W ogrodzie promieni złotych gość, Słonecznik dumny, w słońca objęciach hołd. Obraca się ku gwiazdom dnia radosnych, Jego płatki jak promyki błyszczące, wśród ogrodu kwiatów kochanych.
Wysoko podnosi swe liście ku niebu, Jak strażnik w kracie złotej, wśród zieleni morskich fal. Wiatr tańczy z nim, a on w rytmie mu skłania, Słonecznik, kwiat pełen radości, ciepła żarliwego.
Jego serce to płaska tarcza złota, W którym śródzielna się błękitna tajemnica nieba. Śledzi słońce od wschodu do zachodu, Słonecznik, mądry towarzysz, w tańcu zawsze gotowy.
A gdy wieczór wkracza, a gwiazdy tańczą w ciemnym niebie, Słonecznik składa liście, cichutko, w uścisku snu. Lecz rano znowu wskakuje w rytm życia, Promienisty słonecznik, kwiat pełen witalności i siły.
Tak, słoneczniku, w ogrodzie piękna gwiazdo, Twój urok rozkwita, jak tańczące promienie światła. W wierszu mej opowieści, ty jesteś bohaterem, Słonecznik, kwiat, co zawsze tętni sercem w rytmie jasności
Jest to wiersz odnoszący się do one-shota który ujrzał światło dzienne 14.04.2024 roku
