"Αγαπιεστε ε? Παναθεμα σας!"
Ο Κανέλλος χτύπημε τι τραπέζι και η Θεοφανώ ταράχτηκε
"Και δε κρατιόσασταν κιόλας,το πάτε και στον Μάρκο να ξέρει από πού φύτρωσε το κέρατο,το κέρατο μου μέσα"
"Μας είδαν,αφέντη.Θα ήταν άτιμο να το αρνηθούμε "
"Φυσικά και σαν τίμιοι,εσύ κάθεσαι εδώ και ο προκομμένος ο Αντρέι πάει να σφαχτεί με τον Μάρκο για το χατίρι σου"
"Ο Μάρκος ξέρει ότι δε τον αγαπώ,του το έχω ξεκαθαρίσει"
"Δεν είναι καρδιά αυτή που έχεις, αγκινάρα είναι"
"Αφέντη,μόνο τον Αντρέι αγαπώ, κανέναν άλλο"
"Πες το μου να μερεψω,να ξέρω όταν θα τον πάρω στην κούτα ότι πήγε με την αγάπη σου μαζί "
Φώναξε ο Κανέλλος
"Θεοφανώ,αν χάσω τον Αντρέι,δε ξέρω τι θα κάνω,ποιος θα πληρώσει"
Η Θεοφανω σώπασε καθώς δάκρυα είχαν μαζευτεί στα μάτια της, τόσο από τα λόγια του Κανέλλου όσο από την προοπτική και μόνο να χάσει τον Αντρέι
"Να το έχεις βάρος στη συνείδηση σου!"
Φώναξε ο Κανέλλος και έκανε να φύγει
"Αν χαθεί,τότε θα πληρώσω εγώ, πηγαίνει του το κεφάλι μου αν θες,να πληρώσω εγώ,όχι ο Αντρέι"
Φώναξε η Θεοφανω
Ο Κανέλλος όμως έκλεισε την πόρτα πίσω του και σταμάτησε να πάρει ανάσες.
"Ανάθεμα.."
Στηρίχτηκε στον τοίχο να συνέλθει και πρόλαβε να ακούσει την πάλη της Θεοφανως με τη θηλιά που της είχε περάσει στο λαιμό, πασχίζοντας για ανάσα καθώς πνιγοταν στους λυγμούς και τα δάκρυα της.
Ξαφνικά ακούστηκε ένα βροντερός ήχος απο την κανάτα που έπεσε στο έδαφος μαζί με την ίδια
Ο Κανέλλος άνοιξε αμέσως μια την είδε καταχαμα
"Ανάθεμα με για κεφάλι"
Αμέσως τη σήκωσε και την έβαλε στο κρεβάτι της
"Αχ, παναθεμα σας"
Είπε πριν βγεί γρήγορα έξω
"Φρίξο τσακίσου και πήγαινε στη Θεοφανω,λιποθύμησε και εσύ Λουκά το άλογο μου σβέλτα"
Ο Λουκάς έφερε γρήγορα το άλογο του και ο Κανέλλος ξεκίνησε για το εκκλησάκι
----
Ο Αντρέι είχε ξεκάθαρα το πάνω χέρι και με δυσκολία συγκρατούσε τα ένστικτα του που διέταζαν την εξάλειψη του εχθρού ώσπου δεν άντεξε και έφερε το σπαθί στο μπράτσο του σκίζοντας το.Μα ο Μάρκος όχι μόνο δε σταματησε μα αφηνιασε
