

"Laren defol git ve bir daha karşımıza çıkma nasıl böyle bir canavara dönüştün sen?"

"Ya benim suçum değildi diyorum. Canavar değilim ben. Bende sizin kızınızım."

*
Görmüştüm yine aynı şeyleri görmüştüm. Her gece olduğu gibi yine o günü görmüştüm. O zamanlar savunamamıştım kendimi. Sadece ağlamıştım beni suçlamalarını izlemiştim ama şimdi rüyalarımda "Ben yapmadım" diyebiliyordum en azından.

Yine de inanmıyorlardı bana. Kendi annem, babam kimse inanmamıştı bana. Oysa sadece yedi yaşındaydım.

Hayatımın bittiği gün ben sadece yedi yaşındaydım. Küçüktüm, çocuktum , savunmasızdım. Savunamamıştım kendimi.

"Canavarsın." demişlerdi bana. O küçük masum yaşımda bana canavarsın demişlerdi. Öyle olduğumu her gün yüzüme bağırarak söylemişlerdi.

Başarmışlardı da. Beni bir canavar yapmayı başarmışlardı. İnsanlardan kaçma sebebim buydu. 'Canavar'dım ben.İğrençtim.

Çevremdekilere zarar verirdim ben. İğrenç biriydim. Kendimden nefret ediyordum, ettirmişlerdi. Zorla kendimden nefret ettirmişlerdi.

Kabuslarımla birlikte yeni bir güne başlamıştım. Sahi ben niye hala yaşıyordum ki? Neden hala yeni bir güne başlıyordum?

Benim gibi bir canavarın ölmesi gerekirdi. Onlar öyle söylemişti. Yaşamamam gerekirdi benim.

Ama hayat işte hala yaşıyordum. Aslında çok kez denedim ölmeyi ama onu bile başaramadım. Ölüm bile sevemedi beni...

Yine bir amacım beklentim yoktu hayattan ama o vardı. Onu görmek vardı.

Onu gördüğüm gün hayattan ölmeyi dilemiştim. Hatta hayatı beklemeyip kendim yapacaktım.

Onların o gün benden aldığı hayatı kendim bitirecektim. Her şey hazırdı oysa ama onu görmüştüm.

Anlam veremediğim bir şekilde onu tekrar görmek istemiştim. Tekrar o gözlerine bakmak istemiştim. Ve onun için yaşamıştım. Onu sevmek için...

Beni tanımayan asla da tanımayacak birini sevmiştim ve onun için yaşamıştım, onu görmek için yaşamıştım.

Benim hikâyem buydu.

Bir derviş düşerkenHuzurdan vazgeçerkenSeni gördüm, seni gördüm

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Bir derviş düşerken
Huzurdan vazgeçerken
Seni gördüm, seni gördüm

Zaman bir muamma, vuruldum bir anda...

Ve merak ettiğim bir şey var. Bölüm şarkılarını nasıl buluyor sunuz? Fikirlerinizi söylersiniz sevinirim.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jan 26 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

KENDİMEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin